A Life Divided – Down The Spiral Of A Soul

Duitse modern metal formatie A Life Divided keert zogezegd op dit nieuwe ‘Down The Spiral Of A Soul’ terug naar de hardere, agressievere sound van eerder werk. Voorloper ‘Echoes’ uit 2020 was erg synth gevoelig en behoorlijk poppy en pakte dus voor de heren niet heel lekker uit. Ze willen weer terug naar de muziek die ze aan het begin uitbrachten.

A Life Divided is de band van Jürgen Plangger. Dat zal niet iedereen wat zeggen, maar als we melden dat dit de gitarist van Eisbrecher is, doet dat wellicht meer mensen een belletje rinkelen. Die band is ook wel terug te horen in sommige riffs. Industrial is zeker wel in de sound gemengd. Ze liggen echter wel een stuk minder heavy in de mix en dat ‘’poppy’’ gevoel is nog altijd aanwezig. Wel is dit nieuwe album een positieve verbetering ten opzichte van ‘Echoes’. Met die plaat had ik moeite de aandacht er het hele album bij te houden, daar gaat mede door de schep extra punch wat makkelijker hier.

Met ‘Life Goes On’ doen ze een gooi naar een mainstream radio rock station hitje. De riff is behoorlijk heavy, doch het refrein tegen het gladde aan. Een tekst die wel al zo vaak horen en daardoor mist dit refrein wat kracht, ondanks de volle productie. Koebel is aanwezig, die doet het wel altijd goed.

De riff van ‘True Religion’ doet me nadenken hoe die in Eisbrecher jasje zou klinken, daar zit potentie in maar komt er hier niet ten volle uit. De zangmelodie is dan meer zo lijkt geïnspireerd op ‘Toxic’ van Britney Spears. Ja dat staat er echt. In de coupletten, het refrein gaat gelukkig op een andere lijn voort. Opnieuw dus een nummer waar je echt wel lekkere momenten hoort, maar voor je gevoel wat mist. ‘Disorder’ gaat dan een paar versnellingen harder met snelle, heavy drums en growls. Daar krijg je een opkikker van en zorgt dat je interesse weer helemaal terug is, het zakte toch weer wat weg.

‘Down The Spiral Of A Soul’ doet wat het beloofd in de promo. Het is weer terug een stuk ruiger, harder en agressiever. Niet zo erg dat je van je stoel wordt geblazen door de rauwheid, maar in vergelijking met voorganger ‘Echoes’ zal dit meer rockers weten te boeien, al zit er naar mijn mening meer in de band dan ze nu laten horen. (70/100) (AFM Records)