John Waite maakt indruk in de Bosuil   

Zonder al te hoge verwachtingen begeef ik me op deze zaterdagavond naar de Bosuil om te gaan kijken naar John Waite, al jaren bezig met het uitbrengen van solowerk maar natuurlijk vooral bekend van The Babys en de all-star super groep Bad English eind jaren 80. Ik vond hem op vinyl al een bovengemiddelde zanger maar wat hij vanavond ‘live’ laat horen is werkelijk klasse buitencategorie. Wat een power en bereik heeft deze man nog steeds en dat op de respectabele leeftijd van 70 jaar.

Er is deze avond geen voorprogramma en om exact 21:15 mag een goed gevulde Bosuil gaan genieten van de geweldige stem van John Waite en dito band, bestaande uit gitarist Mark Ricciardi die ook nog eens beschikt over een goede stem, bassist Tim Hogan (geen familie van Hulk Hogan) door John Waite aangekondigd als “the man in black” en drummer Tommy Rickard. Normaliter bewaar je je beste/bekendste nummers tot het laatst maar John Waite heeft hier lak aan en begint samen met gitarist Mark Ricciardi aan akoestische versies van ‘All Along The Watchtower’ (Bob Dylan cover) en vervolgens ‘When I See You Smile’ (Bad English) en ‘Isn’t It Time’ (The Babys). Na dit veelbelovende begin betreedt ook de ritmesectie het podium en krijgen we een gepassioneerde versie van ‘Time Stood Still’, één van de betere nummers van Bad English.

Natuurlijk worden er ook nummers gespeeld van zijn soloalbums maar die vind ik persoonlijk toch een tikkie minder dan de nummers die hij heeft gemaakt met The Babys en Bad English. Ook de interactie met het publiek is dik in orde. Gelukkig niet al te veel gepraat tussen de nummers door en ook de meezingmomenten worden tot een minimum beperkt.

De beste man maakt wel een behoorlijke blunder toen hij vertelde dat hij het nummer ‘Bluebird Cafe’ heeft geschreven onder het genot van een lekkere Heineken. Dat valt natuurlijk niet echt in goede aarde bij ons Zuiderlingen. Een niet echt gemeend boe-geroep komt er dan ook als reactie vanuit het publiek. Maar John Waite herstelt deze fout goed. Een slokje nemend van een glas Jupiler wat de Bosuil op tap heeft gevolgd door “oh, that’s nice, time stands still again”. Na deze gevatte uitspraak doet hij de belofte dat hij na het concert nog een paar Jupilers gaat drinken.

Ook het einde van het (te korte) optreden bestaat weer uit louter hoogtepunten. De laatste 4 nummers ‘Everytime I Think Of You’ (The Babys), ‘Best Of What I Got’ van Bad English in een compleet verschillende uitvoering dan de albumversie en ‘Head First’ (The Babys). Na deze 3 nummers nemen de muzikanten afscheid van het publiek om na een zeer korte tijd terug te keren en ons voor de allerlaatste keer te verrassen met een machtige uitvoering van ‘Whole Lotta Love’ van Led Zeppelin en ‘Let Me Love You Baby’ van  Stevie Ray Vaughn gebracht in een medley-uitvoering waarin John Waite en ook de ritmesectie nog even hun moment mogen pakken.

Hierna is het helaas echt afgelopen en kan het publiek voldaan terug naar huis gaan. Al met al een geweldig optreden met als kritische kanttekening dat het wat aan de korte kant was. Met zo’n uitgebreide catalogus had het wel wat langer mogen duren dan een krappe 90 minuten.

Setlist:

1 All Along The Watchtower (Bob Dylan cover)

2 When I See You Smile (Bad English)

3 Isn’t It Time (The Babys)

4 Time Stood Still (Bad English)

5 Better Off Gone

6 Midnight Rendezvous (The Babys)

7 Mr. Wonderful 8 Missing You

9 Tears

10 Bluebird Cafe

11 Everytime I Think Of You (The Babys)

12 Best Of What I Got (Bad English)

13 Head First (The Babys)  

Toegift:

14 Whole Lotta Love/ Let Me Love You Baby