NIGHT – High Tides Distant Skies

Night is een Zweedse rockband uit Linköping, opgericht in 2011 met in de beginperiode als doel een Scandinavische kruisbestuiving tussen Judas Priest en Saxon te zijn. Dit lieten ze horen op hun eerste EP (2012) en titelloze debuut CD (2013), maar al gauw ontwikkelde de band zich tot een ware NWOBHM act met in de muziek ook elementen van de zgn. Proto Metal stroming  verstopt. Dat werd het uitgangspunt van plaat nummer twee.
 “Niet veranderen is stilstaan” en op album drie (Raft Of The World, 2017) komen steeds meer Classic Rock invloeden om de hoek kijken. Inmiddels staan we kort voor de release van Night’s vierde album met de titel High Tides-Distant Skies waarop verdere verschuivingen richting Classic Rock tot in de perfectie worden doorgevoerd.

Natuurlijk zijn er talloze nieuwe bands die de ‘70s omarmen, maar als je boven het maaiveld wil uitsteken moet er wat extra’s geboden worden. Dat de Zweden daar een neus voor hebben bewees Hållas in januari van dit jaar al met hun uitstekende album Conundrum. Nu de eer aan de mannen van Night, een eer die ze meer dan waar maken. High Tides-Distant Skies is Classic Rock in optima forma:  elk nummer is doordrenkt van ‘70er jaren rock in een modern jasje  en dat zal de liefhebber van die roemruchte periode zeer aanspreken. De concertgangers van toen die nog steeds hun weg naar de podia vinden worden door Night op een avond nostalgie getrakteerd die een reis terug in de tijd lijkt….. als dat tenminste gauw weer mogelijk wordt in deze onzekere tijd.

Verwacht op de plaat geen lange, uitgesponnen solo’s zoals de Grote Drie (Deep Purple, Led Zeppelin en Black Sabbath) dat veel deden, maar denk aan compactere nummers van vier/vijf minuten  met  nadruk op de mooie melodieën en refreinen. Uiteraard is er plaats voor gitaarsolo’s, want zonder zou het album het genre Classic Rock oneer aandoen. Zelfs het opnameproces vond in ‘70s sferen plaats: “live” in de studio sessies die het gevoel naar die tijd oproepen. Een formule die bedacht werd door producer Ola Esfjord, die ook verantwoordelijk was voor het geluid op de vorige plaat.

High Tides-Distant Skies gaat van start met ‘Shadow Gold’ en dat tovert meteen een grote glimlach op mijn gezicht. Het  twin gitaar geluid doet  Thin Lizzy herleven en lijkt een waar eerbetoon aan Phil Lynott. Omdat Night beschikt over twee zangers kan met de octaven gespeeld worden zoals in ‘Burning Sky’ waar het bereik omhoog gaat en de link naar Judas Priest’s Rob Halford overduidelijk is. Voeg hierbij de tempowisselingen a la Iron Maiden en je hoort waartoe Night in staat is. Dit kunstje wordt herhaald in de uptempo nummers ‘Here On My Own’ en ‘Give Me To The Night’.

‘Crimson Past’ is andere koek: een mengeling van Southern Rock (door het arrangement en de samenzang) en Dire Straits met een solo in de herkenbare Mark Knopfler stijl.
Nòg een band waarvan de invloeden zich niet onbetuigd laten is Blue Öyster Cult.  Beluister ‘Running Away’ en ’Lost In A Dream’: je herkent de New Yorkse hardrockers zonder moeite.

Kortom een Classic Rock album met een grote variëteit aan invloeden, uiteraard in de Night modus, zodat het toch een heel eigen, herkenbaar geluid is. Een album dat de jaren van de grote ‘70er jaren rockbands doet herleven en zeker naar meer smaakt, al was het maar omdat je ze op High Tides-Distant Skies allemaal samen hoort.

En voor de verzamelaars onder ons kun je behalve deze nieuwe plaat (release 11 september) ook op zoek naar de voorloper ‘Feeling It Everywhere’, een 7” vinylplaatje dat niet op het album staat. Met de titel wordt wellicht het ‘70er jaren gevoel bedoeld. Chapeau Night! (82/100) (The Sign Records)

LINE-UP

Oskar Andersson – Guitar / Vocals
Sammy Ouirra – Guitar / Vocals
Joseph Max – Bass
Linus Fritzson – Drums

TRACKLIST

1. Shadow Gold  (3:52)
2. Burning Sky  (4:00)
3. Crimson Past  (3:12)
4. Falling in the Black  (5:30)
5. Running Away  (3:50)
6. Here On My Own  (3:55)
7. Lost in a Dream  (5:07)
8. Give Me to the Night  (3:21)
9. Under the Moonlight Sky  (4:10)