Armed Cloud – Obsidian Desert
Armed Cloud komt uit Nijmegen en spelen symfo rock, met invloeden van prog. rock, metal en pop. Ze halen hun inspiratie uit bands als Dream Theater, Queensrÿche, Rainbow, Iron Maiden, en Sonata Arctica. In 2012 kwam hun debuut EP ‘Shroud of Rain’ uit. Vorig jaar deden ze met de Jampop competitie mee en wonnen deze met het maximaal aantal punten.
Obsedian Desert
Voor me ligt hun debuutalbum Obsidian Desert. Niet alleen de cover, maar heel het artwork van Sandor Kwiatkowski ziet er prachtig uit. Hij is al meer dan 25 jaar succesvol designer, en verdient een schouderklopje. Vooral als blijkt dat je songtitels en teksten herkent in de cover.
De cd begint meteen met de titelsong. Het instrumentale intro is pakkend; meeslepende keyboardlijnen, de drums zijn strak bespeeld, een vette basgroove, en een heerlijke gitaarriff: de toon is gezet! Daan Dekker heeft een iets scherpe kleur stem. Hij heeft een hoog bereik, met power. De tekst is vrij lastig te verstaan, daarom is het tekstboekje een toegevoegde waarde. Instrumentaal zit dit nummer ingewikkeld in elkaar en is het geen nummer dat je na één keer horen meteen bijblijft. Wel is ‘Obsedian Desert’een track dat je na één luisteren meteen waardeert, boeiend van begin tot het eind.
Na deze sublieme openingstrack valt ‘Jealousy With A Halo’een klein beetje tegen. Dat de metal iets meer om de hoek komt kijken is helemaal niet erg. Het is de melodielijn die hier minder boeiend is.
Dynamisch en boeiend
‘Morning star’ begint met mooie langzame keyboardlijnen van Remco van der Veen. Al snel zorgen zijn bandgenoten voor een opzwepend ritme. Gevolg: de volumeknop gaat hier verder open. Ondanks het hoge tempo in de zang is Daan hier vrij goed te verstaan. De uitgebreide basgroove door Boris Suvee is puur genieten. Ook gitarist Wouter van der Veen haalt mooie tonen onder zijn snaren vandaan. Rico Noijen speelt drum met dynamiek, waarbij hij zijn hihats niet vergeet.
‘Aftermath of moral hazard’ heeft een dromerige sfeer. Het geluid van de strijkers sluiten daar mooi bij aan. Ik wacht op een wending of een climax, maar die is er niet. De enige instrumentale track blijft een beetje voortkabbelen.
‘Wasted?’ is al weer de laatste van het album en is het nog even genieten van al het moois wat Armed Cloud weet neer te zetten. Voor het eerst is het einde van het nummer een beetje fantasieloos weg gedraaid. Altijd jammer, vooral bij de laatste track.
Daan vuurt regelmatig in hoog tempo een heleboel woorden op je af, soms plakt hij de woorden iets te veel aan elkaar waardoor de verstaanbaarheid minder wordt. De teksten zijn niet bepaald eenvoudig. Ze nodigen niet meteen uit tot meezingen. Wel tot meelezen, en tot nadenken wat er bedoeld wordt. Dat is de ene keer wat duidelijker dan de andere keer.
Er is meer dan genoeg verschil in de tracks onderling. De verdeling van de up-tempo en de iets rustigere tracks is dik in orde. Drum, bas, gitaar en keyboard, van alles lekker veel te horen in vaak ingewikkelde maar boeiende melodielijnen en ritmes.
( 8/10) (Maxxive Records)
