Spiritbox visueel spectaculair in 013, maar laat muzikaal wat te wensen over
Het is zondag 16 februari als Spiritbox voor een strak uitverkochte headline show naar de mainstage van 013 afreist, om een laatste korte EU tour te brengen voor de release van het aankomende album ‘Tsunami Sea’. Op deze avond zal de band vergezeld worden door landgenoten Stray from the Path en Periphery.
De zaal is nog aan de lege kant voor een uitverkochte show – zeker in het weekend – als Stray from the Path zijn set start. De hardcore band duikt er direct hard in met ‘Needful Things’. Vooral vocalist Drew York is lekker actief en weet het publiek al snel op te zwepen om een kleine pit te bouwen, die gedurende de set alleen maar blijft groeien. Ook is er een flinke zee aan crowdsurfers nadat Drew hierom vroeg bij het nieuwe ‘Kubrick Stare’. De nadruk ligt tijdens de set duidelijk op het laatste album ‘Euthanasia’; alleen ‘Fortune Teller’ wordt gespeeld als ‘ouder’ nummer tijdens de set van 30 minuten.
Een paar minuten voor de set van Periphery moet starten, komt vocalist Spencer Sotelo het podium oplopen om aan de ondertussen goed gevulde zaal te verkondigen dat hij niet mee doet aan de set vanwege een keelziekte. De rest van de band zal echter instrumentaal spelen: “Luckily I have the world’s best backing band’. Na een intro deuntje start de band direct de set met zijn groovy, djenty progressive metal. Waar veel bands zonder vocalist vrijwel al hun charme kwijt zijn, is Periphery instrumentaal gelukkig nog interessant. Ondersteund door een actieve lichtshow speelt het overgebleven viertal een strakke set. Helaas is door het gemis aan interactie en vocals het meeste leven uit de tent vertrokken, buiten de kleine mosh pit die zich richting het einde vormt om.
Hierna is de beurt aan Spiritbox, en na Periphery is dit wel precies het tegenovergestelde. Waar de show visueel een genot is dankzij de gevarieerde verlichtingssetup, de meegebracht LED schermen en de veel actievere band, is het op het gehoor toch minder; de geluidsmix wordt grotendeels overstemd door de backing tracks en drums en het geheel klinkt zelfs als we daar voorbij kijken niet geheel zuiver. Dit haalt echter niet weg dat de show entertainend is en de band het publiek goed op weet te zwepen – zelfs een uitvallende microfoon tijdens ‘Hysteria’ kan het feest in de zaal niet stoppen. Tijdens de set brengt de band een mooie mix aan nummers; naast de nog niet uitgebrachte opener ‘Fata Morgana’ brengt de band nog 3 nummers van het opkomend ‘Tsunami Sea’, een flink deel van ‘Eternal Blue’ komt voorbij en de ‘Rotoscope’ EP komt aan een stuk voorbij. Daarnaast wordt ook teruggegrepen naar de eerste self titled EP met ‘The Mara Effect, Pt. 3’.
