Voltage albumrelease (Nirwana OJC 18-04-2015)

Voltage, de band uit Helmond en Eindhoven wordt begin 2011 opgericht door zanger Dave Vermeulen en bassist Dirk Snellen. Later wordt de band gecompleteerd met de komst van drummer Tom Pijnenburg en gitarist Gijs Heijnen. Grote inspiratiebronnen zijn blues iconen als Gary Moore, Stevie Ray Vaughan en bands als ZZ Top en Status Quo.

De band start als coverband, maar slaat 2014 een nieuw pad in. Voltage vat samen met producer Bob de Wit het plan op om in 2014 iedere maand een nieuw eigen nummer op te nemen en uit te brengen. Dit moet in 2015 resulteren in hun debuut album.

Op 18 april is het eindelijk zo ver. Het debuut album van Voltage, ‘Travellin’ Men’ komt uit. Het album werd eerder al op Rockmuzine besproken.

Voltage viert dit met een release party in OJC Nirwana op 18 april. Ze doen dat niet alleen: Blackwater Experience en Pretty Faces vormen het voorprogramma.

Blackwater Experience

The Blackwater Experience is afkomstig uit het Limburgse Horst en de band heeft nog niet zo lang geleden haar eersteling gebaard, ‘Peacemaker’ genaamd. De band omschrijft haar muziek als “Hammond rock”, stevige bluesrock met soul invloeden.

Daarom is het ook een beetje jammer dat het hammond orgel een beetje verstopt lijkt in de geluidsmix tijdens de show. Hierdoor blijft het soulvolle dat the Blackwater Experience op het album er uit doet springen een beetje ondergesneeuwd. Pas als de gitaar een stapje terug doet in ‘What Never Was Will Never Be’ komt de hammond echt tot leven. Dit dramatische trage bluesnummer groeit dan ook uit tot een van de hoogtepunten van de show.

Als tijdens het afsluitende ‘Tenderfoot’ gitarist Richard en organist Ray een duel tussen gitaar en Hammondorgel aangaan is de pret compleet.

Bij de rock uit de jaren 60 en 70 die the Blackwater Experience speelt liggen de clichés voor het oprapen. Dat de band die weet te ontwijken en er haar eigen draai aan weet te geven is alleen al een reden om de band in de gaten te houden het komende festivalseizoen.

The Pretty Faces

The Pretty Faces hebben het allemaal meegemaakt. De leden van deze Schijndelse band zijn gepokt en gemazeld in de muziekscene. Wat hen bindt is de heimwee naar de onschuld van die eerste drie akkoorden op de middelbare school, gewoon simpele, pretentieloze rock ’n roll. De band noemt zich niet voor niks “Lovejunkies of rock & roll”.

In Nirwana laten the Pretty Faces zien wat ze daarmee bedoelen. Aangevuurd door zanger Mies en gitarist Veli bouwt de band een heerlijk feestje op het podium. De Pretty Faces spelen no-nonsense rock ’n roll, maar wel met lef, klasse en passie. Mies is echt het mannetje op het podium en al stuiterend weet hij het publiek ook enthousiast te krijgen. Alsof Mick Jagger zelf op het podium staat.

Wat een energie straalt er van het podium als The Pretty Faces spelen!

Voltage

Voltage heeft meer dan een jaar gewerkt aan haar debuutalbum. Halverwege vorig jaar kregen we al een voorproefje in de vorm van een ep ‘The Story So Far’, maar nu, 18 april 2015 is het zo ver: Het album ‘Travellin’ Men’ is uit en dat moet gevierd worden.

Onder het geluid van pistoolschoten en andere effecten uit spaghetti-westerns betreden Dave, Tom, Dirk en Gijs het podium. De heren zijn gekleed in een zwart overhemd en zwarte jeans en ze lijken meer dan klaar voor de show. Opener ‘The Long Road Home’ wordt ingezet zonder dat we Dirk’s bas horen. De rest van de band speelt verder terwijl er koortsachtige activiteit plaatsvindt rond de basversterker op het podium. Al snel zijn de problemen verholpen en dendert het feest verder.

‘Travellin’Man’ laat geen misverstand bestaan over de bronnen waaruit Voltage put: Status Quo is en blijft een voorname inspiratiebron. Gitaristen Gijs en Dave spelen samen een moddervette boogie op het stampende ritme wat door Tom en Dirk wordt neergelegd.

Met een Jimi Hendrix intro wordt het loodzware ‘Cruisin’’ geopend. Dit is voor mij een van de hoogtepunten van het album. Ook live is het heavy bluesnummer heerlijk, met een donderende bas en messcherpe riffs.

Daarna gaat het tempo een stukje omlaag met  ‘River’. In dit gevoelige nummer krijgt Dave’s prachtige stem de ruimte. Ook in ‘Harbour Starboard’ blijven de heavy riffs even in de kast en speelt Gijs met een slide op een zelfgemaakte driesnarige gitaar. Dave speelt zelfs op een akoestische gitaar en Alexander Boes vergroot de blues sfeer met zijn mondharmonica.

Daarna gaat het gas er weer vol op in rockers als ‘I Got You Rocking’, ‘Get Over It’ en ‘Stray Dog Boogie’.

Het hoogtepunt van de show is ‘Motherfucker Jones’. Zanger Dave wordt bijna verlegen als het hele publiek keihard “Don’t you mess with Motherfucker Jones, He’s a wise guy and bad to the bone!” meezingt. Als Gijs de snerpende solo inzet ontploft het nummer. Het publiek zingt hierna met hernieuwde energie met Dave het refrein mee.

Met het catchy ‘Money Train’ en ‘Rooster’ wordt de show afgesloten. Voltage gunt zich nauwelijks tijd om het podium af te gaan voor ze nog een toegift spelen. Dat wordt een traditionele blues met ondersteuning van de mondharmonica van Alexander Boes en leadzang door Dirk de bassist.

Voltage straalt op haar eigen feestje en presenteert haar debuut album met verve. Live overtuigen de nummers nog meer dan op de plaat. Vooral tijdens de bluesy nummers als ‘Cruisin’’, ‘Harbour Starboard’ en ‘Motherfucker Jones’ is Voltage op haar best. Gaat dat zien bij u in de buurt!