Rouwverwerking met emotionele Mike Shinoda
Vanavond stond de AFAS Live in het teken van verdriet, liefde en emotie. Mike Shinoda staat centraal. Na het plotseling overlijden van soulmate Chester Benningfield is het hart uit Linkin Park gerukt. Na een zware tijd en het nemen van rust, heeft Mike de draad opgepakt en zijn hart gelucht op het nieuwe album ‘Post Traumatic’.Mike heeft de laatste jaren gewerkt aan een muzikaal luisterboek waar we vanavond getuigen van waren. Emotionele muzikale klanken van hoop met een sterke lading verdriet.
Het voorprogramma van de avond zijn Eddie Dukan en Johnny Ray. Een producers duo uit Rotterdam dat schuilgaat onder de naam Gian. Een mix van sfeervolle hiphop mixt het duo met dromerige lyrics, trap beats en met live instrumenten. Het geluid bevat naar eigen zeggen invloeden uit jazz, rock-’n-roll en indie rock, geïnspireerd door Outkast en The Opposites. Gezegd moet worden dat de keuze van Gian opmerkelijk en gedurfd is gezien veel raakvlakken met de hoofdact er niet zijn.
In het duister betreed Mike Shinoda het podium. Even liet Mike het publiek wachten op wat komen ging, maar na een korte vertraging betreed Mike het podium. De fans hebben hier naar uitgekeken en zijn hoopvol voor deze avond. Het gejuich start op het moment dat de fans Mike in het oog kregen. Vanaf het nummer ‘Petrified’ uit het tijdperk ‘Ford Minor’ zingt het publiek de tekst woord voor woord mee. Zo ook van het nieuwe nummer van het album ‘Post Traumatic’: ‘Watching as I fall’, wordt de tekst meegezongen alsof het al jaren in de charts aanwezig is. Van tienjarige fans met koptelefoons op en Micky Mouse oren zittend op de pijnlijke schouders van papalief, tot aan de diehard fans die vanaf ‘The Hybrid Theory’ al voor het hek staan.
Dit voelt niet als een concert, maar dit is een samenzijn; een avond met anekdotes, stevige songs, sterke en rake rapteksten. De set list ging over Linkin Park, Fort Minor en zijn soloalbum uit 2018; ‘Post Traumatic’. Een mix van drie tijdperken. Uitzondering op de regel is het nummer ‘It’s goin Down’ uit 2002 van ‘X-Executioners’ waar Mike deel van uitmaakte.
Mike zong, speelde op de toetsenborden en gitaar en het viel op te merken dat hij onder de indruk was van het publiek dat als één man de nummers woord voor woord meezong. Linkin Park zanger Chester Bennington’s leven en dood werden openlijk geëerd. ‘Prove You Wrong’ een nieuw nummer maar welke niet op het nieuwe album is uitgebracht werd ten gehore gebracht “bij hoge uitzondering” volgens Mike. En dat Mike de pijn een plek probeert te geven is de statement van het nieuwe album het nummer ‘Hold It Together’ ,veelzeggend is de zin “’Ik probeer gewoon mijn sh-t bij elkaar te houden.”
Tussen de krachtige liedjes door steekt Mike zijn gevoel niet onder stoelen of banken glimlachend en rappend vanuit het hart. Soms grappig soms emotioneel dan weer vol agressie. Terwijl hij naar Bennington verwees. Anekdotes over Chester: hoe zij samen in de bus, het vliegtuig of hotelkamer met een app op de telefoon menig riff uitwerkte en er toffe nummers ontstonden.
De avond biedt een muzikale duik in emoties en reacties op het verlies van zijn vriend, medewerker en Linkin Park-bandmaat Chester Bennington in 2017. Enkele nummers worden samengesmolten tot heerlijke mashups.De nummers werden allemaal met luid gejuich ontvangen. Naarmate de avond voortschrijd wordt het concert zo emotioneel dat het kippenvel niet van de rug af te krijgen is welke nog meer toeneemt wanneer Mike plaats neemt achter het toetsenbord. Er komt een moment van rust ‘Crossing A Line’ en ‘Waiting For The End’.
De stilte met alleen de piano. Mike verzoekt het publiek de tekst in te vullen. Een tien minuten durende emotionele intermezzo welke wordt afgesloten met ‘In The End’. Van daaruit gaat het gas erop richting het eind van de show. Een enthousiaste ritmesectie,verzorgt door de Israëlische drummer Dan Mayo. welke in zijn ijver nog even de drumkit molt, mag de pret niet drukken.Mike word ondersteunt deze avond door multi-instrumentalist Matthias Harris. Wanneer Mike zich richting fans begeeft krijgt de beveiliging het nog even te kwaad, zeker wanneer hij besluit boven op het hekwerk te gaan staan om de fans handjes te schudden. Waarbij de beveiliging er alles aan moeten doen de afrastering op de plaats te houden. Tijdens de vertolking van ‘Running from my shadows’ van het nieuwe solo album ‘Post Traumatic’ . Nog eenmaal langs de uitgestoken handen en Mike ‘left the building’.
Zo komt er een einde aan een rollercoaster van emoties en van een top avond van muziek. Voor de zanger en voor de fans is deze wereldtournee een reis van verwerking en genezing.
Foto´s (c) Johan Sonneveld
