Civil Servants – Swans in lakes
De mannen van Civil Servants komen uit Oss en zijn tussen de 20 en 22 jaar jong. Ruim twee jaar geleden hebben ze de band opgericht omdat ze alle vier van melancholieke muziek houden. Al snel hadden ze enkele eigen nummers en deze speelden ze afgewisseld met covers. Voor de mannen werd het steeds duidelijker welke richting ze op wilden met hun muziek. Daarom besloten ze om een eigen album te maken. Met ‘Swans in lakes’ hebben ze alle regie in eigen hand gehouden. Alles is zelf opgenomen. Drummer Niels van Velzen heeft het mixen voor zijn rekening genomen.
Opener ‘Sunrise’ heeft een meeslepend begin. De muziek is vrij zwaar en bijna somber en de lage stem van zanger/gitarist David de Kort is even wennen, maar past mooi in het geheel. Jammer dat hij wat onduidelijk zingt, maar het tekstboekje biedt uitkomst, want het is een tekst waar je over na gaat denken. Thomas van de Pol en David spelen gitaar, maar verwacht geen ‘traditionele’ gitaarlijnen. De mannen hebben er voor gekozen om wat meer electro geluiden onder de snaren vandaan te halen.
Het intro van ‘Save the little ones’ heeft een mooie combinatie van de hoge electro tonen van de gitaren en de lage tonen van de bas van Stef Leijten, die mooi samen vallen met de lage tonen in de zang. Vooral het refrein blijft je na één keer luisteren bij. Zonder dat het te veel coupletje -refreintje is.
Het bas intro van ‘Weeping willow’ is zo laag, dat je de trillingen voelt. De sombere tekst is redelijk te verstaan en tijdens een instrumentaal stuk ondersteunt het basloopje het sombere gevoel.
Van alle tien de nummer is de ‘Swans’ het beste te verstaan; De emotie in de zang is goed te horen. De muziek is meeslepend en het licht bombastische drumwerk maakt het geheel compleet. Het is een mooi einde van een melancholische en soms vrij sombere cd, die zeker niet saai is. Sober maar toch boeiend.
De electro sound van de gitaren is iets te overheersend. Met meer herkenbare gitaar klanken kan de melancholie zeker blijven bestaan, maar zorgt voor meer afwisseling. David breit de woorden soms aan elkaar en daardoor is hij regelmatig niet goed te verstaan. Ook als de tekst bijna gesproken wordt zoals in ‘Succubus’, is de tekst moeilijk te verstaan. Jammer want de teksten zijn niet allerdaags: Soms diepgaand, en de mooie teksten zetten je aan tot nadenken. De kleur van Davids stem combineert mooi met de teksten en de melancholiek in de muziek. Civil Servants hebben hun eigen weg gezocht en zijn zeker op de goede weg. (7/10) (Eigen beheer)
