Interview Textures, RockMuZine schuift aan bij Daniel en Stef

Textures bracht onlangs het album ‘Phenotype’ uit en een Europese tour volgde. Op de laatste dag dag van de headline tour stond de Nederlandse band in het Haarlemse patronaat tijdens het Complexity Fest. Een unieke mogelijkheid om de heren eens wat vragen te stellen. Ik mocht derhalve aanschuiven bij zanger Daniel de Jongh en drummer Stef Broks.

5 jaar hebben we moeten wachten op een nieuw album, is daar een reden voor?

Daniël: We gaan niet over 1 nacht ijs en er is een heel hoop gebeurd. In 2012 is gitarist Jochem weggegaan, een vaste waarde, en dan moet je met een nieuwe gitarist het groepsproces weer aan. Met Joe erbij moet je een een nieuwe “vibe” creëren, weer repeteren en dat kost tijd. In 2010 / 2011 hadden we precies hetzelfde alleen in 2010 moesten we meteen door met een nieuwe plaat. Daarnaast hadden we wat shows op de rit en het jaar daarop het 10 jarig jubileum van ‘Polars’ dat we wilden doen, dat heeft er in gehakt qua schrijven.
Stef: 3 van ons hebben ook nog kids gekregen, dat kwam er ook bij. We hebben eigenlijk altijd stukken van nummers geschreven maar effectief heeft het afronden, de laatste fase, zo’n 2 jaar geduurd. Maar het ligt ons ook wel, om niet elke anderhalf jaar een plaat uit te brengen, om de vier jaar een plaat af te leveren die langer meegaat dan een te snel gemaakte plaat.

En toch volgend jaar ‘Genotype’?

Daniël: Ja maar dat is ook al van een langere tijdspanne, daar zijn we al langer mee bezig en staat ook al twee jaa in de steigers. ‘Genotype’ is ook nog niet af, laten we zeggen dat hij voor 75 à 80 % gereed is, alleen het schrijven we hebben nog niets opgenomen en dus gaat dat ook nog wat tijd kosten. We nemen ook graag de tijd er voor, om nummers en stukken te laten rijpen en weer terug te luisteren en te kijken of het werkt, of niet en dan herschrijven we alles weer.

Stef: Het is was oorspronkelijk de bedoeling om een dubbel album te maken maar dat vond het label geen goed idee die wilden liever dat we het scheiden in twee delen. Daarom is het concept ontstaan dat we twee verschillende platen uitbrengen in een soort van kort tijdsbestek.

Er is wel een connectie tussen de twee platen?

Stef: Ja, alleen muzikaal, dit zijn losse nummers en de andere wordt een heel lang nummer. Er zit muzikaal wel wat overlap in maar niet perse conceptueel qua teksten, sommige stukken komen letterlijk terug maar op een hele andere manier verwerkt. Het wordt een plaat die voor iedereen en iedere Textures fan nieuw zal zijn en komt misschien het dichts bij het nummer ‘Polars’ van ‘Polars’. Een heel lang nummer, nog langer dan ‘Polars’ zelf, lange stukken, opbouwend en sferisch en iet perse in een song format.

Hoe is het nieuwe album ontvangen?

Daniël: Lyrisch bijna, ik heb er geloof ik 1 gelezen die het niks vond maar dat was van een black metal pagina maar verder zeer positief en dat is tof om te zien. We nemen onze tijd er voor en hebben echt hart en ziel in die plaat gestoken en als de positieve reacties leest dan is dat vet.

Daniel, ik heb het gevoel dat je op deze plaat beter tot je recht komt dan op ‘Dualism’

Daniël: Ja, dat klopt ook wel. Toen Uri en ik in 2010 bij Textures kwamen was bijna de helft van de plaat al geschreven waardoor je er in moest duiken en aanhaken en waardoor je me misschien wel een klein beetje in een richting wordt geduwd en dat was een stuk lastiger. Daarnaast was het voor mij toen een nieuwe band en moest ik mijn weg vinden in het schrijven. Nu zijn we helemaal opnieuw begonnen met een frisse, schone lei en heb ik echt helemaal mijn ding kunnen doen. Bij ‘Dualism’ heb ik veel zelf gedaan en bij deze plaat is er veel meer samengewerkt vooral met Uri, dagenlang schrijven en mierenneuken over kleine dingetjes en bouwen en dat heeft supergoed uitgepakt.

De oude gitarist, Jochem, is weer betrokken geweest bij het produceren en masseren van het nieuwe album. Was er geen behoefte aan een verse, frisse kop voor de groep?

Daniël: We hebben er wel over nagedacht, voor 1 seconde denk ik

Stef: We hebben wel een frisse wind in ons productie proces gehad, in die zin dat Jochem veel minder gedaan heeft en het meer op de schouders lag van Bart Hennephof en Yuma Van Eekelen. Yuma is nu onze licht technicus en inval drummer en is ook mede-eigenaar van de studio van Bart. Zij hebben het grootste deel opgenomen en ook geproducet, Jochem heet vooral gemasterd. Yuma en Bart zijn, samen met de band, ook veel betrokken gewest bij de afronding van de songwriting. Verder denken wij dat er niet zo maar een producer is die dit wil aanpakken, wij zitten echt ultra lang in de studio en daar kunnen wij niet zo’n dure pief voor inhuren. Wij zijn echt mierenneukers en hebben eigenlijk alle kennis in huis die voor onze band nodig is en daar zijn we heel eigenwijs in

Stef, ik zag laatst een video van Het Concertgebouw Amsterdam over muziek en school, wat is jouw rol in deze?

Stef: Dat filmpje is echt een hit, bizar. Het concertgebouw heeft een project ontwikkeld voor muziek op basisscholen omdat muziek op basisscholen een beetje ter ziele is gegaan. Gelukkig heeft de minister bepaald dat in 2020 dat er weer meer geld vrijkomt voor muziek op basisscholen en ik werd voor dit project benaderd. Veel bekende artiesten doen er aan mee en ze vonden dat ze van alle facetten in de muziek iemand moesten hebben, voor rock en metal kwamen ze bij mij uit. Ik heb zelf een muziekschool dus dat spreekt wel een beetje voor dat topic en mij werd gevraagd of ik een goed woordje wilde doen ten gunste van dit project. Dat heb ik gedaan en het filmpje is inmiddels zo’n 200 keer gedeeld. Ik vind dit wel heel belangrijk, ik zit samen met mijn vriendin in het onderwijs en wil me voor dit project wel hard maken.

De headline show is na vandaag ten einde, 2e Europese ronde start met Amorphis. Gaan jullie ook nog de wereld oor?

Daniël: Er staan wel lijnen uit maar nog niets concreets, we zullen uiteindelijk wel buiten Europa gaan maar de focus ligt nu op Europa. Er staan wel wat lijntjes open naar andere werelddelen, zo staat Zuid Amerika op de planning.

Stef: Ja, India en Amerika dat doen we standaard, Japan werd zelfs genoemd. Australië nog niet, daar zijn ze mee bezig maar dat moet nog van de grond komen. Het is maar net in hoeverre je het een wereldtour gaat noemen, waneer je het aankondigt als wereldtour dan is dat vaak een lange lijst maar veel bands werken vaak met korte stukken. We kunnen niet zo maar een half jaar weggaan, daar kunnen we ons eigen werk niet mee combineren maar feitelijk is het dan wel een wereldtour.

Optredens van Textures zijn ook in Nederland schaars, is daar een reden voor?

Stef: Niet perse, maar we hoeven niet te vaak op een plek te spelen, we maken moeilijke muziek voor een selectief publiek ook al in ons publiek best breed. Daar moet je niet te vaak voor spelen dan verspeel je je markt een beetje, het is eigenlijk puur zakelijk. Maar zo weinig spelen we nu ook weer niet, we spelen op best wel wat festivals maar er zit inderdaad zo’n gat tussen van een paar jaar dat niets speelt. Ik vond dat vroeger wel tof als ik op een band moest wachten en dat tegenwoordig alles maar komt en komt.

Daniël: We hebben een tijdje de Nederlandse markt veel aangedaan en je merkt dan dat de interesse terugloopt, mensen hebben het dan eigenlijk wel gezien. Je moet hongerig zijn om een band te kunnen en willen zien en dat is voor dan de reden op het op deze manier te doen.

Is Textures groter en wordt Textures beter ontvangen buiten Nederland?

Stef: Nee, nee, nee, ik vind niet dat we onze Nederlands fans mogen onderschatten want de laatste paar shows die we deden waren super vet. Wij weten precies hoe het zit met onze populariteit in Nederland en er buiten en wij vinden het super fascinerend om te lezen in bladen als “superband in het buitenland maar in Nederland nog steeds klein”. Dat klopt aan twee kanten niet want we zijn in Nederland niet klein, we spelen in redelijke grote zalen en daarnaast ook op reguliere festivals, zoals bijna geen een metalband doet, we kunnen ons scharen onder de Lowlands bands. Ook in het buitenland staan we in zalen tot 500 a 600 mensen alleen staan we daar op de traditionele metal festivals. India is een uitschieter daar staan we in zalen van 5 tot 10.000 man als headliner, dat ligt aan die markt en wij hadden het geluk dat wij als een van de eerste bands voet aan land zette als underground band na Metallica en Iron Maiden. In de Verenigde Staten zijn we gewoon een “oke” bandje, daar spelen we niet zo veel, eigenlijk is het in Europa overal wel een beetje gelijk.

Wat zijn de toekomstplannen en welke ambitie heeft Textures?

Daniël: We zitten nu nog midden in de “flow” van ‘Phenotype’ en hebben nog een eind te gaan, volgend jaar komt ‘Genotype’ en die moeten we zelfs nog opnemen dus we nog behoorlijk wat te doen. Ambities hebben we genoeg. We zouden graag Australië aan doen hebben een hoop festivals die we tof vinden om te doen en tours. Er ligt heel veel in het verschiet, er zijn heel veel plannen en het is tof zoals dat er nu uitziet

Hebben jullie nog wat toe te voegen?

Stef: Wij gaan nog op redelijk wat festivals spelen en het plan is om volgend jaar een Europese headline tour te doen en dan komen we ook weer in deze regio terug. Dit zal onze laatste Nederlandse clubshow zijn, hoewel de Boerderij in Zoetemeer maar die is nog niet bevestigt.

Daniël: Ik zou graag een keer in de Gebr. de Nobel staan, we waren er dicht bij maar het optreden stond toen te dicht op onze headline shows en daarom hebben we het niet gedaan.

Bedankt Daniël en Stef voor jullie tijd, veel succes met Textures en de shows dit jaar.

Foto’s (c) Oscar Pieterse & Basement Online