Threads Of Fate – The Cold Embrace Of The Light

´Threads of Fate´ werd zo´n vijf jaar geleden opgericht door zanger Jon Pyres. De dood komt voor in romans, poëzie en muziek. Zo ook op het album ‘The Cold Embrace of the Light’. Behalve doom en prog metal, maakt Threads of Fate ook volop gebruik van symfonische elementen.

‘Moonrise’ heeft een leuk drumintro. Af en toe is er een echo toegevoegd aan de heldere zang van Jon. Het is maar goed dat hij een vrij duidelijke uitspraak heeft,  want de songteksten zijn zo klein afgedrukt dat ze nauwelijks leesbaar zijn. De melange van metal en lichtere muziek blijft goed. Dit geldt ook voor de verdeling tussen de uptempo en de rustigere delen. Het gitaarspel is heerlijk gillend, de melodie is aangenaam en het ritme opzwepend. Daarmee is het geheel boeiend maar toegankelijk.

Het eerste stuk van ‘A Ghostly Portrait’ is instrumentaal. De zang klinkt misschien een beetje macaber, maar dat past in het geheel. Aansluitend is de zang grimmig, en vervolgens clean. De cleane zang is hoger dan verwacht. Ondanks de contrasten in zang, blijft de harmonie bewaard.

In een minimalistisch gespeeld deel is het geluid van de cimbalen mooi. De woordeloze zang is een mooie aanvulling. Vervolgens neemt het tempo ineens toe. Dit is tot en met het langzaam wegstervende einde, een gaaf opgebouwd nummer.

Het intro van ‘The Horrors Within’ is prima gecomponeerd, maar het geluid van de klassieke elementen is te kil. De metal is strak gespeeld, er kinkt een grunt, en de strijkinstrumenten mengen zich luchtig door het geheel. Er zijn diverse veranderingen, rustige delen worden af en toe vermengd met metal invloeden. De rustige, cleane zang wordt regelmatig afgewisseld met enkele gegrunte zinnen. De woordeloze koorzang is ver op de achtergrond en smelt dusdanig met de muziek samen dat het amper opvalt. De klank van grote trommels is warm, het ritme is onverwacht kalm. Deze flow blijft even bestaan, opeens is er een twist naar up tempo metal. De opbouw naar het einde is door de pianoklanken verrassend.

De goed opgebouwde nummers bevatten volop wendingen. Sommige vloeien in elkaar over, andere zijn plotseling. Hoewel de dood een belangrijke rol speelt, zijn tekst en muziek zeker niet duister.  De titeltrack is toegankelijk en wat minder complex opgebouwd.

Tijdens de up-tempo stukken in ‘Love Held Hands With Hatred’ is er vrij weinig dynamiek. De balans met klassieke muziek is hier niet overal goed. Op het laatst is het aantal herhalingen te groot. Dit nummer valt dus wat tegen, maar dat wordt goed gemaakt door het rustige, ontroerende ‘Ashes’. Dit laatste nummer dooft uit.

Als het geluid van de orkestrale elementen warmer was geweest, hadden enkele nummers filmische allure gehad. De meeste nummers zijn goed tot zeer goed opgebouwd. Er zijn goede contrasten in tempo, volume en toonhoogte. Bovendien zijn er volop details, die met koptelefoon goed tot zijn recht komen. Maar het is ook heerlijk om dit album via de speakers te luisteren met de volumeknop lekker ver open.  Threads of Fate is een vrij jonge band, en ‘The Cold Embrace of the Light’ hun debuut (full) cd. En daar mogen ze zeker trots op zijn! (79/100) (Layered Reality Productions)

Tracklist:

1: Beneath A Starless Sky (2:21)
2: Moonrise (5:46)
3: A Ghostly Portrait (7:35)
4: The Horrors Within (8:38)
5: Against The Shores Of Le Monde (6:49)
6: The Cold Embrace Of The Light (5:51)
7: Love Held Hands With Hatred (4:17)
8: Ashes (4:17)

Line-up:

Jon Pyres – Vocals, Lyrics, Additional Keyboards
Vikram Shankar – Keyboards, Orchestrations, Bass
Jack Kosto – Guitars, Recording, Production
Chris Dovas – Session Drums