Helstar speelt een geweldige Greatest Hits set in een schandalig lege Dynamo
De legendarische Metal band Helstar bestaat dit jaar 40 jaar en om dit heuglijke feit te vieren doen ze een kleine Europese club tour. Als fan van het eerste uur stap ik dan ook vol verwachting in mijn auto om dit jubileum met de band te vieren in de Dynamo. Wat schetst mijn verbazing als ik aan kom en zie dat het concert plaats vindt in de Basement. Kan deze legendarische band zelfs de bescheiden Main Stage van de Dynamo niet vullen?
Maar goed, niet getreurd. Ik daal de trappen af naar de duistere krochten van de Basement en laat het allemaal op me afkomen. Het uit Seattle afkomstige Sölicitör is een goede opwarmer. In de 3 kwartier dat ze mogen spelen geven ze een bij tijd en wijle niet al te strakke show weg, maar dit euvel wordt ruimschoots gecompenseerd door het spelenthousiasme van de band. Ook het traditiegetrouwe slechte geluid in de Dynamo werkt niet echt mee. Een probleem waar Helstar later op de avond ook mee te kampen heeft. De over het algemeen snelle Metal a la Omen en Chastain voert ons mee terug naar de jaren 80 toen dit soort muziek haar hoogtijdagen beleefde. Zangeres Amy Lee Carlson is een verademing om te horen. Met haar imposante verschijning en rauwe Heavy-Metal strot tilt ze de band boven de middelmaat uit. Leather Leone heeft er een concurrente bij. Lang geleden dat ik weer eens een zangeres heb gezien die niet grunt of zingt met een sopraanstem.
Om kwart over 8 gaan de zaallichten aan en is het wachten op opper vampier James Rivera en zijn band om het 40-jarig jubileum op een passende wijze te vieren met het Eindhovense publiek. Na een half uur betreedt Helstar onder luid gejuich het podium en begint de ruim anderhalf uur durende ‘Greatest Hits’ set. De ene klassieker na de andere wordt de zaal ingeslingerd waarbij de nadruk ligt op het debuutalbum ‘Burning Star’ en hun meest progressieve album ‘Nosferatu’. Zoals al eerder vermeld heeft ook Helstar te kampen met een niet al te best geluid. Jammer, want een goed geluid is eigenlijk cruciaal om de complexe muziek optimaal tot je te kunnen nemen. Het aanwezige publiek maalt er echter niet om en kent de nummers alsof het hun eigen broekzak is. Alles wordt dan ook luidkeels meegezongen. James Rivera is nog steeds goed bij stem en kan ook nog een paar woordjes Nederlands. Regelmatig komt er een ‘godverdomme’ uit zijn mond als hij voor de zoveelste keer het zweet van zijn voorhoofd veegt.(niet gek dat je het warm hebt met een lange zwarte jas aan en op een podiumpje staat waar de lampen als een woestijnzon op je lichaam branden). Ook onze nationale snack ‘bitterballs’ komt ter sprake.
Helstar heeft er zichtbaar veel plezier in deze zondagavond. Niet alleen spelen ze de pannen van het dak maar zanger James Rivera en oprichter/gitarist Larry Barragan vermaken ons ook met een paar anekdotes toen ze nog broekies waren en voor de eerste keer in ons landje en de rest van Europa speelden. Het meest grappige vond ik het feit dat James Rivera en Larry Barragan vertelden dat dit voor hun een vrij ongebruikelijke zondag was. Normaal gesproken is het in Texas de gewoonte om op zondag de hele dag bier te drinken en te barbecueën, in plaats daarvan spelen ze zich nu anderhalf uur in het zweet in een klein zaaltje in Eindhoven.
Nadat de verrassende afsluiter ‘Possession’ gespeeld is gaan de lichten aan en keert het publiek inclusief ondergetekende meer dan tevreden naar huis. Begin volgend jaar komt er een nieuw album uit wat ondersteund gaat worden door een uitgebreide Europese tour. Zorg dat je er dan wel bij bent want Helstar verdient het om voor meer publiek te spelen dan dat ze deze zondagavond in de Dynamo deden.
