Defiatory – Apokalyps

Zeg je metal uit Zweden, dan denk je al gauw aan black-en death metalbands. Met Defiatory zit je er dan toch naast, als je naar het logo kijkt dan weet je al, het gaat hier om thrashmetal. De uit Umea afkomstige band is nog vrij jong, namelijk opgericht in 2015. Al in 2016 wordt het debuutalbum ‘Extinct’ uitgebracht, gevolgd in 2018 door ‘Hades rising’. Waarschijnlijk door het vertrek van de drummer en het in 2019 vinden van een nieuwe drummer duurt de lancering van het derde album wat langer, maar nu is deze er dan. Ondergetekende is tot heden nog geheel onbekend met Defiatory en is dan ook heel benieuwd naar hoe de Zweden klinken. Van wat er zo op internet te vinden is en in de bio moet het geluid Bay Area-thrash zijn a la Testament, Slayer en Exodus, het geluid moet ook wat donkerder klinken op dit album.

Apokalpys opent met het titelnummer, opvallend is, dat het eerste couplet uptempo is en het tweede couplet thrashsnelheid heeft, enkele breaks en een rustig middenstuk met aansluitend een bijna klassiek klinkende gitaarsolo zorgen voor een zeer gevarieerd nummer. Wat volgt is een album vol met nummers welke bol staan van afwisselende thrash, het beste voorbeeld daarvan is misschien wel ‘Into the unknown’ dat ook nog wordt opgeleukt met andere instrumentatie op de achtergrond en vrouwelijke achtergrondzang.

‘No place to hide’ is het ruigste nummer van het album, het tempo ligt moordend hoog waarbij drummer Jon Skare zijn kunsten duidelijk etaleert, zanger Martin Runzell brult er heftig over, met lichte grunts in het refrein, een vliegende gitaarsolo, na twee minuten is deze orkaan alweer voorbij. Hoewel het thrashgeluid inderdaad behoorlijk a la Bay Area is, mede door de stem van Runzell welke in de buurt van brulboei Chuck Billy komt, hoor je zo nu en dan goed dat dit Zweedse thrash is, zoals bij ‘Let them burn’ als het gitaargeluid opeen gegeven moment dat typische melodieuze Zweedse geluid heeft. Een opvallend nummer is ‘Knives’ wat met zijn midtempo een soort rustpunt is. Afsluiter ‘Counting the bones’ is het langste nummer, klokt zes en een halve minuut en bevat een heerlijk drijvende gitaarriff.

Defiatory doet niets nieuws, maar wat ze doen, doen ze uitstekend en mede door de prima productie is dit een uitstekend thrashalbum geworden. (84 /100) ( Black Lion Records )

Bandleden:

Martin Runnzell               –              Vocals

Ludvig Johansson            –              Guitars

Viggo Svanberg                –              Guitars

Patrik Wall                          –              Bass

Jon Skare                            –              Drums

Tracklist:

1                    Apokalyps

2                    Only war

3                    Belligerent and hostile

4                    Into the unknown

5                    No place to hide

6                    Knives

7                    Let them burn

8                    Assassinate

9                    Counting bones