Het stormt tijdens Halestorm in de Effenaar
Kelsy Karter & The Heroines mochten de Effenaar opwarmen voor Halestorm. Makkelijk was het niet: het publiek keek in het begin vooral de kat uit de boom. Maar Kelsy gaf niet op. De set begon met ‘God Knows I’ve Tried’ en ‘I Get Off’, gevolgd door sterke tracks als ‘Laser Straight to the Heart’, ‘Cover You’ en het opvallend catchy ‘Hotel Flamingo’. Halverwege kwam de verrassing: een rauwe, persoonlijke cover van Aerosmith’s ‘Cryin’’, ingeleid met de zin: “When I was 15 my daddy gave me a knife, and taught me how to use it.”
Wat opviel: veel storytelling tussen de nummers, geen idee wat hiervan fictie was en wat de waarheid, maar het was altijd overtuigend. De sfeer in de band was ontspannen, energiek zonder te forceren. Vanaf ‘Lightning in a Bottle’ begon het publiek losser te worden, en met ‘Devil on my Shoulder’ en ‘Liquor Store on Mars’ kwam er echt wat los. Kleine bonus: de drummer was jarig, volgens Kelsy is dat “altijd zo” als hij jarig was, dat ze een optreden hadden. Ze maakten er een gezellig moment van.
En dan is het de beurt aan Halestorm.
Sommige bands stormen het podium op alsof hun leven ervan afhangt. Halestorm deed dat op z’n eigen manier: gecontroleerd, krachtig, en met een zelfverzekerdheid die alleen maar komt na jaren van toeren en spelen. Ze openden met een stukje van ‘Familiar Taste of Poison’, een langzaam brandende binnenkomer die direct de toon zette. Lzzy Hale komt in een mantel het podium op met een glas rode wijn om het mysterieus te houden. Haar stem klonk vanaf de eerste noot intens en loepzuiver, en dat bleef ze anderhalf uur lang.
Na het eerste refrein werd gelijk het volgende nummer ingezet en ging het tempo omhoog met publiekslievelingen als ‘I Miss the Misery’ en ‘Love Bites (So Do I)’, waarbij de zaal compleet losging. De energie tussen band en publiek was voelbaar; er werd meegezongen, gesprongen, geschreeuwd. Na de eerste 3 nummers kwam ineens een verrassende cover van Ozzy Osbourne’s ‘Perry Mason’ voorbij, als bedankje naar bij wie het allemaal begon binnen metal. Natuurlijk als knipoog naar de Black Sabbath Farewell show van komend weekend waar ze deel van uitmaken.
Een van de mooiste momenten kwam tijdens ‘Break In’, waar Lzzy alleen met haar piano het publiek even stil kreeg. Geen grote visuals, geen lichtshow, gewoon pure emotie. Dat contrast tussen rauw en kwetsbaar, is waar Halestorm in uitblinkt.
Later in de set volgden nog een beukend ‘I Get Off’, een intense drumsolo van Arejay (inclusief gigantische drumsticks) en een vurige versie van ‘WATCH OUT!’. Als afsluiter van de reguliere set kwam ‘It’s Not You’, nog even alles eruit voordat de band het podium verliet. Maar ze kwamen natuurlijk terug. Met ‘Here’s to Us’ werd er samen geproost, gevolgd door ‘Everest’ als laatste klim.
