Mostly Autumn zorgt voor een heerlijk, warm deken in De Bosuil

Op zondag is het altijd al in de middag te doen in de Weertse Bosuil. Prima concept voor degene die de dag erna weer moeten werken. De Britse prog rock formatie Mostly Autumn onder leiding van Bryan Josh stond op het programma en dat affiche zorgde voor een gezellig gevulde zaal.

Het voorprogramma werd verzorgd door een artieste van eigen bodem. De dromerige folk van Liza Weald. Die begon samen met een gitarist en bassist een kwartiertje later dan dat ons op de site werd verteld. Geopend werd met een soort nummer wat in de verte wat deed denken aan Eivør. Ze stond er als een engeltje in haar witte jurk. Merkbaar was wel dat het publiek even moest wennen, maar dat ze uiteindelijk het gros wel aardig meekreeg. De samenzang tussen de drie sprong er positief uit, dat klonk zeer sterk. Ook was er tactisch gekozen om minimaal te beginnen en zo langzaam de set energieker te maken. Dat was tevens te merken aan het publiek. Voor de Rockmuzine lezers die niet vies zijn wat dreamy folk. Mooi was het verhaal van de zangeres dat haar eerste concert ooit er een was van de hoofdact. ´´De cirkel is nu mooi rond.´´

Groter kon het contrast deze avond bijna niet als Mostly Autumn begint met ´In For The Bite´. Direct is het gitaarspel van Josh on point. Eigenlijk geldt dat wel voor de gehele band. Voortgezet werd met het tevens vrij intensieve live versies van ´Into The Stars´ en ´Spirit Of Mankind´. Voorzien van een led scherm met visuals waande je je bij een open haard onder een heerlijk, warm deken. Olivia Sparnenn heeft er de stem voor. De band stond met plezier en precisie op het podium en dat sloeg over op het aanwezige publiek. De dutch disease was er haast niet, gelukkig. Deze avond, uh middag was de Bosuil gevuld met mensen die van de muziek kwamen genieten. Luisteren of fluisteren is niet voor niets het, terechte, motto van de Limburgse zaal.

Kippenvel werd er onder andere nog gebracht met de twee afsluitende songs. Het bijna twintig minuten durende ´White Rainbow´ kreeg terecht een luid en lang applaus. Wat is Mostly Autumn toch een heerlijke live band. Op het podium zijn ze op hun best. De chemie tussen de bandleden is voelbaar. Zo ook bij afsluiter ´Heroes Never Die´ wat tot een heerlijke climax kwam inclusief uitgebreide gitaarsolo.

Na bijna twee uur was er nog tijd voor een toegift en kwam de band op met kerstmutsen. Het echte einde kwam met drie kerstnummers om ons allen een fijne kerst te wensen met als finale het nummer van The Pogues, wellicht als eerbetoon aan de zanger die ons onlangs verliet. Leuk om de rockers eens met een kerstmuts op te zien spelen, maar persoonlijk hoor ik dan liever nog wat eigen werk. Al is dat echt het enige muggezifterige puntje van kritiek wat je zou kunnen hebben. Om dan tot slot Bryan Josh te quoten. Mostly Autumn. ´´Thank you very much, indeed.´´