Karmakanic – DOT
Karmakanic is in 2002 opgericht door zanger/multi-instrumentalist gitaar Jonas Reingold (ex The Flower Kings). Jonas bespeelt bas, gitaar en keyboard. Deze Zweedse prog rockband gaat het stevigere werk niet uit de weg. ‘DOT’ is hun vijfde studio album. Met een flinke line-up! Göran Edman en Nils Erikson zijn de leadzangers. Daarnaast zijn er maar liefst vijf personen die delen van de zang voor hun rekening nemen. Inclusief Jonas zijn er drie gitaristen èn drie toetsenisten. Natuurlijk is er ook een drummer: Morgan Ågren. Kortom: er is veel om naar te luisteren.
Het album start met de titel–track ‘DOT’: Krakende en ruisende start. Gevolgd door bliepende geluiden van uit de ruimte. Doordat het volume snel toeneemt verwacht ik een explosie van geluid maar de start van ‘God the universe and everything else no one really cares about – Part I’ verloopt geheel anders. Rustig pianospel, het geluid van bar-chimes, en sferisch keyboard is wat volgt. Ik ben zo gefocust op de muziek dat de woorden, hoe mooi de zang ook is, deels langs mij heen gaan. Toch is het duidelijk het nummer over de ruimte, het universum vertelt. Heel wat wendingen vliegen je om de oren. Van een lekker portie rock, naar licht, helder en snel pianospel. Hoge tonen uit de fluit, bespeeld door Ray Aichinger, klinken samen met het snelle tikken op de cimbalen. De samenzang is in balans met de muziek. Alle stemmen kleuren onvoorstelbaar mooi bij elkaar. Er zijn regelmatig raakvlakken te horen met The Flower Kings maar de wendingen en veranderingen zijn bij Karmakanic regelmatig intenser en complexer. De geluidkwaliteit is goed, bovendien mooi verdeeld over de boxen. Toen ik dit nummer voor het eerst beluisterde, omarmde dit nummer mij direct, en dat is wederzijds. Door de complexe structuur zal het een tijd duren voordat ik het nummer door en door ken. Na ruim 20 minuten sterft het nummer mooi maar langzaam weg.
Even ben ik verbaasd door de gesamplede stemmen die ik op de achtergrond hoor bij aanvang van ‘Higher ground’. Door de tekst heb ik snel in de gaten dat de gesamplede stemmen in balans zijn met de tekst. De zang heeft een liefelijk begin. Er zijn diverse wendingen naar wat meer pit en weer terug. De wendingen zijn minder divers en complex dan in het voorgaande nummer. Maar zeker niet minder mooi! Ook ‘Steer by the stars’ heeft een rustige start. Al snel krijgt het ritme een licht poppy wending. Ruim voldoende aangevuld met bas, keyboards e.d. zodat ook dit nummer heerlijk is om naar te luisteren. Weer de vocalen die perfect in harmonie zijn met elkaar met een verrassend stukje a capella op het laatst.
‘Traveling mind’ heeft een sferische, instrumentale start. Bijna ongemerkt neemt het volume toe. De dromerige sfeer is verdwenen. In de zang klinkt verbetenheid en vechtlust. Dit past geheel bij de tekst. In ’God the universe and everything else no one really cares about – Part II‘ raakt de zang mij, vooral door de prachtige kleur van de stem. Na een ietwat bombastisch gedeelte volgt er een geleidelijk ingezet decrescendo. Tijdens dit rustige stuk voel je dat het album bijna afgelopen is. En toch is het jammer dat dit geweldig opgebouwd nummer binnen 6 minuten is afgelopen.
Er zijn nog al wat pluspunten, ik heb er een paar benoemd. Maar ik kan het niet nalaten het grootste pluspunt nogmaals te benoemen: Alle stemmen hebben een mooie kleur als je ze apart hoort. Maar als je er meerdere, misschien wel allemaal bij elkaar hoort, vormen ze een harmonie die je maar zelden tegenkomt.
(9/10, InsideOut music)
