Barabbas – La Mort Appelle Tous Les Vivants

Zo nu en dan eens net even buiten je comfortzone stappen is altijd even spannend. Heb je niet te vroeg ja gezegd tegen een album om te reviewen. Een voor mij, en denk vele anderen, een compleet onbekende band. Barabbas is een Franse doom band, die dit album ook volledig in het Frans gezongen wordt. Na het beluisteren van een single plus de Franse taal vond ik het interessant genoeg om me eens te verdiepen in dit ondergrondse bandje.

‘La Mort Appelle Tous Les Vivants’ is de titel van deze plaat. Dat geeft ook gelijk een indruk waar het over zal gaan. ‘’De dood roept alle levende’’. De grauwe albumcover is in dezelfde stijl en pas dus goed bij de muziek. Het is niet de eerste plaat die de band uitbrengt, maar wel de eerste op een label. In 2011 was de eerste EP een feit en in 2014 was daar debuutalbum ‘Messe Pour Un Chien’. Het heeft dus even geduurd maar nu is begin december dus het album ‘La Mort Appelle Tous Les Vivants’ uitgebracht op Sleeping Church Records acht jaar later.

Wat mij in het begin zoals eerder vermeld al aantrok in de muziek waren de dikke riffs, en een voorliefde voor de Franse taal. Neem bijvoorbeeld de riff die stiekem ook al verwerkt zit in de titel van ‘Le Saint Riff Rédempteur’. Het blijkt dus ook niet zomaar een riff te zijn, maar de Heilige verlossende riff. Al lijkt het halverwege eerder een duivel dan een Heilige door een getikte lach. Wat verder bij doom wel te verwachten is zijn lange songs. Zo ook het gros op dit album met het kortste nummer, intro en outro niet meegerekend, net over de vijf minuten. De Heilge verlossende riff is een zeven en een halve minuut sterke track.

Het nummer wat mij naar dit album trok was ‘La Cimetière Des Rêves Brisés’. Normaal zou ik niet graag gaan naar een kerkhof der gebroken dromen, maar deze wekte toch mijn interesse. Wederom een hele sterke riff, krachtige vocals (zoals eigenlijk op het hele album) en daarbij nog een solo die het duistere gevoel nog extra teweegbrengt. Wel moet nog even gezegd de zang een ‘’aquired taste’’ is. Zang met veel distortie en ook nog in het Frans.

Kleine tip zou zijn om de back up zangeressen die ´La Valse Funèbre’ extra kracht en duistere sfeer meebrengen wat meer op het album in te zetten. De begrafeniswals is de langste track en sluit het album op een waardige manier af, of ja er is nog een outro nummer voor het echt eindigt. Met net onder een uur speeltijd misschien wat aan de lange kant, maar dat gevoel krijg ik amper.

Op zoek naar dikke riffs en een duistere plaat voor de donkere dagen. Daarbij ook nog eens toe aan een lekker onbekend bandje, dan durf ik deze release van Barabbas met een gerust hart aan te raden. Zet het eens op je leeft maar één keer, om ze nog eenmaal te quoten, ‘La Mort Appelle Tous Les Vivants’. (80/100) (Sleeping Church Records)