Chevelle – Bright As Blasphemy
Vier jaar na hun sterke album ‘Niratias’ komt het Amerikaanse alternatieve rock/metal-duo met de opvolger ‘Bright as Blasphemy’ – inmiddels hun tiende plaat in dertig jaar tijd. Chevelle? Inderdaad: in Europa vreemd genoeg nauwelijks bekend, maar in de VS een gevestigde naam. Dat succes en de onbekendheid danken de broers Loeffler vooral aan intensief touren in eigen land en het structureel overslaan van Europa. Aan de muziek ligt het in elk geval niet, want die zou hier ook moeiteloos kunnen aanslaan. De band levert gedreven, stevige rocksongs met Tool-achtige gitaren en vocalen, maar veel meer to-the-point en met genoeg hooks om te blijven hangen. Het Amerikaanse succes voorziet blijkbaar ruimschoots in wat de broertjes nodig hebben.
Voorganger ‘Niratias’ draait hier nog altijd regelmatig rondjes op de draaitafel. Een fijn album met diverse uitschieters. Bij dit nieuwe werk duurde het wat langer voor ik diezelfde momenten vond: ‘Bright as Blasphemy’ is iets eenvormiger en kent minder pieken en dalen. Toch zijn er duidelijke hoogtepunten, zoals de energieke single ‘Rabbit Hole’, die stuwend en vol power binnenkomt met Pete’s karakteristieke zang. Ook het hard beukende ‘Wolves’ knalt heerlijk de speakers uit, terwijl het bijna poppy, licht elektronisch getinte ‘Al Phobias’ een onweerstaanbare oorwurm blijkt.
Verder krijg je Chevelle zoals je ze kent: geen enkele slechte song, maar de nummers hebben wel wat tijd nodig om echt te landen. Zo klinkt het ingetogen ‘Blood Out in the Fields’ bij eerste beluistering wat stuurloos. Toch doorbreekt het effectief de gitaarmuur van de voorgaande tracks en ontvouwt zich uiteindelijk een vol emotioneel gezongen nummer. Iets vergelijkbaars geldt voor de tweede ballad, ‘Hallucinations’. En de deels trage maar loodzware ‘Shocked at the End of the World’ sluit de plaat krachtig af met afwisselende passages, een sterke zanglijn en een meeslepend refrein.
Alles bij elkaar levert Chevelle – live aangevuld met een bassist – opnieuw een gedegen dosis heavy gitaarmuziek. De hoge zang van Pete Loeffler (soms refererend aan Maynard Keenan) kan voor nieuwkomers even wennen zijn, maar precies dáármee onderscheidt de band zich van de massa. Fans hebben dit album ongetwijfeld al in huis. Wie ze nog niet kent: geef deze Amerikanen zeker een kans!
(82/100 – Rise Records)
Lineup
- Pete Loeffler – guitars, vocals
- Sam Loeffler – drums
Tracklist
- Pale Horse
- Rabbit Hole (Cowards, Pt. 1)
- Jim Jones (Cowards, Pt. 2)
- Hallucinations
- Wolves (Love and Light)
- Karma Goddess
- Blood in the Fields
- AI Phobias
- Shocked at the end of the world
