Vandenberg met een goede mix van oud en nieuw materiaal in Effenaar
Afgelopen donderdag avond stond gitaarheld Adrian van den Berg met zijn huidige Vandenberg in de Effenaar. Met een gesloten achterkant en balkon was de opkomst niet optimaal te noemen. Zou dat dan te maken hebben met dat dit concert doordeweeks gepland staat? De steeds duurder wordende tickets waardoor mensen keuzes moeten gaan maken? Het antwoord zullen we niet weten, maar was het dan wel goed?
Voor we het over de hoofdact gaan hebben moeten we ons eerst door het voorprogramma heen wurmen. Want van wat op voorhand een hele mooie en passende support act leek, bleek in werkelijkheid jammer genoeg tegen te vallen. Bassist Marco Mendoza, die gespeeld heeft voor bands en artiesten als Journey, Ted Nugent en Whitesnake, klinkt als een interessant voorprogramma, waarvoor ook de meeste mensen al tijdig naar de Effenaar zijn afgereisd.
Ten eerste was het geluid niet goed, zijn stem kwam zeker in de eerste paar songs er nauwelijks bovenuit en de bas stond te hard. Iets waar Vandenberg in het begin ook wat last van had. Echter om nou te zeggen dat het prettig was dat de vocals van Mendoza bij werden gedraaid is ook niet helemaal waar. Want vocaal was deze performance niet best. Tijdens zijn toespraken naar het publiek klonk hij ook hees. Oververmoeidheid? De gitarist zetten wel sterk werk neer, maar had tijdens zijn langste solo in de Thin Lizyy classic ‘Chinatown’ te maken met wederom minder geluid waardoor zijn solo niet hoorbaar was. Het publiek was ook niet kapot van de set, want het bleef wel erg kalmpjes en Mendoza had zichtbaar moeite met de mensen mee te laten klappen en zingen.
Dan hoop je als publiek dat het geluid beter wordt tijdens de hoofdact. Dat lijkt in het begin niet zo, maar wordt gelukkig snel bijgedraaid. Vandenberg’s set start met een tweetal recentere tracks die al redelijk goed worden ontvangen. Als daar dan de eerste ‘’classic’’ in de vorm van ‘Your Love Is In Vain’ voorbijkomt. Adje staat zichtbaar te genieten. De set is in de eerste fase vooral gevuld met songs van de laatste twee Vandenberg albums en tegen het einde komen alle klassiekers voorbij. Ook mogen natuurlijk een aantal Whitesnake nummers niet ontbreken.
Toch merk je in de zaal dat het publiek tijdens de songs wat rustig blijft en die échte vonk maar niet over wil slaan. Dat het ook op het podium niet allemaal soepel loopt merk je als bijvoorbeeld de gitaarheld zelf merkt dat hij een foutje maakt in de ‘Different Worlds’ riffjes en de zanger had tegen het einde ook steeds meer moeite de kracht te behouden. Ach dat kan gebeuren, maar dat de band nog geen anderhalf uur speelt, inclusief toegift en drumsolo is iets wat het publiek toch wat meer dwars zit. Dat kan natuurlijk te maken hebben met het feit dat zanger niet veel langer kan volhouden.
Slecht was het deze avond zeker niet, maar zoals ik een toeschouwer heb horen zeggen ‘’Dit was niet de meest memorabele avond van Vandenberg’’. Een grote naam uit ons kikkerlandje is toch een must see voor de rockers onder ons en de klassiekers werden luidkeels meegezongen, al bleef aan het einde van avond toch de gedachte hangen dat je blij bent dat je er bij was maar er wellicht wat meer van had verwacht. En dat komt zeker door de duur van het concert.
