Ugly Kid Joe – Rad Wings Of Destiny

Iedereen kent wel de grote hit ‘Cats in the Cradle’ van Ugly Kid Joe. Voor wie nog niet weet hoe de bandnaam is ontstaan: Deze rockers uit Californië zou eenmalig een gezamenlijk optreden doen met de toen succesvolle glam metalband ‘Pretty Boy Floyd’. Om de verschillen te benadrukken kozen deze mannen uit Californië voor de bandnaam Ugly Kid Joe. ‘Pretty Boy Floyd’ cancelde de show. Maar de naam Ugly Kid Joe werd niet meer veranderd. Inmiddels zijn we 32 jaar verder en viert hun debuutalbum ‘America’s Least Wanted’ (dat multi-platina werd) zijn dertigste verjaardag.

Vrijwel meteen tap ik mee met het pakkende ritme van de rock song ‘That Ain’t Livin’. De hoge rockstem heeft nog steeds het ruwe randje. De bas is aangenaam aanwezig, het gitaarspel is heerlijk. En last but not least, het drumwerk vult het mooi aan. In het zachter gespeelde stukje blijft het ritme pakkend. De backing vocals zijn een prima aanvulling in het rockend deel. ‘Not Like The Other’ heeft een opzwepend intro. Dit vormt, in combinatie met het ‘Hey’..hey’, een mooie mogelijkheid om tijdens een concert de fans mee te laten zingen en klappen. Er zijn leuke details van de percussie en gitaar. Live gaat dit nummer echt een feestje worden. Er is leuk gespeeld met de verdeling over de koptelefoon, dus ook thuis is het lekker genieten van deze rock.

De kalme start van ‘Everything’s Changing’ heeft meteen mijn aandacht. Het akoestische gitaarspel heeft een warme klank, en dat geldt ook voor de zachtere zang. Ugly Kid Joe bewijst nog maar eens dat ze ook in de rustige nummers de balans kunnen bewaren. Ook ‘Kill The Pain’ heeft een ingetogen intro. De mix tussen ritme en melodie is weer goed. De opbouw naar meer power (en weer terug) is een beetje voorspelbaar. Hierdoor raakt het me iets minder dan ik had verwacht. Maar het geluid en de verdeling ervan is zeer goed.

‘Lola’, van de Kinks, wie kent die niet? Dit is een mooie cover, waarin het ruwe randje op de zang mooi uit komt. Het ritme in ‘Dead Friends Play’ is strak. Het snelle klappen is leuk toegevoegd. Het einde had wel wat origineler gekund. Dit wordt goed gemaakt in het relaxte ‘Up in the City’, dat een verrassend einde heeft. De zang in ‘Drinkin’ And Drivin’ is soms gestapeld. Dit is een (vrij kort) rustig nummer, dat uitnodigt om mee te zingen. In ‘Failure’ hoor je duidelijk de heerlijke rock roots uit de jaren’80 – ’90. In het rustige deel is het gitaarspel meeslepend. Weer zijn er leuke percussie details. Na een opzwepend deel dooft deze track mooi langzaam uit. ‘Long Road’ is mellow van opzet. Zang en muziek vormen ook hier een zeer goede harmonie. Het is zo jammer dat dit laatste nummer op het einde wordt weggedraaid.

Er is een prima balans dan wel afwisseling tussen akoestisch en elektrisch gitaarspel. Alle instrumenten onderling zijn goed verdeeld, dat geldt ook voor zang versus muziek. Als Whitfield wat harder en hoger zingt, komt het ruwe randje op zijn rockstem meer naar boven. In de wat lagere/zachter gezongen delen, heeft zijn stem nog steeds een mooie warme klank. Met vlagen is de zang gestapeld. Vocale delen en instrumentale stukken worden prima afgewisseld. Er zijn leuke details, niet alleen in zang en muziek. Nog een belangrijk pluspunt: de geluidskwaliteit van ‘Rad Wings Of Destiny’ is echt goed! (77/100) (Metalville/P.I.A.S.)

Tracklist:

1. That Ain’t Livin’

2. Not Like The Other

3. Everything’s Changing

4. Kill The Pain

5. Lola

6. Dead Friends Play

7. Up in the City

8. Drinkin’ And Drivin’

9. Failure

10. Long Road

Band:

Whitfield Crane: vocals

Klaus Eichstadt: guitar

Dave Fortman: guitar

Cordell Crockett: bass

Zac Morris: drums

Shannon Larkin: drums