Wheel met progmetal van hoog niveau in volle 013
Bij binnenkomst op zondagavond was ik aangenaam verrast door de volle (kleine) zaal van 013. Ik wist niet dat het Finse rockgezelschap Wheel al zo populair was. Progmetal is blijkbaar een grotere markt dan ik dacht. Het bleek weliswaar de grootste headlineshow tot nu toe van ze, maar toch, hun ster is rijzende. En niet onterecht, want de in de lente uitgebrachte ‘Charismatic Leaders’ is hun beste album tot nu toe. Vinden ze zelf ook blijkbaar, want een groot deel van het album kwam vanavond voorbij.
Maar eerst hadden we de vervanger van het helaas eerder afgevallen voorprogramma Molybaron, de Duitse Monosphere te doorstaan. En dat viel niet mee. Hun metalcore/djent paste totaal niet bij Wheel en van de voornamelijk schreeuwende/gruntende zanger werd ik al helemaal niet vrolijk. Maar goed, wellicht in het genre een prima band, maar mij liet het volledig koud. Gevalletje mismatch dus.
Klokslag 21.00uur trapte Wheel ogenschijnlijk relaxed af met het melodieuze ‘Fugue’ van voorganger ‘Resident Human’. De drie heren hadden een bassist ingehuurd voor de liveshows en die kreeg meteen een grote rol. Hij baste heerlijk en is hopelijk een blijvertje. Het geluid stond echt perfect afgesteld, de lichtshow was prachtig doch erg fotograaf-onvriendelijk (vooral licht van achter) en zowel de band als het publiek had er zin in.
Het contrast met het optreden van The Dead Daisies dat ik vorige week zag kon trouwens niet groter zijn. Zowel muzikaal als qua performance. Waar The Daisies de nummers vooral gebruiken voor de publieksparticipatie en een feestje bouwen, werken de Finnen keurig hun complexe songs af, zo dicht mogelijk bij de albumversies blijvend. Pas halverwege werd 013 kort toegesproken. Niet zo serieus mannen! Maar goed, op foutjes viel de band dan weer niet te betrappen. Zanger James Lascelles combineerde zijn zanglijnen prima met het toch niet al te makkelijke gitaarwerk en vooral drummer Santeri Saksala knalde zijn uitdagende partijen met mathematische precisie de zaal in. Heerlijk hoe zijn onderscheidende tribal-drumwerk de songs een extra laag geeft.
Muzikaal heeft de band het progmetal-wiel niet uitgevonden natuurlijk, dat heeft Tool namelijk al gedaan, maar je kunt met mindere helden worden vergeleken. Tweede song ‘Hyperion’ ademt volop Tool, maar is wel prachtig van opbouw en wellicht is de referentie ook wel een groot deel van het succes. Zoveel bands opereren niet in dit genre tenslotte. Van het nieuw album werden vervolgens het bijna catchy ‘Porcelain’ en het lekker hakkende ‘Saboteur’ gespeeld. Het avontuurlijke en ingewikkelde ‘Dissipating’ nam wel erg veel tijd alvorens tot die prachtige heavy climax te komen. Ook het zenuwachtige ‘Movement’ van de vorige plaat pakte me niet vanwege een overdaad aan technische breaks. Iets meer doseren en hier en daar wat hooks in de songs zouden welkom zijn wat mij betreft.
Maar hoogtepunten zat verder. Zoals de bezwerende riff die het zowaar compacte en stevige ‘Vultures’ zo goed maakt. Of het bezwerende, relatieve rustpuntje (met akoestische gitaar) ‘Synchronise’. En natuurlijk het machtige epos van het laatste album, ‘The Freeze’ die klein begon en in 10 minuten uitgroeide tot een monstersong waarin zowel drummer Santeri als zanger James excelleerden. De beide heaviëre songs ‘Empire’ en ‘Wheel’ sloten de set na 100 minuten prima af.
Muzikaal zit het wel goed met Wheel. Het gebodene was geweldig gespeeld, al valt het niet altijd mee om in de nogal uitdagende lange nummers een rode draad te vinden. Af en toe een refrein kan helpen, net als wat meer spontaniteit en contact met het publiek. Maar goed, waar bemoei ik me mee. Het publiek genoot en de band zit duidelijk in een stijgende lijn. Benieuwd wat de toekomst Wheel brengt en Wheel in de toekomst ons.
