CD van de Week: Satan Takes A Holiday – Aliens

Vanuit zweden komt de band Satan Takes A Holiday. Met een mix van rock ’n roll, garage rock en groove hebben zij in zweden al redelijke successen weten te behalen. Ze toerde met Juliette Lewis, Mustasch en opende zelfs voor Kiss. Hun vierde album ‘Aliens’ belooft veel. ‘The Beat’ (het tweede nummer van het album) is als single uitgebracht en wordt goed ontvangen.

Maar goed voordat we skippen naar het tweede nummer van het album, eerst de fantastische opening ‘Good Cop Bad Cop’. Direct wordt de aandacht getrokken met vette rock en weergaloze zang van Fred Burman. Muzikaal heeft het een hoog entertainment gehalte en het smullen is begonnen. De toevoeging van een mondharmonica maakt het nog sterker. Het is een heerlijk nummer, een briljante aftrap van wat lijkt een geniaal album. Opvolger ‘The Beat’ trekt veel aandacht in scandinavië. Dit komt mede door een hilarische video, wat ook zeker een aanrader is om te kijken. Daarnaast is het muzikaal ook weer erg vet gedaan. Wederom met ijzersterke zangkunsten, maar ook de overgangen en baslijnen van bassist Johannes Lindsjöö mogen er zijn.

Met een rauw raggend geluid zijn er duidelijke invloeden uit de jaren 60 te horen in ‘Iron Pipe’. Het garage rock met een vleugje rock ’n roll in een smerige mix. Het gebruik van effecten maakt het vies en chaotisch. De rock ’n roll is ook duidelijk hoorbaar in het up tempo ‘Born At Night’. Het snelle ritme aangvuld met sterk gitaarspel maar vooral zeer strak drummen van Danne McKenzie maken ook dit een tof nummer. Met een vage intro en wordt ‘Queen Mother’ ingeluid. Het nummer is een combinatie van blues en rock ’n roll in een rauw jasje. Zeer lijpe gitaarriffs maken dit nummer apart, gaaf noem het maar……
Wat luchtiger is dan het ‘Love Me Like I Love Me’. Het is simpel maar zeer doeltreffend. Hier en daar een beetje punk / ska invloeden in de riffs maken het vrolijk. Tekstueel heeft het een hoog entertainment gehalte.

Doeltreffende en vermakelijke teksten worden doorgezet in ‘Why Don’t We Do It In The Road’. Het nummer is aanzienlijk langzamer. Het kent een toffe opbouw. Wat er wederom uitspringt is de diversiteit in de vocalen die echt briljant zijn. Met ‘Wrinklay’ wordt het album afgesloten. Het is up tempo smerige rock met wederom sterk drummen en bassen. Het nummer kent leuke wisselingen in tempo en rauwe gitaarsolo’s. Ook weer duidelijk hoorbaar zijn de invloeden van ouderwetse rock ’n roll. Het is een toffe alsluiter van een geniaal album.

‘Alien’ is brutaal, creatief, rauw, smerig. Dit album heeft alles voor een heerlijk avondje rocken. De nummer zijn stuk voor stuk gevarieërd. Het album verveeld geen enkel moment. Daarnaast zorgt een goede dosis humor ook zeker voor een hoog vermakelijk gehalte. De energie druipt uit de speakers en het moet een waar genot zijn om deze heren live te zien. Het album is in ieder geval een absolute must have!

(90/100, Despotz)

Tracklist:
• Good Cop Bad Cop
• The Beat
• Ladder To Climb
• Get You Girl
• Iron Pipe
• More Is More
• Born At Night
• Queen Mother
• Love Me Like I Love Me
• Why Don’t We Do It In The Road
• Wrinklay