Kayak – Cleopatra, The Crown of Isis
Kayak bestaat al zo lang als ik me kan herinneren. Niet zo verwonderlijk, want de band is opgericht in 1972. Ze hebben een aantal hits gehad en staan daar jaar na jaar mee in de Top 2000, onder anderen ‘Starlight Dancer’ en ‘Ruthless Queen’.
Begin jaren 80 breekt er een periode van stilte aan. Het enige wat er gebeurde was dat alle albums op cd werden uitgebracht. De stilte duurde tot 1999. De Friesche band De Kast (zelf Kayak-fans) nodigde Kayak uit voor een gast-optreden in ‘De Vrienden van Amstel live’. Kayak stemde hiermee in en trad voor het eerst in zeventien jaar weer voor publiek op. Hierna, of eigenlijk hierdoor begon Kayak aan een tweede leven. Er werden weer albums gemaakt. Hun rockopera ‘Merlin’ was een groot succes en Kayak maakte een theatertour. Hierna volgden er nog diverse albums. Gelukkig maar.
Nu is het album ‘Cleopatra, The crown of Isis’ na twee jaar voorbereidingstijd klaar. Het kwam tot stand na crowdfunding, in samenwerking met Write-On productions. De bezetting tot eind 2014 bestond uit Cindy Oudshoorn (zang), Edward Reekers (zang, percussie), Rob Vunderink (zang, electrische gitaar), Ton Scherpenzeel (keyboard, backing, percussie, bas), Joost Vergoossen (electrische en akoestische gitaar), Jan van Olffen (bas en contrabas) en Hans Eijkenaar (drum, percussie) Cindy en Eward hebben de band eind 2014 verlaten, maar Ton heeft laten weten dat de band blijft bestaan!
Het album is een drieluik. Wat ziet dit er mooi uit. Alles in Egyptische stijl. De print op de cd’s. Het boekje met songteksten is in dezelfde stijl. Bij de songteksten staat ook een klein stukje geschiedenis vermeld. Dit is perfectie die je maar zelden tegen komt, alles ontworpen door Henk Brinks. Voor wie schrikt van het woord rock-opera: Dit is niet nodig. Verwacht geen zware baritons en ook hoef je niet bang te zijn voor zware en/of jammerende vioolpartijen. Het is meer: rock ontmoet lichte klassiek en hier komt een mooie ‘mix’ uit.
Laat je meenemen op reis door de geschiedenis van Egypte… Natuurlijk is het verhaal dat op het album wordt gebracht een beetje geromantiseerd. In zang en muziek wordt het verhaal verteld. Al naar gelang de tekst verlangt, is de muziek de ene keer bombastisch en theatraal en de andere keer minimalistisch. Theatraal wordt naadloos afgewisseld met rock. De percussie is regelmatig indrukwekkend strak gespeeld. Tekst en muziek sluiten mooi op elkaar aan. Arabische invloeden zijn duidelijk, maar niet overdadig aanwezig.
Er is duidelijk verschil tussen cd 1 ‘Rise’ en cd 2 ‘Fall’; ‘Fall’ is dramatischer. Maar het laatste deel van het leven van Cleopatra was ook dramatisch. Nog een verschil met ‘Rise’: op ‘Fall’ is de keyboard opvallend goed aanwezig. Voor deze dubbel-cd moet je wel de tijd hebben of nemen. De één kan niet zonder de ander. Het doet afbreuk als je ze niet achter elkaar zou luisteren. Het voelt dan alsof je een film maar voor de helft zou kijken.
Je wordt een beetje overladen door de hoeveelheid. Door de lange instrumentale stukken en de wisselende zangers en zangeressen, gitaar en bas zijn volop aanwezig. Het is allemaal veel: veel wisselingen in tempo, van crescendo naar decrescendo en anders om. Het voelt bijna als een (overdadig) vijf gangen menu Deze rockopera is niet geschikt om, bij wijze van spreken, iedere week naar te luisteren. Maar een vijf gangen menu zou ook gaan vervelen als je dat wekelijks zou eten. Zo is dat ook met ‘Cleopatra, The Crown of Isis’; misschien een beetje over de top, maar wel erg lekker. Hierna zet ik in ieder geval niet meteen een andere cd op; Even uitbuiken en nagenieten. (8,5/10) (Eigen beheer)
