Alberto Rigoni – Into the BASS

De Italiaan Alberto Rigoni is componist en bassist. ‘Into The BASS’ is een selectie van zijn vier voorgaande studio albums (‘Something Different’, ‘Rebirth’, ‘Three Wise Monkeys’ and ‘Overloaded’). Alberto bewijst dat de bas veel meer is dan een instrument dat alleen maar bepalend is voor het basis ritme. De bas speelt hier een veel bredere rol. Diverse gastmuzikanten, zoals Gavin Harrison (Porcupine Tree), Michael Manring, John Macaluso (ex-Yngwie) Malmsteen, (ARK) hebben mee gewerkt aan het project van Alberto Rigoni.

Metal en bas

De start van ‘The Factory’ is best druk. De bas is hier nog niet te horen.
Maar al snel komt de zware klank van de bas om de hoek kijken zoals je verwacht bij album met deze titel. De gitaar riffs mogen er zijn. Samen met de elektronische klanken en drums is er veel om naar te luisteren.
Wat aparte klanken luiden het einde van dit nummer in. Deze zijn zo in de muziek verweven dat je even niet weet of het een wending is of het einde van het nummer. Heerlijk die onvoorspelbaarheid! !

Het drumwerk valt positief op in ‘Free’.  Geen wonder want Gavin Harrison zit hier achter de drums. Diverse wendingen zijn verweven in het geheel. De veranderingen zijn voornamelijk in het ritme.  Met vlagen is er een metal tempo te horen.  De piano klanken vormen een mooi contrast.
‘Trying to forget’ begint met aangename zware tonen. Deze komen met beste uit met de volumeknop een stuk open. De trilling van het geluid is goed voelbaar. De zware tonen zijn langzaam gespeeld. Het tempo op de voorgrond gaat langzaam beetje omhoog. Dit nummer eindigt met een paar lage, langzame tonen.

Plotselinge stilte

Aan het begin van ‘Between Space And Time’  zijn vooral pianoklanken en gitaar te horen. Dit is zo minimalistisch gecomponeerd dat je helemaal wegdroomt. De hoge klanken van de toetsen zijn meespelend gespeeld. Zo zie je maar weer, ook een instrumentaal nummer kan ontroerend zijn.

Een beetje poppy sound tijdens dit bas intro van ‘Ubick’ . Dit kabbelt rustig verder. Prima momentje om de volume knop wat verder open de draaien. Vanuit het niets gaat één klap het volume pijlsnel omhoog. Een omslag van een rustig kabbelend nummer naar heuse hard rock. Het geluid dendert luid uit de speakers. Het tempo gaat weer naar beneden en het volume sluit zich daarbij aan. Even maar. Want in no-time is het weer volle bak geluid. Natuurlijk met de zware sound van de bas er bij. En dan, plotseling een stilte. Wat een mooi einde!

Een scheepsbel klinkt aan het begin ‘Toshogu Shrine’. Overgaand op het geluid van een metalen windgong. Een geheimzinnige sfeer wordt neergezet. Voordat je het weet is dit nummer afgelopen. Dit nummer duurt net één minuut, jammer want het verhaal lijkt nog niet afgelopen.
‘Chron’  heeft een wat ruisende start. Hoewel het tempo al redelijk hoog  is, gaat het tempo toch nog omhoog. De zwaardere sound komt er bij. Mooie mix van hard rock met prog rock. Vooral op de drums is het tempo met vlagen erg hoog, zonder verlies van dynamiek. Klasse!
De toetsen komen hier goed tot zijn recht. In hoog tempo vliegt er heel veel om je oren.  De high hats krijgen er flink van langs. De wendingen in tempo en volume zijn samen gesmolten in het geheel.

Into The BASS

Aan de start van ‘Liberation ‘ haalt Alberto langzame, meeslepende klanken onder de snaren van zijn bas vandaan.
Het tempo gaat geleidelijk om hoog, en de rock komt weer knallend naar boven. Alleen dit nummer wordt op het einde helaas snel weg gedraaid.
‘Sweet tears’ is de afsluiter. Piano en gitaar laten dit nummer aangenaam rustig voortkabbelen. Ook dit nummer zit mooi in elkaar.

Deze instrumentale cd telt maar liefst 16 nummers, en duurt ruim een uur.
Er is een goede balans tussen de rustige- en de hardrock nummers. Sommige gitaarlijnen keren min of meer terug maar ondanks dat dit een samengestelde cd is, is ‘Into The BASS’ absoluut géén samenraapsel. Alles vormt één geheel.
(8,5/10 ( Eigen Beheer)