Seether – Poison The Parish
‘Poison The Parish’ is Seether’s 7e studio album. Dat de band hierbij niet op de automatische piloot gaat blijkt al uit de behoorlijk gepeperde uitspraken van frontman Shaun Morgan in de band’s bio: “What it really boils down to is that I am disgusted and horrified by what I see society becoming, the complete idolatry of vapid social media and reality TV ‘stars. We want to bring back musicality, playing loud, and the importance of having something to say that you can stand behind, it’s about honesty in your music.”
Deze kwaadheid over de leegheid en oppervlakkigheid van de samenleving hoor je terug op ‘Poison The Parish’. Het nieuwe album is waarschijnlijk de hardste en meest compromisloze plaat die Seether gemaakt heeft. Toch is het niet alleen bruut geweld en hersenloos beuken. Seether heeft een geweldig talent voor het verpakken van catchy, melodieuze liedjes in duistere lagen van agressie en distortion.
Opener ‘Stoke the Fire’ stookt het vuurtje gelijk hoog op. Loodzware bassen, grommende gitaarriffs en agressieve vocalen zetten de toon voor een geïnspireerd album. Seether is zwaar schatplichtig aan grunge bands als Nirvana, die de dynamiek tussen melodieuze coupletten en rauwe refreinen tot kunst verhieven. ‘Betray And Degrade’ en ‘Something Else’ zijn voorbeelden van “Old School Seether” songs. ‘Poison The Parish’ is geen vrolijke plaat. Een van de hoogtepunten ‘I’ll Survive’ grijpt je bij de keel met de wanhoop en doodsangst die er uit spreekt. Ook de eerste single van het album ‘Let You Down’ vertelt een inktzwart verhaal, maar dan wel in de vorm van een uiterst catchy heavy rock nummer. Het refrein met de strofe “Say something beautiful” lijkt rechtstreeks te refereren naar een van de hoogtepunten van Seether’s vorige album ‘Words As Weapons’. ‘Against The Wall’ is bijna een ballad, maar dan in Seether stijl. Het intense ‘Let Me Heal’ kent een epische opbouw met prachtige zang, fenomenale spanningsopbouw en de immense muur van gitaargeweld aan het slot. Dat Shaun niet echt een vrolijk mensbeeld heeft klinkt het best door in het rauwe, agressieve ‘Saviours’. Het album sluit af met twee nummers die tot het allerbeste wat Seether gemaakt heeft horen. ‘Emotionless’ is een beklemmend epos met bijbelse referenties dat doet denken aan de hoogtijdagen van Alice in Chains. Het afsluitende ‘Sell My Soul’ klinkt bijna als southern rock met een groove die drijft op akoestische gitaren.
‘Poison The Parish’ laat een tot de tanden gewapend Seether horen. Een band die de wereld nog veel te vertellen heeft. Seether doet dat zonder te preken maar met eerlijke, ambachtelijke en doorleefde rocksongs. Seether verlegt geen muzikale grenzen, maar in hun eigen universum bewandelt de band met ‘Poison The Parish’ wel degelijk nieuwe wegen.
‘Poison The Parish’ is geproduceerd door Shaun Morgan en wordt op 12 mei uitgebracht door Shaun’s eigen label Canine Riot Records. (80/100)
