Lily’s Gone Mad – Lily’s Gone Mad
‘Lily’s Gone Mad’ is een gloednieuw project. Dit bestaat uit iPad wizzards Doug Woods en Colin Powell, in samenwerking met multi-instrumentalist Dave Lionelli.
Dave heeft gezorgd voor de funky (80’s) groove. Doug en Colin vulden dit aan met retro, electronic en prog. Achteraf is niet meer te zeggen wie wat heeft ingespeeld. Achter dit album zit een fictief verhaal.
De 23-jarige Lily Louise Pepper is verkoopster in de winkel ‘Shop Of Mysterious Gifts’. De eigenaar, Challis Juneberry, is een vreemde man. Zijn vrouw heet Hildreth, maar zij is al jaren niet meer gezien. Lily voelt zich eenzaam en ze wil iets anders. Haar oom Floyd Pepper was vroeger muzikant. Nu hij oud is, is hij een blok aan haar been. Ze vraagt zich af hoe haar leven er uit zou zien als ze niet hoefde te werken en voor haar oom moest zorgen. Voor de laatste keer onderneemt ze de reis en “verzorgt ze hem”. Gaat oom Floyd naar een verpleegtehuis? Of is er iets anders gebeurd? Vol goede moed keert ze naar huis terug. Wat gaat het haar brengen?
De start van ‘Presenting Miss Lily Louise Pepper’ is licht poppy en de melodie is vriendelijk. Deze openingstrack klinkt anders dan de meeste dingen die Doug en Colin samen gemaakt hebben. De samenwerking met Dave heeft zeker een andere dimensie toegevoegd. Wat blijft is dat je als luisteraar je regelmatig afvraagt waar bepaalde muziek vandaan komt: toetsen, snaren of toch iPad?
In ’Lily wakes up’ is geluid van ‘strijkers’ apart, maar leuk. Diverse muziekinstrumenten worden gemend met het luiden van een klok. Het geheel voelt dromerig en wat onsamenhangend aan. Dit past bij het gevoel van wakker worden. Daarna gaat het tempo wat omhoog en begint de dag. Deze track eindigt met het geluid van tikkende klokken.
De sfeer wordt mysterieus in ‘The Shop of Mysterious Gifts’. Experimentele muziek en diverse geluiden worden zo nu en dan vermengd met een vleugje rock. Toch overheersen de wonderlijke geluiden. De geluidskwaliteit is mooi helder, en het is prima verdeeld over de koptelefoon. Zodoende blijft het boeiend om naar te luisteren.
‘Challis Juneberry’ heeft een sombere en melancholische start. Langzaam wordt de track minder somber maar de melancholie blijft. Geleidelijk neemt het tempo een beetje toe. Het eindigt met minimalistisch pianospel. Alles is geheel in harmonie met elkaar. Die harmonie hoor je ook terug in de komende nummers.
Tijdens het intro van ‘Lily Gets Upset’ hoor je vet lage tonen. De rock is te voorzichtig ingezet. Ik mis hier volume, dit had meer mogen donderen. Er klinkt nauwelijks boosheid in de muziek. Het einde komt wat rommelig over. Aan het begin van ‘Lily takes a train’ hoor je een fluit van een locomotief. Omdat dit klinkt als in een tekenfilm, moet ik er om grinniken. Dit past bij de stijl van het album.
‘Taking Care of Uncle Floyd ‘ is groovy en funky. Dit klinkt geheel op ‘Lily’s Gone Mad’ eigen wijze. Of moet ik zeggen op ‘Lily’s Gone Mad’ eigenwijze manier? Want het is anders dan anders. Dat geldt ook voor de laatste track. ‘Lily’s Gone Mad’ is geen doorsnee album. Maar doorsnee, dat is het nooit bij Doug en Colin. De sfeer is regelmatig geheimzinnig, de uitvoering soms excentriek. Toch heeft dit drietal de harmonie weten te bewaren. ‘Lily’s Gone Mad’ is een eigenzinnige band met een toegankelijk debuutalbum.
(75/100 Eigen beheer)
Tracklist Lily’s Gone Mad:
- Presenting Miss Lily Louise Pepper 04:14
- Lily Dreams 02:18
- Lily Wakes Up 05:30
- The Shop of Mysterious Gifts 05:39
- Challis Juneberry 05:22
- Lily’s Longing 04:07
- In Lily’s Head 02:40
- What Happened to Hildreth 06:50
- Lily Gets Upset 02:24
- Lily Turns a Corner 04:43
- Lily Takes a Boat 02:44
- Lily Takes a Train 03:48
- Taking Care of Uncle Floyd 05:04
- Lily Comes Home 04:14
