Voltage viert haar tweede album in de Effenaar
Samen met producer Guido Aalbers (onder andere Miss Montreal, Bökkers en Bertolf) sleutelde Voltage in Zwolle aan haar tweede album. Waren Status Quo en ZZ-Top de voornaamste invloeden op Voltage’s debuutalbum, voor ‘Around The Bend’ kwamen daar de southern rock van Blackberry Smoke en de country van onder andere Chris Stapleton en Zac Brown bij. Op ‘Around The Bend’ laat Voltage een meer divers en gelaagder geluid horen. ‘Around The Bend’ is op 8 september uitgebracht. Op 9 september viert Voltage de albumrelease met een show in de kleine zaal van de Effenaar. Het voorprogramma wordt verzorgd door het Venlose Lone Road Station.
Lone Road Station
Lone Road Station is een 6-koppige band die opgericht is met het podium in het achterhoofd. Energie en podiumperformance staan voorop. De platenkasten van de ouders van de bandleden vormden de voornaamste inspiratiebronnen voor de muziek van Lone Road Station, van de hardrock van Deep Purple tot de glamrock van Queen. Lone Road Station staat op het punt haar debuutalbum uit te brengen. Op 13 oktober zal de band dit album in het Venlose Grenswerk ten doop houden.
Met een zanger, twee gitaristen, een bassist, een drummer en een keyboard speler biedt Lone Road Station een levendig beeld op het podium. Zanger Marinho voelt zich duidelijk thuis op het podium, hij zoekt het contact met het publiek met anekdotes rond Lone Road Station’s liedjes. De muziek van Lone Road Station laat zich het best omschrijven als energieke indierock. De band is op haar best als ze de uitersten opzoekt. Zoals in het stevig rockende ‘Hotrod Rider’, een southern rock nummer dat geïnspireerd is op het 3-jarige buurjongetje van Marinho dat niets liever doet dan op zijn driewieler door de wijk scheuren. Het fraai opgebouwde ‘Dreams & Reality’ is het hoogtepunt van de show, ‘Dreams & Reality’ zwelt langzaam aan van lieflijk en klein naar vette country rock. Lone Road Station is de perfecte opwarmer voor de show van Voltage.
Voltage
De Effenaar is nagenoeg uitverkocht en het is gezellig druk in de zaal als de Allman Brothers met ‘Midnight Rider’ de komst van Voltage aankondigen. De gezonde spanning is van de gezichten van Dave, Gijs, Bob en Bart af te lezen als ze aftrappen met ‘Heart of Stone’, een stevige rocker van ‘Around The Bend’. Al tijdens het daaropvolgende ‘Up From The Downside’ lijkt de spanning weg te ebben en klinkt de southern rock krachtig en geïnspireerd met hoofdrollen voor de stem van Dave en de sologitaar van Gijs. Voltage heeft sinds haar debuutalbum grote stappen gemaakt, niet alleen op muzikaal gebied, maar ook in haar podiumperformance en uitstraling. In het intense ‘For Better Ways’ opent Dave solo met een kale riff en zijn geweldige country strot. Het meesterwerk ‘Motherfucker Jones’ van het debuutalbum krijgt een mooi kleingehouden uitvoering met Bart op een minimale drumkit. In het opwindende ‘Dirty Harry’s Juke Joint’ neemt Dave de mondharmonica ter hand en speelt Gijs op een 3 snarige cigarbox guitar. ‘Dirty Harry’s Juke Joint’ start klein, semi-akoestisch tot Dave zijn gitaar weer omhangt en de band op volle kracht afsluit. Voltage doet eer aan haar inspiratiebronnen. Al vroeg in de show wordt Blackberry Smoke’s ‘Six Ways to Sunday’ gespeeld. Halverwege de show doet Voltage eer aan haar oorsprong als Status Quo coverband. ‘Roll Over Lay Down’ krijgt een magistrale uitvoering, die met name het oudere deel van het publiek in vervoering brengt. Voltage sluit de reguliere set af met de boogie van ‘Bye Bye Baby. In de toegift wordt het publiek getrakteerd op het epische ‘Joelle’. Met een krachtige en zelfverzekerde uitvoering van ‘Travelling Man’ sluit Voltage haar zegetocht op het podium van de Effenaar af. Waarna de band volgens “Serieus bier gaat drinken samen met het publiek”.
Fotografie: Marije van den Oever
