Baroness benadert perfectie in de Effenaar

De kleine zaal van de Effenaar is woensdag het domein van Baroness. De uit Savannah, Georgia afkomstige band is geen onbekende in Nederland. Zo is Baroness een graag geziene gast bij het Tilburgse Roadburn festival. Zanger- gitarist John Baizley was dit jaar zelfs gastcurator van het festival. Baroness is in 2003 opgericht met John als enige constante factor. De meest recente wijziging in de bandbezetting vond op 1 juni jongstleden plaats. Oudgediende Peter Adams hing zijn gitaar aan de wilgen en werd vervangen door Gina Gleason. Het optreden in de Effenaar is pas haar vijfde show als lead gitarist van Baroness. In het bericht waarin de personeelswissel met de fans wordt gedeeld omschrijft John haar als volgt: “Gina’s ability both to learn our music and to find her own voice within our songs has been inspiring to observe, and it helps once again to renew our belief in this band’s music”.

 

Vitamin X

Baroness boegbeeld John Baizley is verklaard fan van Vitamin X. Dus was het niet meer dan logisch dat de band vanavond het publiek op mag warmen.  Vitamin X werd in 1997 in Amsterdam opgericht. De band bestaat uit: zanger Marko Korac, gitarist Marc Emmerik, bassist Alex Koutsman en drummer Danny. De band noemt onder andere Black Flag, Negative Approach, Black Sabbath, Bad Brains en Motörhead als inspiratiebronnen. De kenners weten dan wel uit welke hoek de wind waait.

Eenmaal op het podium gaat de orkaan die Vitamin X heet los, om een half uur en 17! nummers later weer te gaan liggen. Danny geselt zijn drumkit met bijna maniakale energie. Zanger Marko stuitert onvermoeibaar over het podium terwijl hij zijn teksten met zichtbaar plezier de zaal in slingert. Hij zou zomaar een vriendelijke broer van Henry Rollins kunnen zijn. Alex en Mark zorgen voor de voortrazende riffs. Het is bijna een wonder dat Mark nog de tijd vindt om zijn solo’s in dat geweld in te passen. Alle pure hardcore energie ten spijt wekt Vitamin X geen moment de indruk een boze band te zijn. Het speelplezier en de lol onderling spat van het podium. Deze energie werkt aanstekelijk, het publiek in de Effenaar juicht hartstochtelijk na iedere ultrakorte explosie. Tijdens het afsluitende ‘See Thru Their Lies’ zien we een “one man circle pit”.

Baroness

And now for something completely different. Baroness is weliswaar hard, compromisloos en eigenzinnig, hun muziek heeft niets met hardcore punk te maken. Baroness is een van de kartrekkers van het avontuur in de metal. De band combineert sludge, stoner en postrock met eighties New Wave tot een eigenzinnige direct herkenbare stijl.

Baroness betreedt het podium begeleid door de schetterende trompetten van klassieke filmmuziek. De eerste riff van ‘Kerosene’ markeert de aftrap van een bijna perfecte rockshow. Baroness is tegelijkertijd beenhard, snaarstrak, melodieus, intens en gepassioneerd. De show kent geen enkel zwak moment. Gitariste Gina speelt en zingt alsof ze al jaren in Baroness zit. De ritmetandem Sebastian en Nick zorgen voor een massief en toch groovend fundament. Zanger John is onmiskenbaar het middelpunt van Baroness. Alles begint en eindigt bij hem.  John zingt, schreeuwt en geselt de snaren van zijn gitaar met alles wat hij heeft. Daarmee straalt Baroness macht uit. Maar Baroness geeft veel meer dan pure energie. Onder de steenharde riffs zit altijd een bloedmooie melodie verstopt.

Een eerste hoogtepunt is het intense ‘Morningstar’, waarin grommende metalriffs afgewisseld worden met fijnzinnige melodieën die in dezelfde groove doordenderen. In ‘Little Things’ glorieert de intense zang van John en Gina over een onweerstaanbare groove, de dubbele gitaarsolo vormt de kers op de taart. ‘Fugue’, overgaand in ‘If I Have to Wake Up’ is misschien wel het allermooiste van de avond, de bijna lieflijke melodie van ‘Fugue’ bouwt langzaam op naar het intens uitgeschreeuwde “Kill the lights” waarmee ‘If I Have To Wake Up’ af wordt getrapt. Duister, dreigend, bloedmooi, kippenvel!  Het publiek in de Effenaar zingt alles woordelijk mee, helemaal opgaand in de muziek.

De toegift brengt nog meer moois.  ‘Isak’ opent met percussie op gitaar, bas en drums, langzaam opbouwend richting massieve riffs die uitmonden in een muur van geluid. De show sluit af met het massaal meegeschreeuwde ‘Take My Bones Away’.  Een zin die nog lang in je hoofd gebeiteld zit, op weg richting de parkeerplaats hoor je overal om je heen nog mensen “Take my bones away” neuriën en zingen.

Baroness is in staat zichzelf opnieuw uit te vinden en toch onmiskenbaar Baroness te blijven. Zo lang er bands als Baroness zijn behoudt de harde rockmuziek toekomst. Ga die band zien!

Foto’s (c) Marc de Jong