Iain Jennings – The house

Zo’n 20 jaar geleden kwam toetsenist Iain Jennings als invaller bij de prog rock band Mostly Autumn. Hij heeft Mostly Autumn nooit meer verlaten. ‘The house’ is een conceptalbum met een verhaallijn. Dit gaat over een gewoon huis, in een gewone straat en haar bewoners, in een tijdsbestek van zo’n zestig jaar.

Het verhaal start in 1933, met de track ‘Give you my name’. Tijdens het instrumentale intro nemen de drums en de toetsen het voortouw. Rockende en elektronische klanken wisselen elkaar af. Mark Chatterton heeft een mooie stem en een hele duidelijke uitspraak. De woorden die hij, als vader zingt, zijn wat zoet, maar gevuld met liefde voor zijn zoon. Bijna non-stop volgt de tweede track, deze gaat over het gewone dagelijkse leven van Billy. De muziek heeft een vrij vrolijke ondertoon. Maar de oorlog breekt uit en de muziek wordt onrustig.

In ‘Tin Soldiers’ zegt de moeder van Billy tegen hem dat zijn vader naar het front moet. Ze vertelt dit met een mix van praten en zingen op een tedere manier. De muziek is rustig. De strijkers klinken droevig, maar zijn bijna filmisch van karakter. Hierdoor zit je al snel in het verhaal. ‘Bomber’ gaat over hectiek van het soldatenleven van vader. Muziek en zang zijn in balans. Hoge tonen klinken samen met staccato gespeelde drums. Hierdoorheen zijn er meerdere laagjes muziek. Waaronder heerlijk gitaarspel. Dit alles bij elkaar zorgt voor een vleugje Mostly Autumn sound.

Lichtere muziek in ‘The tick and the tock. Billy ligt in de armen van zijn moeder. Zijn ogen zijn gesloten. Hij lijkt net een engel, alsof hij ligt te slapen…. Zang en muziek zijn ontroerend. Als er rockende elementen worden toegevoegd, blijft de emotie bewaard. De muziek sterft langzaam weg, daarna is het even stil. Prachtig! In ‘Michael and me’ komt Michael met zijn ouders in ‘het huis’ wonen. Billy is niet meer alleen; dat brengt je misschien op een dwaalspoor. De emotie in de stem van Mark in combinatie met zijn woorden en muziek geven mij kippenvel. De teksten van alle tracks zijn intrigerend.

Het intro van ‘Goodbye Billy’ is super. Het gezin verhuist en Michael moet afscheid nemen van Billy. Vooral in het ritme volgen er redelijk wat herhalingen. Maar dit past binnen het geheel. Steeds hoor je weer nieuwe details. De wendingen zijn volledig op zijn plaats. In het up-tempo deel hoor je Mostly Autumn invloeden. Na een fade out is er het rustige intro van ‘Well worn key (Michael’s return)’. Er is een sprong in de tijd gemaakt. Michael is volwassen en keert terug naar het huis uit zijn jeugd. Mark zingt de mooie woorden met gevoel. Weer is alles in balans.

‘Queen of the park bench’ start met enkele staccato gespeelde piano noten teder gezongen woorden. Details van een xylofoon mengen zich met licht rockende elementen. Het tempo in de muziek wordt verhoogd. De zang heeft even een verbeten klank. Er volgt een droevige wending. Als je twijfelde over het bestaan van Billy wordt het in de laatste twee tracks duidelijk. Als de laatste track met een fade out eindigt, blijft de sfeer van ‘The house’ nog even voelbaar.

Dit conceptalbum vertelt een compleet verhaal. Door de fascinerende en de soms ontroerende teksten is dit een echt luisteralbum. De goed verstaanbare zang, de achtergrondzang en de muziek vormen constant een eenheid. Zo af en toe komt er een album uit waarvan ik zeg:” Wereld uit, muziek aan. ‘The House’ is zo’n album!

(90/100, Eigen beheer)

Track list:

1 Give you my name – 6.13
2 Declaration of war – 4.41
3 Tin soldiers – 4.37
4 Bomber – 5.27
5 The tick and the tock – 7.34
6 Michael and me – 4.26
7 Goodbye Billy – 7.45
8 Well worn key (Michael’s return) – 3.27
9 Gang of two – 6.38
10 Queen of the park bench – 5.05
11 Be home soon – 5.33

Line up:

Iain Jennings: keyboard, Hammond, achtergrondzang
Mark Chatterton: zang
Stu Fletcher: bas
Alex Cromarty: drums
Bryan Josh: gitaar
Andy Newlove: gitaar
Neil Chatterton: gitaarsolo en achtergrondzang (track 9)
Anne-Marie Helder: leadzang (track 3) achtergrondzang (track 1 en 11)