Waanzinnige metal avond in een uitverkochte Effenaar met Powerwolf & Amaranthe
Afgelopen zondag was het eindelijk zo ver, de “Wolfsnächte tour” streek neer in Nederland en dan wel in een uitverkochte Effenaar te Eindhoven. Powerwolf kwam niet alleen en werd voorgegaan door een diverse, aangename en vooral sterke voorprogramma in de vorm van heavy metal Kissin’ Dynamite en Amaranthe. Het beloofde een fantastische avond te worden, dat werd het en zelfs meer, bijna niet in woorden uit te drukken…
Rond 18:40 uur opent Kissin’ Dynamite de avond met ‘I’ve got the Fire’ het eerste nummer van hun laatste album ‘Ecstasy’ uitgebracht in juli dit jaar. De heren spelen een set van ongeveer acht nummers waarbij per nummer voelbaar is hoe de temperatuur in De Effenaar stijgt. Nieuwe nummers en oudere nummers zoals onder anderen ‘Love me, Hate me’ en ‘I will be King’ worden lekker afgewisseld. Hun heerlijke rockende Heavy Metal sound en Glam metal uitstraling brengt de hele Effenaar in een party sfeer in no time. De sympathieke zanger Johannes Braum vermeldt tijdens zijn afscheidspraatje dat Kissin’ Dynamite met hun eigen ‘Ectasy Tour’ op 16 en 29 maart volgend jaar in Nederland zullen zijn. Twee data om te onthouden voor de liefhebbers van jaren ’80 Heavy Metal want deze heren kunnen zeker rocken!
Na de pauze neemt Amaranthe het over en brengt ons een totaal andere stijl ter gehore, een gedurfde combinatie van Death Metal en electronic tunes en liefst maar drie vocalisten. De muziek van Amaranthe knalt lekker en is energiek. Dat de electro invloeden de overhand in sommige nummers redelijk overnemen is een feit maar neemt niet weg dat deze band wel op haar plek zit deze avond en een zeer goede perfomance neerzet. Zij laten een aantal nummers horen van het dit jaar uitgebrachte album ‘Helix’ onder andere ‘365’ en titeltrack ‘Helix’ tussen de wat oudere tracks zoals opener ‘Maximise’ maar ook ‘Hunger’, ‘Amaranthine’, ‘Drop Dead Cynical’. Bewondering is op haar plaats voor de glasheldere stem van Elyse Ryd die ondanks haar dynamische aanwezigheid alle noten en hoge uithalen moeiteloos zingt. Ook Amaranthe zal begin 2019 Nederland weer bezoeken met hun eigen tour en wel op 31 januari in Nijmegen.
Voor de die-hard fans van Powerwolf zou eigenlijk een woord voldoende zijn om de show te beschrijven: episch, want zo zijn al hun shows. De decors, de muziek, het enthousiasme waarmee deze wolven optreden en de toewijding van iedere bandlid aan hun fans zorgen voor een onervaren gevoel van samenhorigheid waarbij je aan het einde van de show de zaal verlaat met een dubbel gevoel, euforie en heimwee. Dit is wat Powerwolf veroorzaakt en dat is groots!
Onder luid gejuich neemt Roel van Helden plaats achter zijn drumstel en komen toetsenist Falk Maria Schlegel, de Greywolf brothers en Attila Dorn het podium op. Het podium is mooi opgezet met een preek altaar dat lijkt op een restant van een afgebroken kerk en waar de keyboards van Falk staan te pronken. Een altaar dat later tijdens de show met vuur aangestoken zal worden. Op de achtergrond een projectie van het nieuwste album cover ‘Sacrament of Sin’. Er wordt gestart met ‘Fire and forgive’ het eerste nummer van het album dat in juli dit jaar uitkwam. Het publiek, gelijk in vuur en vlam, staat mee te zingen. Voordat de heren verder gaan met het volgende nummer ‘Army of the Night’ houdt Attila even een moment om met zijn natuurlijke en charmante charisma de fans te verwelkomen in zijn Metal Church. “Metal is Religion” en dat is wat wij vanavond als een hechte wolvenpack gaan vieren. Wanneer Attila vraagt “Do you want to sing with us tonight?” weten wij als trouwe fan dat ‘Demons are a Girl’s Best Friend’ wordt aangekondigd.
“How do you kill vampires and please do not say garlic!” is de aankondiging voor ‘Killers with the Cross’. Op deze humoristische wijze weet Attila alle nummers op soepele wijze aan elkaar te verbinden. ‘Armata Strigoi’ brengt het spel van het meezingen met zich mee en voordat Attila tijd heeft gehad de regels aan de nieuwelingen uit te leggen, zingt het merendeel van het publiek de vertrouwde refrein in een keer goed. Muzikaal gezien is het Powerwolf op en top, de dynamische gebroeders Greywolf leggen hun ziel in hun spel wat resulteert in strakke melodieuse riffs die moeiteloos vloeien. De keyboards van Falk zorgen voor de prachtige sfeer en het krachtige drumwerk van Roel accentueert het opzweppende ritme van iedere track.
Talloze klassiekers passeren de revue, zoals ‘All We Need is Blood’, gelijk opgevolgd door ‘We Drink your Blood’. Maar ook sublieme emotionele nummers, waaronder ‘Lupus Dei’ en ‘Where the wild Wolves have gone’, waarbij de laatste verantwoordelijk is voor een kippenvel moment met zijn nachtblauwe verlichting en dartelende sneeuwvlokken. Met ‘Werewolves of Armenia’ wordt de show afsgesloten en helaas is het tijd om de wereld van de wolven te verlaten. Powerwolf heeft weer een waanzinnige show neergezet. Het smaakt naar meer en het is nu met smart wachten op de volgende.
Foto (c) Ariane van Ginneke, archief Rockmuzine
