Amken – Passive agression

Ronald van Bruggen | 8 September 2022 | CD | No Comments

Uit de Griekse hoofdstad Athene komt Amken. Opgericht in 2011 heeft de band even nodig om op stoom te komen, in 2014 verschijnt het eerste plaatwerk, een EP, gevolgd in 2015 door een split-album en dan in 2017 het full-album debuut. Doordat rond die tijd zowel de bassist als de drummer vertrekken duurt het geruime tijd tot de band weer compleet is, reden waarom pas in de zomer van 2022 de opvolger van het debuut uitkomt. In de tussentijd is Amken ook nog van label veranderd. Wat wel al die tijd hetzelfde is gebleven is hun stijl, thrash. Volgens de bijgeleverde bio is de zang wel donkerder en meer in-your-face.

Opener ‘The Underdogs’ knalt er na een melodieus intro op los met een lekkere gitaarriff, naar het einde toe horen we fraaie melodieuze gitaarstukken. ‘I am the one’ start als een trage beuker, in de overgang naar de heerlijke solo gaat het tempo flink omhoog om weer te eindigen met het langzame tempo. ‘Dead man’s land’ is een deels uptempo en deels langzaam nummer en dan begint zich naar mijn mening toch wel de eentonige zang te manifesteren, het is bijna een geblaf, komt wat richting death metal, bij de wat melodieuzere stukken en nummers dringt dit het instrumentale deel teveel naar de achtergrond. Bij snelle en agressievere nummers als ‘The li(f)e we lead’ en het titelnummer, komt dit euvel wat minder naar boven drijven, de tweede zang welke soms te horen is wel een welkome afwisseling. Songstructuren en riffing zijn overigens continu dik in orde, beluister het geweldige ‘Bliss’ maar eens, een erg snel nummer met een heerlijke piep in het refrein en fantastisch drumwerk.

Na iets meer dan een half uur is de koek al weer op, na vijf jaar plaatloos en corona zou je een langere duur wel verwachten. Amken heeft een prima album afgeleverd met een goed en eigen geluid, zoals al gezegd hangt het van je smaak af of je wat met de zang kunt. 77 /100 (Massacre Records)