Extreme – Six

Heee Extreme, is dat niet die funky rockband met die zeikballad ‘More Than Words’? De gemiddelde popluisteraar zal inderdaad alleen die zwijmelhit uit 1991 kennen. De rockers weten wel beter, want de voorgaande vijf rockende platen hadden zo allemaal hun momenten. Okee, de ene wat meer dan de andere, maar altijd was er op het prachtige gitaarwerk van geweldenaar Nuno Bettencourt helemaal niets af te dingen. Wel een wat matige score natuurlijk, slechts vijf albums in 34 (!) jaar. Maar de bandleden hielden zichzelf volop bezig met andere projecten, zoals Gary Cherone even in Van Halen de microfoon waarnam en Nuno al jaren vaste gitarist van popidool Rihanna is. Dat laatste zal de rekeningen wel betalen schat ik zo in.

Anyway, we mogen blij zijn dat er de afgelopen coronajaren toch weer gewerkt is aan deze ‘Six’, want het is een mooie geworden. De eerste single en albumopener ‘Rise’ gaf al aan dat het menens is. Een vette rocker die alles heeft: heerlijke riff, mooi gezongen, tof refrein en vooral, die xl-solo! Lang geleden dat ik echt weggeblazen werd door zessnarenwerk. En Nuno houdt dit niveau het hele album vast, wat zeker extra punten oplevert. Ook ‘Rebel#’ is uptempo en aanstekelijk, terwijl 3e single ‘Banshee’ wel wat aan Van Halen doet denken met die samenzang.

Gelukkig krijgen we ook wat gevoeliger werk voorgeschoteld. ‘Other Side of the Rainbow’ is een akoestisch, zomers en erg catchy midtempo nummer, met een refrein die je kop niet meer uitgaat. Heerlijke solo ook weer. ‘Small Town Beautiful’ is een echte ballad, gevoelig gezongen door Cherone. Verderop komen we nog het bloedmooie, maar breekbare ‘Hurricane’ tegen, waarbij weer eens opvalt hoe goed de stemmen van Gary en Nuno bij elkaar passen. Ook de afsluiter is een ballad, maar dan een prachtig opgebouwde en bijna epische. Deze ‘Here’s to the Losers’ zou 25 jaar geleden een dikke hit zijn geweest met dat kinderkoortje.

Zijn er nog andere opvallende songs? Jawel, met name het industriële, hypnotiserende en stuwende ‘X Out’ springt er uit met zijn elektronische basis. Het is een kant die we nog niet kennen van de band, maar is erg geslaagd. ‘Thicker than Blood’ is ook wat experimenteler en licht elektronisch, maar minder opvallend. Het voorlaatste ‘Beautiful Girls’ valt ook op, maar dan in negatieve zin. De simplistische tekst gecombineerd met het poppy, zomerse reggaeritme maakt dat dit alleen werkt in een strandbar of zo. Al redt de solo het geheel nog enigszins. Maar de overige songs zijn gelukkig allemaal prima.

Een heerlijke comeback is deze ‘Six’ van Extreme geworden. Minder funk, meer afwisseling. Misschien wel hun beste plaat; in ieder geval veel beter dan voorganger ‘Saudades de Rock’ uit 2008. Ik kijk nu al uit naar de concerten in het najaar. Al is het maar om Bettencourt te zien en horen vlammen! (88/100) (EarMUSIC)

LINE-UP

Gary Cherone – zang
Nuno Bettencourt – gitaar
Pat Badger – basgitaar
Kevin Figueiredo – drums

TRACKLIST

1. Rise
2. #Rebel
3. Banshee
4. Other Side of the Rainbow
5. Small Town Beautiful
6. The Mask
7. Thicker Than Blood
8. Save Me
9. Hurricane
10. X Out
11. Beautiful Girls
12. Here’s to the Losers