Children Of The Sün – Roots
Children Of The Sün is een Zweedse retro rock/psych rock band. Hun onlangs verschenen album ´Roots´ is namelijk pas het tweede album van de band. Het debuut ´Flowers´ kwam in 2019 uit. De titels van deze platen zeggen ook gelijk wat over de band. Ze hebben een grote liefde voor Woodstock en de hippies. De band combineert classic rock met pysch en folk elementen. Hierdoor heb je dus op de plaat zelf meer dan voldoende variatie. Dit is absoluut geen gevalletje van steeds hetzelfde liedje.
Het album ‘Roots’ gaat over de reis die je in je leven maakt om jezelf te vinden en hoe je dat pad bewandelt, welke dingen je tegenkomt. De ups en downs, liefde en haat, licht en duister. ‘’ On your journey through life you grow like a tree. Everything that you have been, who you are right now and who you may become, once started with your roots.’’
Het album opent met een van de sterkste nummers op de plaat. ‘Reflection’ bouwt steeds verder op met een heerlijke gitaarsolo halverwege. Daarna gaat alles vol open om na de climax gelijk weer minimaal te gaan.
Ook de folk is goed vertegenwoordigd. Neem bijvoorbeeld het prachtige ‘Eden’. Hier laat Josefina Berglund Ekholm horen dat ze in de hoogte prima thuis kan geven. Het geeft een rustmomentje, een goed gekozen plek op de tracklist waardoor dit nummer juist mooi binnenkomt. Het komt namelijk na single ‘Gaslightning’ wat dan weer een straight up retro rock nummer is. Hooks genoeg en juist daardoor komt de rust die ‘Eden’ met zich meebrengt extra binnen.
Het gitaarwerk in ‘Man In The Moon’ doet me denken aan de folky periode van Jethro Tull. Ook dit nummer is rustig. De dromerige vocalen, laten je ogen sluiten en je ziet die gemene ‘Man In The Moon’ voor je, maar doordat het zo zacht wordt gezongen, valt het haast niet op hoe gemeen die man nu eigenlijk is. Tot het moment dat het nummer naar de climax bouwt, de instrumentatie wordt licht onheilspellend en dan heeft die ‘Man In The Moon’ je toch weer te pakken. Geen fijne man, wel een erg fijn nummer.
Zoals eerder vermeld, meer dan genoeg variatie om van deze ‘Roots’ een aangename zit te maken. Misschien voor de louter rockers teveel rustige nummers, maar wie niet vies is van folk met 60s psych invloeden heeft aan dit album een nieuwe plaat te ontdekken. Children Of The Sün heeft veel potentie, maar het is ook een genre waar de laatste tijd veel albums in uitkomen en daardoor durf ik nog niet te zeggen of dit album het grotere publiek al gaat bereiken. Toch zou deze band er zomaar uit gaan springen over een tijdje. De fundering is gelegd. (75/100) (The Sign Records)
