RED32 – RED32

Esther Kessel-Tamerus | 27 July 2023 | CD | No Comments

Tony (Anthony) Romero is de man achter ‘Tony Romero’s Vortex’. Deze Amerikaan was eigenlijk van plan om een opvolger te maken voor ‘Noise Machine’. Hij liet zijn ideeën horen en samen met zijn bandleden wisselden ze audiobestanden uit. Tijdens het opnameproces werd het duidelijk dat dit anders aanvoelde dan Tony Romero’s Vortex (TRV). Het klonk als een andere band, zo ontstond RED32. Dit debuutalbum is een mix geworden van (prog) rock, pop, en een vleugje ambient. Het album is zo milieuvriendelijk mogelijk geproduceerd. RED32 heeft gekozen voor gerecyclede materialen en plantaardige inkt.

Tijdens het intro van ‘Burn Into The Sun’ creëren geluidseffecten een dof laagje over de muziek. Steve Bonino heeft een duidelijke uitspraak, zijn zang blijft ongeveer op het zelfde tempo, volume en toonhoogte. Het gitaarspel is mooi, de “beat” blijft vrij constant. Dit openingsnummer heeft een leuk einde.

‘Evil Never Sleeps’ heeft een mooie mix van drum programming en instrumentale klanken. Er is leuk gespeeld met de verdeling van de muziek over de koptelefoon. Het eigen stemgeluid van Steve komt ook nu weer goed naar voren. De elektronische klanken van de toetsen zijn ruimschoots aanwezig. De toetsen vormen een prima melange met bas en gitaar. In het “hectische” deel is de zang wat vervormd. De melange dan wel afwisseling tussen hoge en lage tonen is is zeer goed.

De nummers sluiten prima bij elkaar aan, maar verschillen toch genoeg van elkaar. Zo heeft ‘Light Bearing Creatures’ een vrolijke sfeer. De volgorde van de nummers is goed gekozen. De balans tussen melodie en ritme is goed, dat geldt ook voor de instrumenten onderling. Soms snoept de drum programming wat aandacht weg van bijvoorbeeld bas of gitaarspel. De afwisseling van instrumentale en vocale delen/gesproken woorden is goed. De mix van elektronische geluidjes en de melodie in’ Flow’ zorgen meteen voor aangename flow. De (soms vrij langzame) zang smelt samen met de muziek. Ook als de zang gestapeld is, is het in balans met de zachtaardige muziek. Ondanks de rustige flow, zijn er best veel details in de muziek, Na een paar fade outs, dooft dit nummer mooi uit.

‘The Very First Band In Space’ begint met sferische klanken. De wending en de fluisterende stem die hier op volgt zijn bijzonder. Als de muziek verandert, gaat de zang hierin mee. De wendingen vloeien in elkaar over. De balans tussen zang en muziek blijft bestaan.

Het intro van ‘Mean’ is wat zwaarder dan verwacht. De zang is een beetje grimmig, dat past bij de tekst en bij de “spooky” muziek. Soms zijn er licht klassieke elementen in verweven, op andere momenten is er wat hectiek. Dit zit complexer in elkaar dan je in eerste instantie denkt. De sfeer in ‘Slow Burn’ is rustiger, een contrast met het voorgaande nummer. Het orgelspel is hier heerlijk! De wending naar rustig deel is mooi. Mike Sherrill is gast drummer, je hoort de toonhoogte verschillen in de drums. Dat had ik wel meer willen horen. ‘Space Rider’ heeft een mix van elektronische geluiden en sprankelende piano klanken. Er is een melange van licht klassieke elementen en een vrij kalme beat. De (gestapelde) zang smelt samen met de muziek. De gesproken woorden van Tony maken duidelijk waarom RED32 de bandnaam is geworden. Hij wordt begeleid door een vleugje muziek, zijn woorden komen recht uit zijn hart. Dit laatste nummer is een ode aan zijn overleden zwager.

Soms mis je misschien de dynamiek van een echt drumstel. De goede gespeelde bas, gitaar en de orgelpartijen komen door de beat soms minder goed naar voren. Het geheel is complexer dan in eerste instantie lijkt. (77/100) (Melodic Revolution Records)