The Pinder Brothers – Melancholy Sea
The Pinder Brothers komen uit Californië. Deze alternatieve rockband is geformeerd door Michael Pinder (gitaar, diverse toets instrumenten en zang) en zijn broer Matt (bas, gitaar en zang) en dit zijn zonen van Mike Pinder, één van de oprichters van The Moody Blues.
‘Same mistake’ heeft een licht melancholiek instrumentaal intro. De stem van Michael klinkt zowel helder als een beetje nasaal. De sfeer gaat van melancholiek naar een beetje (te) “poppy”. De backing vocals zijn leuke toevoeging maar toch is dit geen top track.
Het basloopje van Matt is goed hoorbaar in het intro van ’Trust being you’ en net als bij een aantal voorgaande tracks zorgen Michael en Matt hier beiden voor de vocale invulling. De leadzang klinkt hier wat zwaarder. Ook nu komt de “poppy sound” weer om de hoek kijken. Scott Reams bespeelt het orgel maar doordat het drumwerk van Paul Revelli een beetje te luid gemixt is, blijft het orgel iets te veel op de achtergrond. Op het laatst is er ineens een decrescendo. Niet alleen het volume is lager, ook het ritme is lager en is nu “laid back”. Nu de “poppy sound” weg is, komt alles beter tot zijn recht. Vlak voordat deze track eindigt is er weer een mooi basloopje te horen en dit laatste stuk had best langer mogen duren.
‘Driving you home’ start met een rustige combinatie van piano (ook door Scott) , bas en zang. Vrij snel verandert dit in een “poppy” ritme en melodie. Het geluid van een viool komt onder de toetsen vandaan en is maar kort te horen. Het valt bijna niet op in het geheel. De drums hadden iets zachter mogen klinken, dan had de melodie en de overige instrumenten bijvoorbeeld het orgel beter naar voren gekomen en dit had deze track zeker een meerwaarde gegeven.
‘Summer moon ‘is nogal langzaam. En lijkt zo uit de jaren ’60 te zijn weg gehaald. Niks mis met de jaren ’60. “Laid back” of een ballad kan echt mooi zijn. Dit is meer voor de muziekliefhebber van de langzame ’60-er jaren klassiekers. De rest zal dit nummer misschien niet eens af luisteren.
De 11 tracks zitten met zorg in elkaar en toch ontbreekt het aan de diepgang in de muziek. De “poppy” soundritme voeren de boventoon wat beetje merkwaardig is voor een alternatieve rockband. Ook is het volume van de ritme instrumenten soms te hoog ten opzichte van de instrumenten die voor de melodie met de diepgang zorgen en hierdoor valt het minder op dat er best veel instrumenten worden gebruikt. De cd verliest hiermee kwaliteit en luister plezier die The Pinder Brothers makkelijk hadden kunnen halen. Geen slechte cd, maar zeker geen topper. Hoewel de cd best lekker weg luistert, ben je er al vrij snel op “uitgeluisterd”. De stemmen van de broers kleuren mooi bij elkaar en de backing vocals zijn altijd een goede toevoeging.
(6,5/10, Indie)
