Def Leppard – Diamond Star Halos
Relatief onverwacht kondigde de Engelse classic poprockband enkele maanden geleden zowaar nieuw plaatwerk aan. En dat terwijl zanger Joe Elliott na de release van voorganger ‘Def Leppard’ (2015) verkondigde dat het albumtijdperk plaats ging maken voor losse releases, zoals zovele bands nu doen. Gelukkig ligt er weer een echt album op de virtuele draaitafel, want dat smaakt toch net wat lekkerder. En met maar liefst vijftien nieuwe songs lijkt de coronatijd goed besteed door de heren! Het is in ieder geval een afwisselend plaatje geworden, vol knipogen naar hun helden van weleer zoals T.Rex, Mott the Hoople, Elton John en David Bowie, al nemen die invloeden zelden de overhand. Het blijft op en top de gepolijste Def Leppard sound, met hier en daar hooguit met wat meer piano of country-invloeden dan voorheen. Productioneel is het sowieso weer betrouwbare klasse.
Het openingstrio klinkt als een warm bad, hoewel een ‘Kick’ en ‘Fire it Up’ wel erg opzichtig geschreven zijn om het publiek mee te laten brullen. Maar na een paar keer draaien doe je ongewild hetzelfde. Gelikt, maar doeltreffend. De erg fijne opener ‘Take What You Want’ herinnert zelfs aan het debuut ‘On Through the Night’ en opvolger ‘High and Dry’. In het wel erg zwijmelige ‘This Guitar’ is verrassend weinig gitaar te horen, behalve in de mooie solo’s van Phil Collen, en zingt countryzangeres (27 Emmy’s!) Alison Krauss een deuntje mee. Later doet ze hetzelfde in de countryballad en even gladde ‘Lifeless’. De Amerikaanse huisvrouwen zullen ervan smullen.
Nee, dan liever de Def Leppard-songs-volgens-het-boekje, zoals het vlotte ‘SOS Emergency’ of het midtempo ‘All We Need’, die beiden zo op ‘Hysteria’ hadden kunnen staan. Die laatste lijkt zelfs op de titelsong van die megaseller. Ook ‘Liquid Dust’ is zo’n herkenbare song met gestapelde gitaarlagen, samenzang en catchy refrein, welke wat aan het hardere werk van ‘Slang’ doet denken.
Interessanter wordt het als Leppard wat buiten de lijntjes durft te kleuren. In ‘U Rok Mi’ (alleen die spelling al, brrr), slaan ze de plank nog mis met dat nogal opzichtig commerciële refrein en een rappende Elliott. Maar de georkestreerde pianoballad ‘Goodbye For Good This Time’ is prachtig, ook al zingt Joe net een toontje lager tegenwoordig. Mooi akoestisch gitaarwerk ook, dat hebben we zelden van ze gehoord. Het trage ‘Open Your Eyes’ is verrassend heavy, al is het refrein wat aan de zeurderige kant. ‘Het heerlijke ‘Gimme A Kiss’ zit vol de bekende koortjes, waarna de zwaar aangezette, maar mooie ballad ‘Angels (Can’t Help You Now)’ beïnvloed lijkt door hun eigen hit ‘Love Bites’. Fijn hoe die gitaarsolo invalt.
Afgesloten wordt er gelukkig met twee toppers. Het afwisselende, poppy, maar heerlijke ‘Unbreakable’ zit vernuftig in elkaar en wordt als de ‘echte’ drums invallen nog wat steviger ook. Waarna donkere epic ‘From Here To Eternity’ als langste nummer de plaat in schoonheid afsluit. Qua opbouw is hij vergelijkbaar met ‘Pearls of Euphoria’ van Slang. Prachtige solo’s ook weer van zowel Phil als de helaas wat minder aan bod komende Vivian Campbell.
Studioalbum nummer vijftien is een even afwisselend, geïnspireerd, als herkenbaar typisch Def Leppard werkstuk geworden. Lekker dat we na een stortvloed aan best of’s, liveplaten en special editions van oude albums, eindelijk weer wat verse Leppard muziek kunnen luisteren. Hier zal geen fan zich bekocht mee voelen en kan de band de komende zomer met een gerust hart de Amerikaanse stadiontour met Mötley Crüe mee in. Hoewel daar waarschijnlijk vooral de bekende hits worden gespeeld.
(87/100 – UMC / Mercury)
LINE-UP
Joe Elliott – vocals
Rick Savage – bass
Rick Allen – drums
Phil Collen – guitars
Vivian Campbell – guitars
TRACKLIST
01. Take What You Want
02. Kick
03. Fire It Up
04. This Guitar [feat. Alison Krauss]
05. SOS Emergency
06. Liquid Dust
07. U Rok Mi
08. Goodbye For Good This Time
09. All We Need
10. Open Your Eyes
11. Gimme A Kiss
12. Angels (Can’t Help You Now)
13. Lifeless [feat. Alison Krauss]
14. Unbreakable
15. From Here To Eternity
