The Mute Gods – Tardigrades Will Inherit The Earth

Thomas Waber van Inside Out Music heeft Nick Beggs weten te overtuigen niet alleen muziek te maken voor en met andere muzikanten maar om ook zijn muzikale hersenspinsels om te zetten in een eigen band of project en er albums van uit te gaan brengen. Nick heeft daar gehoor aan gegeven en zo is The Mute Gods ontstaan. Er was blijkbaar al genoeg materiaal want in augustus 2015 werd de band aangekondigd door Nick Beggs en in januari 2016 was daar het eerste prima wapenfeit van de band ‘Do Nothing Till You Hear From Me’. Andere bandleden van The Mute Gods waren Marco Minnemann waar Beggs mee gewerkt had voor een groot deel van de Steven Wilson Tour en Roger King die hij weer kende uit de band van Steve Hackett. King zou eigenlijk alleen het album produceren maar uiteindelijk heeft hij ook nog gitaar gespeeld, achtergrondzang gedaan en wat programmeer en mixwerk gedaan voor het album.

Ook op dit tweede album van de band doen deze heren mee. Alle drie de heren zijn Multi instrumentalisten. Het is een super combi qua ritme sectie, een betere kun je niet krijgen met Minnemann en Beggs in 1 band. Enig verschil met het eerste album is dat deze keer de verschillende gastmuzikanten niet uitgenodigd zijn. Het trio doet het nu gewoon zelf. ‘Tardigrades Will Inherit The Earth’ is een album met een boodschap. Nick Beggs heeft een hoop te vertellen maar het gaat vooral om het heden en de toekomst wat ons te wachten staat wanneer we niet snel ingrijpen en anders gaan leven.

Het album opent met ‘Saltatio Mortis’, een door King geschreven begrafenis mars voor de mensheid. Het is een beetje sprookjesachtige opening (Sfeer ala Ayreon) en de toon voor de rest van het album is hiermee gezet. Het tweede nummer ‘Animal Army’ heeft wat weg van de moderne YES qua productie.
De ietwat iele Devin Townsend achtige stem van oud Kajagoogoo zanger Nick Beggs (hij volgde Limahl op als zanger in 1983 en zong de hit ‘Big Apple’) is misschien heel even wennen maar past wel erg goed bij de nummers. Hoog zingen is geheel geen probleem voor Beggs en dat horen we dan ook regelmatig terug in de nummers op dit album. In de band van Steven Wilson doet hij natuurlijk ook op geheel eigen wijze de backingvocals.

‘We Can’t Carry On’ is in mijn optiek 1 van de sterkste nummers van het album. Blijft lekker hangen. Het is ook een noodoproep van Nick Beggs. We moeten nu echt anders gaan leven en alles anders gaan doen want anders is het voorbij voor dat wij het in de gaten zullen hebben. ‘The Dumbing Of The Stupid’ is een nummer waar de heren even goed los kunnen gaan en alle progrock registers open kunnen trekken. Lekkere vette progrock ala de oude Genesis en Yes en de wat jongere band The Flower Kings.

‘Early Warning’ is een lekker dromerig nummer met ook weer een boodschap. Er worden drie voorbeelden gesteld van van gebeurtenissen die je kunnen overkomen maar wanneer je denkt dat wel meevalt wordt al snel duidelijk dat het ergste je nog moet overkomen. Het hierop volgende nummer is het titelnummer en zou zo maar eens een eerste singel kunnen zijn. Een redelijk simpel nummer (voor een band als deze) met een lekkere poppy melodielijn. ‘Lament’ is een mooi en rustig instrumentaal intermezzo van een kleine 2 minuten met prachtig chapman stick werk van Nick Beggs en past heel goed tussen al het progrock geweld op het album.

‘The Singing Fish Of Batticaloa’ gaat over de ontdekking van zingende vissen in Sri Lanka. Het nummer bevat geluidsfragmenten uit een BBC documentaire. Beggs heeft dit nummer geschreven met de gedachten dat de vissen ons willen waarschuwen en vertellen over de ondergang van de wereld. (Dat wij het maar even weten). ‘The Andromeda Strain’ is een instrumentaal ‘70’s klinkend nummer en draagt de titel van de gelijknamige film. Het is een sciene fiction film en gaat over de ontdekking door NASA van zeer giftige bacterie in de ruimte welke ze terug willen halen naar de aarde zonder zich te realiseren wat de consequenties zullen zijn. Het laatste nummer op de plaat is ‘Stranger Than Fiction’ en dit nummer gaat over het liefhebben van elkaar. Wanneer we dit niet meer kunnen is het einde echt nabij. En het is de enige hoop die we nog hebben aldus Beggs.

Net als op het eerste album doen nu ook de dochters mee van zowel Beggs als King. Dit trio heeft er goed aangedaan om deze keer niet teveel gastmuzikanten uit te nodigen want hierdoor is hun tweede album een stuk sterker geworden dan zijn voorganger. The Mute Gods hebben een echt progpareltje afgeleverd welke thuis hoort in elke CD of LP kast van een progrock liefhebbers! En nu maar hopen dat er ooit een moment gaat komen dat Minnemann en Beggs weer een keer samen op tour gaan met de Steven Wilson band want dan kunnen ze mooi de support act verzorgen als The Mute Gods. Ik vrees dat een andere optie niet mogelijk is om de band live te kunnen zien daar ze vaak te druk zijn met andere projecten.

(90/100, Inside Out Music)

Track Listing:
1 Saltatio Mortis 01:57
2 Animal Army 05:00
3 We Can’t Carry On 05:11
4 The Dumbing Of The Stupid 07:09
5 Early Warning 03:56
6 Tardigrades Will Inherit The Earth 05:20
7 Window Onto The Sun 06:00
8 Lament 02:01
9 The Singing Fish Of Batticaloa 08:24
10 The Andromeda Strain 02:57
11 Stranger Than Fiction 04:21

Line-Up:
Nick Beggs (Kajagoogoo, Lifesings, Steven Wilson): string basses, guitars, Chapman Stick,
programming, keyboards and vocals
Roger King (Steve Hackett Band): keyboards, programming, guitars,
backing vocals, production and mastering
Marco Minnemann (Aristocrats, Joe Satriani, Steven Wilson): drums additional guitars

Guests on the album:
Lula Beggs: Backing vocals
Lauren King: Backing
Vocals

John van Empel.