Parzivals Eye – Defragments

Zes jaar naar het uitkomen van ‘Fragments’ brengt Chris Postl met zijn band Parzivals Eye hun tweede album, ‘Defragments’ uit. Chris kennen we als bassist van RPWL, maar bij Parzivals Eye speelt hij ook keyboard, gitaar, mandoline en neemt een groot deel van de zang voor zijn rekening.

Het album start met het mysterieuze ‘Reach the sky’. De zang is helder en de mooie gitaarlijnen vormen een pakkende melodie. Soms wordt de zang vervormd waarbij de tekst wat lastiger te verstaan is, en deze vervormde stem haalt de aandacht wat weg van de muziek. Hoewel het een goed nummer is, pakt het nummer niet helemaal.

Met zangeres Christina Booth (Magenta) zet de band een heel eigen cover neer van ‘Long distance’ van Yes. Geen slechte cover, maar het niveau van Yes wordt niet gehaald. De muziek van ‘Walls in my mind’ is iets soms iets te vrolijk, bijna blij. Sommige details, zoals een tikkende wekkertje komen terug en het nummer is goed in balans.

Na Yes’ ‘Long Distance’ komt bij ‘Two of us’ een tweede cover, ditmaal van Supertramp. Met het mooie piano-intro, raakt het nummer ook hier niet helemaal. Ondanks het hoge bereik van de zangstem in het nummer en het instrumentale stuk met een mooi gitaarspel, ebt het gevoel toch weer weg als de zang terug komt. Ook het rustige ‘Hinding out’ heeft weinig emotie in de stem, waardoor de tekst niet helemaal geloofwaardig overkomt. Het nummer heeft dan wel mooi gitaarlijnen, maar de vervormde stem is uiteindelijk te storend.

Na anderhalve minuut stilte komt dan plots een hidden track. De track, die uit twee gedeelten bestaat, is echter geen cadeautje en voegt weinig toe. Samen genomen dat sommige nummers erg abrupt eindigen, maar de intro’s vaak wel erg goed neergezet worden, kom je er achter dat er meer in had gezeten. Toch luistert Parzivals Eye’s ‘Defragments’ lekker weg. (7/10) (Gentle Art Of Music)