Warbringer – Wrath & Ruin
Net als bij de traditionele heavy metalbands is het bij de traditionele thrashmetalbands ‘wachten’ op dat deze bands met pensioen gaan. In de thrash heeft Slayer al een paar jaar geleden de handdoek in de ring geworpen. De vraag is of er kwalitatief goede opvolgers in de startblokken staan. 1 Van die beoogde opvolgers is het Californische Warbringer. Het voorlaatste studioalbum ‘Weapon of tomorrow’ scoorde overal hoge waarderingen, nu komt dan na een relatief lange rustpauze van 5 jaar, opvallend daar het nieuwe album zowaar in dezelfde bezetting dan de voorganger is opgenomen, het 7de full-album uit ‘Wrath & Ruin’ uit en de vraag is of de ingezette stijgende lijn nu minimaal vastgehouden zal worden.
Opener ‘Sword and the cross’ wekt de indruk, dat er wezenlijk niet veel veranderd is ten opzichte van de voorganger, fraaie gitaarriff, een goede break met in dit mid-tempo stuk ook de fraaie en gevarieerde gitaarsolo en een heerlijk vol geluid. In ‘Better world’ wordt er qua tempo een dikke schep bovenop gedaan in deze meedogenloze thrasher, het nummer komt erg intens over zowel qua gitaargeluid als ook qua drums. ‘Neuromancer’ is een langzaam en zwaar groovend nummer met extra ruige vocalen van John Kevill, maar slaat bij de gitaarsolo om in een vette thrasher. Na een wat gematigder nummer moet er uiteraard weer vol ingebeukt worden, ‘The Jackhammer’ voldoet dus moeiteloos aan deze eis, al komt er ook weer een break voorbij met daarin een flink piepende gitaarsolo. Jullie raden het al, na een thrasher komt er een minder heftig nummer, in dit geval zelfs een langzaam en slepend nummer, ‘Through a glass, darkly’. Hierna komt voor mij het hoogtepunt van deze nieuwe Warbringer, ‘Strike from the sky’ door alleen al de geweldige gitaarriff. ‘Cage of air’, het langste nummer van het album, begint met black metal-invloeden om te vervolgen in zowaar weer een thrasher, maar na de break bij de gitaarsolo (bijna uiteraard) in langzaam tempo vervolgend met fraaie atmosferische black metal-invloeden. Afsluiter is ‘The last of my kind’, met een lekkere staccato gitaarriff, ook hier weer snelle en langzame stukken.
Warbringer levert wederom een knaller van een album af met allemaal goede nummers met een uitstekende open productie en mag zodoende inmiddels wel tot de top van de thrash beschouwd worden. (88/100) (Napalm Records)
Bandleden:
John Kevill – Vocals
Adam Carroll – Guitars
Chase Becker – Guitars
Chase Bryant – Bass
Carlos Cruz – Drums
Tracklist:
1 The sword and the cross
2 A better world
3 Neuromancer
4 The jackhammer
5 Through a glass, darkly
6 Strike form the sky
7 Cage of air
8 The last of my kind
