Day Six – Solitary League

Day Six is ruim twintig jaar geleden opgericht onder de naam Peanuts. In 2002 veranderde deze Nederlandse prog rock/metal band hun naam in Day Six. Eind vorig jaar toerden ze als support act mee met Threshold. Ik zag ze in De Bosuil waar ze enkele nummers van het album ‘Solitary League’ speelde. Dit album kwam pas na deze toer uit.

‘Hypervigilant’ heeft een start waarbij ik het gevoel krijg dat de openingstrack de metal kant op zal gaan. Mijn gevoel is juist. De zware, strak gespeelde metal komt al snel om de hoek kijken. Hier worden lichtere elementen aan toegevoegd. Onder andere door toetsenist Rutger Vlek. Zanger/gitarist Robbie van Stiphout heeft een eigen stemgeluid waarbij zijn uitspraak uit vrij harde klanken bestaat. Er is een goede balans tussen ritme en melodie. Ook het evenwicht tussen snaren en toetsen is prima. Daan Liebregts laat zijn drums lekker donderen. Vlak voor het einde hoor je wat donkere en duistere metal. Voor een beter contrast had het volume hiervan wat hoger mogen zijn.
‘The Cloud’ heeft een heel rustig intro. Langer dan verwacht blijft het rustig. Robbie zingt zachter, zijn stem komt hier goed uit. Hij is hier zo goed als woord voor woord te verstaan. Ondanks een crescendo blijft het tempo verrassend, bijna laid-back, en het volume van de muziek sluit daarbij aan.

Elektronische geluiden lopen heen er weer in de koptelefoon/tussen de boxen. Even weet je niet of er een wending volgt, of dat deze track is afgelopen. Er volgt nog een heerlijk instrumentaal stuk. Als er even later weer elektro klanken en keyboardtonen klinken, dan weet je dat dit de opbouw naar het einde is. In ‘3.09’ klinken zwaardere piano-aanslagen. Om de toegevoegde geluiden te evalueren draai het volume wat verder open. Ik wacht op wat komen gaat en zet het volume nog wat harder. Ineens komt de metal uit de speakers gedenderd. Als er iets onverwacht was, dan was dit het wel. ‘3.09’ blijkt een korte, instrumentale track te zijn. Deze gaat zo goed als non-stop over in ‘Deadlock’. Hoewel de metal hier overduidelijk aanwezig is, is dit zeker niet te heavy. De lichte echo op de zang van Robbie past prima in het geheel. Een strak en snel metal ritme heeft zo nu en dan de hoofdrol. Afgewisseld dan wel op de achtergrond bijgestaan door toetsen. Zo nu en dan zijn er wat symfonische elementen in verweven. Het einde is strak gespeeld.


Er zitten her en der een aantal imperfecties in het geluid. Zoals een paar lichte kraakjes tijdens het minimalistisch stuk in ‘Grace in words’. Ze zijn zo miniem dat ze zonder koptelefoon bijna wegvallen.

Day Six blijft zweven tussen prog rock en metal. Door deze evenwichtige combinatie worden liefhebbers van beide genres op hun wenken bediend. Het tempo loopt uiteen van ‘laid-back’ tot het snelle, zware metal ritme, waarbij we Eric Smits op bas natuurlijk niet mogen vergeten. Day Six voegt hier niet alleen enkele symfonische elementen aan toe, maar ook een vleugje jazz, funk en zo nu en dan lichte poppy invloeden. Zware snaren worden afgewisseld met lichtere (akoestische) klanken. Soms hoor je heerlijk rockend en grommend orgelspel, dan weer pianoklanken of de elektronische kant van de toetsen. Er komt door de vele, soms snelle veranderingen best veel op je af. Het duurt daarom best wel even voordat je de tracks goed kent. De melodie wordt nooit vergeten. ‘Solitary League’ is een mooi en divers album geworden.

(81/100, Lion Music / FREIA Music)

Track list:

1 Hypervigilant
2 Flight to Mars
3 Myriad Scars
4Math’s Patterns
5 The Cloud
6 Grace in Words
7 3:09
8 Deadlock
9 Modern Solitude

Line up:

Eric Smits – bas
Daan Liebregts – drums
Rutger Vlek – keyboards
Robbie van Stiphout – gitaar, zang