Mirador – Mirador
Hoewel het album inmiddels alweer anderhalve maand oud is, verdient dit debuut wat extra aandacht, want veel recensies ben ik nog niet tegengekomen. En het is toch eigenlijk wel verplichte kost voor de classicrockfan. Mirador is het hobbyproject van Greta Van Fleet-gitarist Jake Kiszka, samen met zijn Engelse vriend Chris Turpin (bekend van het alternatieve folkduo Ida Mae en het grungerockbandje Kill It Kid). Met bassist/keyboardspeler Nicki Pini en superdrummer Mikey Sorbello namen ze dit album op onder leiding van producer Dave Cobb (Rival Sons, Halestorm).
Waarom Jake deze songs niet kwijt kon binnen Greta weet ik niet, want ze hadden stuk voor stuk naadloos op één van hun albums gepast. Maar aangezien ik liever Turpin hoor zingen dan Mickey Mouse — eh, Josh Kiszka — ben ik blij met de keuze voor een eigen plaat. Muzikaal is het vooral Zeppelin wat de klok slaat, met hier en daar folky en bluesy uitstapjes. Het geheel klinkt lekker rauw en zwaar, en blijkt bovendien live ingeblikt te zijn. Soms iets te rauw trouwens, maar goed, dat past wel bij het gebodene.
De midtempo stamper ‘Feels Like Gold’ opent het bal en is meteen een prima visitekaartje. Sorbello drumt als Bonham in zijn beste dagen, de hoge, wat hese stem van Turpin is even wennen maar heeft genoeg karakter om de aandacht vast te houden, en het wat rommelige gitaarwerk van Jake maakt het af. De melancholische, mysterieus klinkende bluesy ballad ‘Roving Blade’ is zelfs nog beter, al zingt Chris hier wel tegen zijn bereik aan. De wahwah-solo valt ook lekker binnen. ‘Raider’ draait rond een verslavende riff — zo eentje die je de hele dag blijft neuriën. Het akoestische, wat folky ‘Must I Go Bound’ is één van mijn favorieten vanwege de prachtige, wat treurige zangmelodie; Zeppelin’s ‘Battle of Evermore’ diende vast als inspiratie. Jake’s zangstem past hier mooi bij die van Chris.
Andere hoogtepunten? Het overdonderende ‘Blood and Custard’ zit vol fijn Jimmy Page-achtig slidegitaarwerk. De ballad ‘Ten Thousand More to Ride’ neemt zijn tijd, maar bloeit halverwege helemaal open met een beklijvend refrein. ‘Ashes to Earth’ is wat meer uptempo en had ook van Rival Sons kunnen zijn. Drummer Sorbello tilt het wat chaotische en opzwepende ‘Heels of the Hunt’ naar een hoger plan, al doet de mondharmonica van Jake er niet voor onder. Vervolgens sluit het dynamische en mooi opgebouwde ‘Skyway Drifter’ de plaat fraai af, ook al is het instrumentale ‘Hymnal I’ de officiële afsluiter.
Jake kan trots zijn op zijn Mirador. De nummers zitten prima in elkaar, de band speelt bevlogen en er is volop afwisseling. Hier en daar klinkt het wel wat slordig en is zanger Turpin er eentje voor de fijnproever. De volgende plaat mag wat meer een eigen smoel hebben en iets minder uit het Zeppelin-vaatje tappen, maar desalniettemin: een heerlijk classicrockalbum. En live overtuigde de band ook, onlangs in Amsterdam voor een paar honderd man in de Tolhuistuin. Met name die drummer — wat een geweldenaar!
(82/100 – Republic Records)
TRACKLIST
1. Feels Like Gold
2. Roving Blade
3. Raider
4. Must I Go Bound
5. Fortune’s Fate
6. Blood And Custard
7. Dream Seller
8. Ten Thousand More To Ride
9. Ashes to Earth
10. Heels of the Hunt
11. Skyway Drifter
12. Hymnal I
Lineup
- Jake Kiszka – vocals and guitars
- Chris Turpin – vocals and guitars
- Mikey Sorbello – drums
- Nicki Pini – bass and keys
