Einar Solberg – 16

Het zal toeval zijn dat twee zangers van gerenommeerde progrock-acts begin juni beide een soloalbum uitbrengen. Ray Alder van de Fates Warning komt met zijn tweede en Einar Solberg van het Noorse Leprous brengt zijn debuutplaat op de markt. Nog een overeenkomst: beiden komen uit op het InsideOut label. We beginnen met het doorgronden van Solberg’s werkstuk, dat een beetje tussen kunst en kitch blijft zweven; hij gaat wat stapjes verder dan de toch ook al uitdagende muziek van zijn broodheer.

Solberg is binnen Leprous met afstand de belangrijkste componist (al schrijft gitarist Tor Oddmund Suhrke de meeste teksten), maar blijkbaar zijn er toch eieren die hij in de band niet kwijt kan. En dan is dit een logische uitlaatklep. Verwacht nummers die de randjes nog wat verder opzoeken dan het excentrieke Leprous al doet. De gemene deler blijft de hoge herkenbare ‘love-it-or-hate-it’ (kop)stem van Einar. De albumtitel ’16’ blijkt om Solberg’s leeftijd te gaan waarop er diverse levensbepalende gebeurtenissen plaatsvonden. Genoeg stof voor een conceptalbum blijkbaar. Een volledige lijst met meewerkende muzikanten ontbreekt, maar gezien de afwisseling in de songs en de vermelde gastzangers, heeft hij veel muziekvriendjes een (meeschrijvende) rol gegeven.

De mooi opgebouwde titelsong opent overtuigend. In een kleine 8 minuten bouwt het van klein beginnend, met alleen een cello en de stem van Einar, via een poppy refrein uit tot een zwaar met violen aangezet sfeervol geheel. In ‘Remember Me’ voeren de synth-beats de boventoon. De jazzy zanglijnen zijn me wat te vrijblijvend. Pas als de gitaar na 4 minuten binnenvalt, kruipt het nummer uit zijn schulp en resulteert het in een prachtig slot. De aanstekelijke single ‘A Beautiful Life’ is één van de meest toegankelijke songs op het album en ligt ook het dichtst bij Leprous. In ‘Where All The Twigs Broke’ overheerst aanvankelijk de piano. Halverwege vallen de drums en synthesizers lekker zwaar in, om weer klein en wat kitscherig te eindigen.

Ook in het spannende ‘Metacognitive’ zijn de gitaren ver te zoeken, maar is, ondanks de discobeat halverwege, toch een lekker nummer. Al had het einde met een uit zijn tenen schreeuwende Einar nog wel even gerekt mogen worden. Op ‘Home’ kleurt de zanger mijns inziens net teveel buiten de lijntjes. Het nummer zit vol breakbeats en de rap halverwege van een zekere Ben Levin vergt wel een zeer tolerant oor. Het navolgende wat trage ‘Blue Light’ is me ook te arty en stuurloos, al wint het nummer aan het einde nog wat aan kracht.

Het aanstekelijke ‘Grotto’ is met zijn mooie zangmelodie en de prachtige samenzang met afstand het meest catchy nummer en dus een terechte single. Elektronische beats leggen een dreigende basis in ‘Splitting The Soul’, waarna zowel de gitaren als de schreeuwzang van Ihsahn er heerlijk bombastisch inknallen. ‘Over The Top’ is in het refrein nogal zwaar aangezet en daardoor inderdaad nogal over de top. Maar hij is tevens mooi van opbouw en werkelijk prachtig gezongen door Einar, vol dramatiek. Het afsluitende lange epos ‘The Glass Is Empty’ tikt de 11 minuten aan. Het is een dynamisch opgebouwd progressief nummer die pas echt ‘over the top’ is en na vele draaibeurten zijn geheimen prijsgeeft. Rustige delen worden afgewisseld met heavy uitbarstingen en maken het geen hapklare kost, maar als het kwartje valt, is het volop genieten van een prachtig emotioneel slotstuk van een uitdagend album.

Solberg’s solo uitstapje is een verrassend donker, soms wat vervreemdend album geworden die met iedere beluistering aan kracht wint. Al dien je wel een ruimdenkende progliefhebber te zijn om één ander te kunnen waarderen. Want het door Adam Noble (Placebo, Biffy Clyro) van een prachtige productie voorziene album, bevat meer strijkers dan gitaren en ligt soms wel erg zwaar op de maag. Maar de ambitie en het vakmanschap spatten ervan af. Beter dan Leprous? Zeker niet, maar voldoende verschillend om van een mooie aanvulling te kunnen spreken. (84/100 – InsideOutMusic)

TRACKLIST
01 – 16 (feat. Raphael Weinroth-Browne)
02 – Remember Me
03 – A Beautiful Life
04 – Where All The Twigs Broke (feat. Star Of Ash)
05 – Metacognitive (feat. Raphael Weinroth-Browne)
06 – Home (feat. Ben Levin)
07 – Blue Light (feat. Asger Mygind)
08 – Grotto (feat. Magnus Børmark)
09 – Splitting The Soul (feat. Ihsahn)
10 – Over The Top
11 – The Glass Is Empty (feat. Tóti Guðnason)