Moggs Motel – Moggs Motel
Dat is nog eens een fijne verrassing! Nadat Phil Mogg 2 jaar geleden vanwege hartproblemen de volledige UFO-afscheidstournee cancelde, gaf ik geen cent meer voor zijn carrière. En op zijn 76ste is een pensioen hem natuurlijk ook meer dan gegund! Maar het muzikantenbloed kruipt blijkbaar waar het niet gaan kan en als een Phoenix herrees de Engelse zanger uit zijn as en kondigde onlangs doodleuk een nieuwe band èn album aan. En dat blijkt een goede zet, want de nieuwe muziek klinkt bevlogen en geïnspireerd. Zeker als je het vergelijkt met de laatste UFO-albums die op de automatische piloot leken te zijn ingespeeld. Zijn songschrijver-partners waren dit keer bassist Tony Newton (van Voodoo Six) en zijn UFO-maatje Neil Carter (keyboards en gitaar). De opnames vonden plaats in de studio van Iron Maiden’s Steve Harris
Hoewel het geheel een stuk frisser en ook wat bluesiër klinkt dan UFO, zijn er natuurlijk ook volop raakvlakken. Phil’s stem is namelijk zo herkenbaar dat alles wat hij uitbrengt meteen aan de grote Engelse classic rockband doet denken. Overigens klinkt Mogg verrassend vitaal, zeker gezien zijn recente hartaanval en zijn leeftijd in ogenschouw nemende. In zijn nieuwe band valt vooral de met heerlijke solo’s strooiende gitarist Tommy Gentry op. Je kunt hem kennen van The Raven Age, een band waarin dan ook weer de zoon van Steve Harris speelt.
Het album opent overtuigend met eerste single ‘Apple Pie’. Een vlotte en mooi opgebouwde oorwurm met een catchy riff, vette solo en bovenal heerlijk aanstekelijk meerstemmig refrein. Tweede single ‘Sunny Side of Heaven’ volgt nog iets sneller en is zeker zo lekker. De dame die op de achtergrond meezingt voegt nèt dat beetje extra toe. Het bluesy ‘Face Of An Angel’ kent een spannend intro en geeft Gentry alle ruimte te shinen. Het tempo gaat weer een tandje omhoog in de wat eenvormigere ‘I Thought I Knew You’. ‘The Princess Bride’ begint met een orkestraal gitaarintro dat aan Schenker doet denken, waarna het enorm catchy nummer losbarst, met mooi dubbel gitaarwerk halverwege en mooi toetsenwerk. Hoogtepuntje!
Er is door de heren duidelijk aandacht besteed aan de intro’s, want ook de trage beuker ‘Other People’s Lives’ is weer voorzien van zo’n dreigende start die de verwachtingen aanwakkert, welke tijdens de fijne song prima worden ingelost overigens. Het relaxte ‘Weather’ kent eenzelfde opbouw, maar boeit me net wat minder, op het fijne refrein na dan. Van het snelle en simpele ‘The Wrong House’ is het, jawel, intro het mooiste deel. Waarna de heerlijke rocker ‘Shane’, met een hoofdrol voor de keyboardaccenten van Carter en de enige, doch bloedmooie ballad ‘Storyville’ de plaat afsluiten. Die laatste is relaxed gespeeld en vol emotie gezongen en zit weer boordevol solo-momentjes van Gentry.
Veteraan Phil Mogg overtuigt met dit heerlijke melodieuze classic rockalbum ‘Moggs Motel’, welke prima geproduceerd is, lekker afwisselende songs bevat en vooral hoorbaar met veel plezier is ingespeeld. Verlost van zijn UFO-juk klinkt Phil weer bevlogen en vol creatieve vrijheid. En dat in de nadagen van zijn loopbaan. Heerlijk aanstekelijk plaatje! En nog een mooie hoes ook, leuk voor de vinylkopers.
(84/100 – Steamhammer/ SPV)
Lineup
- Phil Mogg – vocals
- Tony Newton – bass, keyboards
- Neil Carter – guitar, keyboards, vocals
- Joe Lazarus – drum
- Tommy Gentry – guitar
Tracklist
- Apple Pie
- Sunny Side Of Heaven
- Face Of An Angel
- I Thought I Knew You
- The Princess Bride
- Other People’s Lives
- Tinker Taylor
- Weather
- Harry’s Place
- The Wrong House
- Shane
- Storyville
