Come As You Are maakt de verwachtingen slechts gedeeltelijk waar
Op deze winterse zaterdag begeef ik me naar de Effenaar om 7 bands te gaan bekijken die de hoogtijdagen van de jaren 90 moeten doen herleven. Er staat al een aardige rij in de kou te wachten als ik rond 15:00 voor de Effenaar sta. Even na drieën gaan de deuren open en kunnen we vlug naar binnen om weer op te warmen. Niet dus. De scanners werken niet naar behoren en het duurt lang voordat we er in mogen. Slecht dat er geen back-up plan voor dergelijke akkefietjes is.
Als we uiteindelijk toch binnen zijn mag om iets over 15:30 de eerste band D Deadly de dag aftrappen. D Deadly speelt een thuiswedstrijd. De Eindhovense band maakt gitaar rock beïnvloedt door bands als Nirvana, Mark Lanegan en Teenage Fanclub. Goede openings act voor dit festival, al getuigt het van weinig klasse om de aanwezige mensen uit te nodigen om ze s’avonds nog een keer te gaan bekijken als ze nog ergens anders in Eindhoven spelen.
De tweede band van vandaag is CORDS (by Simone). Een band die eigenlijk niet (meer) bestaat. Van 1990 tot 1999 speelde deze Nederlandse band onder leiding van zangeres/ frontvrouw Simone Holsbeek hun Alt-Noise Rock met redelijk veel succes. Zo hebben ze in deze periode onder meer op Roskilde, Sziget, Lowlands en Dynamo Open Air gestaan. In 2019 , vlak voor dat de Corona-pandemie roet in het eten gooide besluit Cords om enkele exclusieve live shows te spelen onder de naam CORDS by Simone. 2 jaar later is het dan zo ver en dit optreden vanavond maakt deel uit van dit noodgedwongen verlate voornemen. Ik persoonlijk ben er niet kapot van maar het grootste deel van het Effenaar-publiek kan dit optreden wel waarderen.
Vervolgens mogen de Belgische heren van Sons het podium betreden. Deze Belgen spelen goede Garage Rock en weten me positief te verrassen. Vooral het spel-enthousiasme werkt aanstekelijk en eindelijk komt er een beetje sfeer in de inmiddels goed gevulde (uitverkochte) Effenaar.
Rond de klok van 19:00 betreedt Magnapop het podium. Magnapop is een Amerikaanse Rockband met een blijkbaar vrij hoge status. Ik ken deze band niet maar ik vraag me werkelijk af op basis van wat ze deze status hebben verdiend. De 2 belangrijkste bandleden zangeres Linda Hopper en gitariste Ruthie Morris zijn in mijn ogen de zwakste schakels van Magnapop. Zangeres Linda Hopper kan niet zingen en Ruthie Morris weet geen enkele fatsoenlijke noot uit haar gitaar te krijgen. Verder als wat gruizige geluiden komt ze niet. Een goede riff of gitaarmelodie heb ik niet gehoord. Aangezien dit tweetal ook verantwoordelijk is voor het componeren van de (ook niet al te beste) nummers zitten ze vast in het zadel. Hun status hebben ze waarschijnlijk te danken aan Michael Stipe, de frontman van R.E.M. die met Linda Hopper in dezelfde klas heeft gezeten op de universiteit van Georgia. Stipe heeft enkele deuren geopend voor Magnapop waar ze dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Ook het Effenaarpubliek is bekend met het werk van Magnapop en zo mogen deze Amerikanen met een goed gevoel terugkijken op dit in mijn ogen zeer matige optreden.
Om 20:15 mag de band waar ik het meest naar uit kijk Dog Eat Dog hun nummers laten horen. De keren dat ik deze Amerikaanse Cross-over band aan het werk heb gezien was het telkens één groot feest. Ook vanavond wordt ik en de rest van de Effenaar niet teleurgesteld. Het begint meteen goed (en verrassend) als zanger en gangmaker pur sang John Paul Luke Connor met een soort van speelgoedgitaartje het podium betreedt en Nirvana’s ‘Come As You Are’ inzet wat luidkeels wordt meegezongen. Na enkele coupletten te hebben gespeeld valt de rest van de band in en worden we een uur lang getrakteert op klassiekers als ‘Rocky’, ‘No Fronts’, ‘Isms’ en ‘Who’s The King’. Dit alles gespeeld met veel humor en energie maakt dat Dog Eat Dog het absolute hoogtepunt is van deze dag.
Soul Asylum kennen we vooral van hun wereldhit ‘Runaway Train’ wat ze natuurlijk ook deze avond spelen. Verder is het optreden van deze Amerikanen zeer plichtmatig. De nummers worden ongeïnteresseerd gebracht en Soul Asylum doet geen enkele poging om contact te maken met het Eindhovense publiek. Er kan zelfs geen bedankje af. Na het optreden loopt deze omhooggevallen band het podium af om waarschijnlijk zo snel mogelijk hun gage op te strijken en te vertrekken.
Afsluiter is onze nationale trots Rude Boy. Rude Boy plays Urban Dance Squad maakt gelukkig alles weer goed. Na het emotieloze optreden van Soul Asylum is het een verademing om deze mannen te zien. Voor de tweede keer deze dag gaat het dak er volledig af. Dat kan ook bijna niet anders als je nummers als ‘Fast Lane’, ‘Demagogue’ en ‘No Kid’ in je repertoire hebt zitten.
Om 00:15 stappen ze het podium af om niet lang daarna weer terug te keren met de bedoeling om nog 2 toegiften te spelen. Helaas blijft het maar bij één toegift. De Effenaar is onverbiddelijk en om 00:20 gaan de zaallichten aan en mogen de snaren 90 DJ’s nog wat plaatjes draaien voor de mensen die nog niet naar huis willen gaan. Volgend jaar wordt Come As You Are op 7 oktober gehouden. Hopelijk met een iets evenwichtigere line up dan deze editie die toch enigszins teleurstelde.
