CD van de Week: Burning – Scourge of Humanity

Ronald van Bruggen | 24 January 2022 | CD van de week | No Comments

Een album kunnen recenseren van 1 van je favoriete bands is altijd heerlijk, maar ook spannend, je wilt zeker niet teleurgesteld worden, maar waarbij je ook nog moet waken om de verlangde objectiviteit niet uit het oog te verliezen. Welnu, 1 van die bands is dan ons eigen Nederlandse Burning. De band wordt in 2013 opgericht door Hugo Koch, geen onbekende in de NL metalscene, daar hij de afgelopen jaren de festivals Very Eavy en Holland Heavy meerdere keren georganiseerd heeft in het hoge Noorden. Na een single in 2014, het debuutalbum Nightmares uit 2016 en de EP ‘The P.I.D.-files’ uit 2018, allen kwalitatief zeer goede producties en overal goed ontvangen, komt dan gelijk in het nieuwe jaar het tweede full-album uit. De releasedatum komt wel een stuk later dan gepland vanwege in eerste instantie covid en vervolgens problemen met het persen van de vinylversie. In de tussentijd had Burning ook te kampen met het vertrek van lead-gitarist Johnny Karst, wat opgevangen is door het aantrekken van Vortex-gitarist Harm ten Hoove.

Opener ‘Black pope’ is een heerlijke uptempo en swingende beuker, het bevat een gitaarriff met een heerlijk loopje, gangvocalen (iets wat overigens geregeld in dit album terugkomt), een fraai refrein, de gitaarsolo is ook fijn, het eerste nummer komt dus gelijk geweldig binnen. Het volgende nummer ‘Keep me’ is in zoverre verrassend, dat het tempo op speedmetaltempo ligt in de stukken tussen de coupletten, met ook nu weer een heerlijke gitaarsolo. Vervolgd wordt met ‘Leatherface’, een zware trage Black Sabbath-achtige song, met een mooi melodieus en gedragen refrein, de gitaarsolo is heel mooi in lijn met het wat zware karakter van het nummer. ‘Bodyfarm’ is een opvallend nummer vanwege weer een deelname van Dennis Stratton, oud-gitarist van Iron Maiden, uiteraard is de solo voor zijn rekening. Het titelnummer is een typisch Burning-nummer, licht uptempo, met een fraaie break halverwege. Ook ‘Follow the crowd’ is ook een nummer in de stijl van Black Sabbath, met in de stukken tussen de coupletten in een tegendraads basritme en meerdere verrassende tempo-en ritmewisselingen en ook eens nog vrouwelijke vocalen verspreid over het gehele nummer, waardoor de break zelfs een gevoel van the Gathering oproept. De grootste verrassing van het album is ‘Taking out the thrash’, een regelrecht speed/thrashmetalnummer, een nummer met een fraaie melodielijn, mooie gitaarriff en een geweldig drijvend ritme, voor ondergetekende ook wel een uitschieter. Afsluiter is ‘You are invited’, ook weer een uptempo nummer met ook weer een fraaie melodieuze break.

Mede door de grote afwisseling in nummers, welke ook compositorisch van hoog niveau zijn, zeer kundig muzikaal vakmanschap en een modern en uitstekend geluid, kunnen we gerust stellen, dat Burning zichzelf overtreft. Al is ondergetekende misschien niet geheel objectief, toch kan zonder enige twijfel geconcludeerd worden, dat we al zo vroeg in het jaar worden verblijd met een geweldig Nederlands product wat alom erkenning verdient. (90/100) (Eigen Productie)