Heavy Fucking Metal met een grote glimlach in P60
Op hun veertiende sluiten de vrienden Robb Reiner en Steve “Lips” Kudlow een pact om tot hun dood te blijven rocken. Ze worden begin jaren ’80 gezien als de nieuwe sensatie uit Canada. Een hele generatie muzikanten waaronder bands als Metallica, Slayer en Anthrax zijn door hen beïnvloed. Desondanks breken ze zelf echter nooit door. Ze stonden in 1984 op het prestigieuze Super Rock Festival in Japan waar ze het podium deelden met Whitesnake, Scorpions en Bon Jovi. Al deze bands werden snel mega acts die miljoenen zouden gaan verdienen, op één na dan….. Anvil.
De band verdween van uit beeld. Niet dat ze er mee gestopt waren, ze bleven doorploeteren. In 2009 verscheen de film ‘The Story of Anvil’ waarin een stel zwoegende succesloze muzikanten te zien zijn. Ze spelen voor bijna lege zalen, krijgen soms niet uitbetaald door promotors en rommelen aan om albums in eigen beheer op te nemen. Maar ze weigeren het bijltje erbij neer te gooien. De film zorgt voor een niet meer verwachte ommekeer. Het bezorgt Anvil alsnog de erkenning waar ze ruim 30 jaar voor hebben geknokt. De band trad in de zomer van 2009 op als voorprogramma van AC/DC in diverse Amerikaanse arena’s en op grote festivals, waaronder Rocklahoma in de Verenigde Staten en Download in Engeland.
Anvil is weer helemaal terug en ze genieten er van als een stel jonge honden. Ze brachten na het succes van ‘The Story of Anvil’ nog enkele albums uit waarvan de laatste, ‘Anvil is Anvil’ begin dit jaar verscheen. De band wordt ook nu weer intensief met camera’s gevolgd voor een opvolger van ‘The Story of Anvil’. De band heeft ook voor volgend jaar zomer weer een nieuw album in de planning staan. Anvil is dus meer levend dan ooit tevoren.
Donderdagavond deden ze Amstelveen aan in het kader van hun Europese tour. Eerst krijgt het publiek twee support-acts voorgeschoteld. Broken Fate is de eerste band van de avond. Ze draaien nog niet zo lang mee en brachten pas enkele weken geleden hun debuutalbum ‘The Bridge Between’ uit. Als ze het podium opstappen staan er nog geen tien man in de zaal. Gelukkig loopt de zaal al vlot geleidelijk aan wat voller. Het drietal dat uit Zwitserland afkomstig is laat keiharde metal horen. Zanger/gitarist Tobias John Bänteli weet het publiek aardig te vermaken met het trekken van allerlei grimassen. Ze beuken er een dik half uur lekker op los.
Amper tien minuten later staat de tweede band van de avond al de trommelvliezen van het publiek te teisteren. Het Duitse Rezet gaat ook een dik half uur snoeihard te keer. Rezet werd in 2003 door twee snotneuzen van slechts 12 en 13 jaar oud opgericht en betraden het pad van de 80’s speed/thrash-metal. Inmiddels zijn ze volwassen geworden maar maken nog steeds een flinke portie herrie. Meest opvallend nummer is een cover van Motorhead’s ‘No Class’ waar ze het optreden mee afsluiten.
Het publiek is vanavond echter gekomen voor maar één band. En dat is natuurlijk de hoofdact Anvil. Als het trio uit Canada het podium om half tien opstapt, verlaat Lips zijn bandleden Robb Reiner en Chris Robertson meteen weer. Hij loopt direct de zaal in om daar het openingsnummer ‘March of the Crabs’ te spelen tussen het publiek in. Met een glimlach van oor tot oor die de hele avond niet meer zal verdwijnen laat Lips zien dat een live optreden hem nog steeds gelukkig maakt. Hij voelt zich als een klein kind in een speelgoedwinkel en kan er geen genoeg van krijgen.
Zodoende is een optreden van Anvil voor iedereen die aanwezig is genieten van de eerste tot de laatste seconde. Nadat Lips zich weer op het podium bij Robb en Chris heeft gevoegd knallen de heren lekker door waarbij er in het eerste deel van de set vooral wordt teruggegrepen op de eerste drie albums die ze uitbrachten. De succesnummers van die drie albums ‘Hard’n’Heavy’, ‘Metal on Metal’ en ‘Forged In Fire’ gaan er in als koek bij het enthousiaste publiek. Lips is een geweldige entertainer, neemt politiek en religie op de hak, vertelt leuke anekdotes over Lemmy en Ozzy en vermaakt het publiek opperbest.
In het tweede deel van de set is de blik meer gericht op songs van de albums die ze na ‘The Story of Anvil’ uitbrachten. Het laatste album komt er karig van af met slechts twee nummers ‘Daggers and Rum’ en ‘Die for a Lie’. In ‘Mothra’ laat Lips zijn befaamde solo horen waarin hij zijn gitaar bespeelt met een vibrator. Een gimmick die al dateert uit de begindagen van Anvil. Robb Reiner laat in zijn drumsolo zien dat hij ook nog lang niet versleten is. Het publiek smult er nog steeds van en wordt vanavond op zijn wenken bediend. Het is hard, smerig en heavy. Precies waar Anvil voor staat. De set wordt afgesloten met het ultieme Anvil anthem ‘Metal on Metal’ waarbij het publiek compleet uit zijn dak gaat.
De band keert snel weer terug op het podium met ‘Forged in Fire’, nog zo’n kraker uit het verleden. Tot slot besluiten ze met ‘Born to be Wild’. Het bekende nummer dat werd geschreven door de Canadees Mars Bonfire voor de Canadees Amerikaanse band Steppenwolf. Lips beëindigt het optreden zoals het begon. Hij gaat wederom de zaal in om tussen het publiek in zijn laatste solo van de avond te spelen. Het enige verschil met het begin van het concert is dat zijn T-shirt nu helemaal doorweekt is van het zweet.
Na anderhalf uur is het feestje van Lips & Co ten einde. Ze hebben op deze druilige donderdagavond in Amstelveen nog maar weer eens laten zien dat ze weer helemaal terug aan het front zijn. Het publiek keert na afloop dan ook tevreden met een grote glimlach op hun gezicht naar huis.
Foto’s (C) Frans van Arkel
