In de teletijdmachine met Satan

Op deze zondag de 23e houdt de Dynamo een reünie die om 16:00 begint en waar je geen kaartjes voor hoeft te hebben gecombineerd met een optreden van een band die een lange geschiedenis deelt met de Dynamo, de sympathieke Britse band Satan (ook gespeeld hebbend onder de namen Pariah en Blind Fury en zanger Brian Ross heeft ook nog bij Avenger en Blitzkrieg gezongen).

Als ik rond 19:00 de Dynamo binnenloop zie ik dan ook al aardig wat aangeschoten 50+ Metalheads die aan het genieten zijn van de gratis pinda’s, oude opnames van Dynamo Open Air op grootbeeldscherm en van Hardrock/Metal klassiekers gedraaid door ‘disc jockeys’ die in de jaren 80 achter de draaitafel stonden en er nog steeds zichtbaar veel plezier in hebben.

Rond de klok van 19:30 mag het Belgische After All na een kort en geniaal intro (thema van de TV-serie ‘The A-team’) deze avond aftrappen. De nadruk ligt op het nieuwe album ‘Eos’ maar ook het oudere werk wordt niet vergeten. Voor welgeteld 15 man probeert After All er wat van te maken. In de Dynamo zelf is het drukker met reünisten dan in de Main Stage zaal. Tegen het einde van het degelijke optreden van After All is het toeschouwers-aantal ongeveer verdubbeld tot ruim 30 man. Jammer, deze Belgen hadden beter verdiend.

Vervolgens is het de beurt aan de Zweedse Metal band Portrait. Portrait ontleend haar naam aan het debuut album ‘Fatal Portrait’ van King Diamond. De bandleden zijn groot bewonderaar van het werk van Mercyful Fate/King Diamond. Helaas kan ik dit niet terug horen. De doorsnee Heavy Metal kan me geen moment boeien. Het sterke punt van Portrait en wat nog enigszins aan Mercyful Fate/King Diamond doet denken de (twin)gitaarsolo’s komen niet uit de verf doordat ze niet of nauwelijks te horen zijn. Wat helaas wel goed te horen is zijn de simpele drumpartijen van Anders Persson. Portrait heeft net zoals After All en Satan te kampen met K(walitatief) U(itermate) T(eleurstellend) geluid. Bij alle 3 de bands zijn de gitaren, met name de solo’s, nauwelijks te horen. De zang is qua geluidsvolume wisselend (te) zacht of (te) hard. De drums klinken de hele avond hard qua volume maar de bekkens en snare klinken erg ‘blikkerig’.

Na dit zeer matige optreden waarbij de Main Stage zaal weer iets beter gevuld was dan bij After All mogen de sympathieke veteranen uit Engeland Satan deze Dynamo-reünie afsluiten. Het is duidelijk dat de reünisten maar voor 2 dingen gekomen zijn. De reünie zelf en de band Satan. De Dynamo is op een paar man na leeggelopen en heeft zich begeven naar de Main Stage zaal die nu wel acceptabel gevuld is met zo’n 100 tot 150 man. Meteen wordt er door het publiek al om ‘Blitzkrieg’ van Blitzkrieg en  ‘Dynamo’ van Blind Fury geschreeuwd. Zanger Brian Ross helpt ons meteen uit de droom. Er worden deze avond alleen maar Satan nummers gespeeld. Op zich natuurlijk ook niet erg, aangezien de catalogus van Satan genoeg goede nummers bevat. Pluspunten van dit vermakelijke optreden. De John Cleese-achtige aankondigingen en praatjes van zanger Brian Ross. Hij vertelt onder andere over zijn obsessie voor de TV-serie ‘Dr. Who’ en zet op een ludieke manier het ‘grunten’ in de zeik. De goede afwisseling tussen oud werk en werk van het nieuwe album ‘Earth Infernal’. Minpunten van het optreden, het slechte geluid en het volledig negeren van het album ‘Suspended Sentence’ en het niet spelen van ‘Dynamo’. Je moet af en toe van je principes afwijken en dit nummer was een waardige afsluiter geweest van deze mooie nostalgische Metal avond.