PiL trekt strot open in een vol Paradiso

De post-punkband Public Image Ltd. (PiL) uit het Verenigd Koninkrijk met frontman John Lydon deed op woensdag Nederland aan en gaf in onze hoofdstad een concert in het legendarische Paradiso. De band bracht een maand geleden een nieuw album uit genaamd ‘What The World Needs Now’ en toert ter ere hiervan over het Europese vasteland .Lydon, wellicht beter bekend als Johnny Rotten, zanger/exposer van de jaren ’70 Punkband The Sex Pistols, is nog steeds een non conformistisch mannetje zoals in de loop van de avond zal blijken.

Ruim voor aanvang heeft een groepje fans zichzelf reeds een plekje verschanst op de trappen van de oude kerk aan de Weteringschans. Een goed uitziende, midden vijftiger, heeft zijn sluike grijze haar geheel toepasselijk in een hanenkam gestyled. Doel van het groepje bleek niet een plekje voor aan het podium achter de stevige barrier, maar op één van de balkons te zijn met goed uitzicht. Het punkrocken werd liever aan de jongeren overgelaten die toch ook goed vertegenwoordigd waren.

In tegenstelling tot wat eerder werd vermeld, was er geen voorprogramma. In plaats daarvan werden de oren verwend door stevige reggae-achtige basdreunen vanuit de speakers, voortgebracht door een DJ welke de warming up verzorgde. Genoeg lawaai om er voor te zorgen dat de eerste oordopjes werden ingeplugd. De inmiddels afgeladen zaal en enkele zenuwachtig heen en weer drentelende beveiligers waren het teken dat de show zou gaan beginnen.

Lydon, geflankeerd door bassist Scott Firth en gitarist Lu Edmonds, en in de rug gesteund door drummer Bruce Smith, trekt bij opener `Double Trouble`, van het nieuwe album zijn strot gelijk vol open. Hoewel hij als inmiddels 59 – jarige punker de steun van een tekstboek en bril nodig heeft, bleek hij nog steeds een veelzijdige en indringende (zang)stem te hebben, zoals diegene die we kennen van het legendarische Sexpistols ‘Who Killed Bambi/ The Great Rock’n Roll Swindle’ uit 1978. De beste man heeft nog steeds heel wat in huis. Een opkomende bronchitis (of was het toch een teveel aan Nederlandse marihuana zoals hij zelf opbiechtte) werd onderdrukt met een regelmatig genomen slok uit een grote mok, waarvan de inhoud onduidelijk is gebleven.

Naast nieuwe nummers als `Spice of Choice` en `Betty Page` heeft de band er tot groot enthousiasme van het publiek voor gekozen om ook veel ouder werk te spelen. Het bij het grote publiek meest bekende nummer `This Is Not A Lovesong`, maar ook `Bags (Black Rubber Bag)`, `Deeper Water` en ` Disappointed`, waarbij het publiek door Lydon zelfs werd uitgenodigd om toch vooral mee te zingen. De vele tempowisselingen hielden de vaart erin en gitarist Lu stevig aan het werk! Aangemoedigd door dit alles schreeuwde het publiek om favoriet `Albatross`, maar helaas, Lydon maakte op niet mis te verstane wijze duidelijk dat er niet aan verzoekjes wordt gedaan en dat je hiervoor op een cruiseschip moet zijn.

Gekleed in een royaal oversized zwart pak en wit overhemd, theatraal gebarend, met het tekstboek op de standaard voor zich, een priemende blik en een opgeheven vinger, resoneerde John Lydon zijn kritische teksten zoals die van `Religion` de zaal in. Het geheel deed denken aan een predikant uit een ‘Mad Max’ film en het is bijna jammer dat een groot doek op de achtergrond de glas-in-lood ramen van de oude kerk bedekte . Dat zou het plaatje compleet gemaakt hebben, al staan de tekst van een nummer als `The Body` en uitspraken als “Lock up your children, the priests are coming” hier haaks op.

Nee Johnny is zeker nog niet Rotten, al vergat hij hier en daar zijn teksten en creëerde hij zijn eigen rustmoment door Scott Firth op te zwepen tot het spelen van een lange bassolo, spugen en het snot uit zijn neus weg blazen over het podium doet hij nog steeds op ‘Punkse wijze’. PiL heeft zeker een amusant en avondvullend programma gebracht, dat werd afgesloten met `Public Image` uit 1978 en `Rise` uit 1986 als toegift. Het publiek werd tot slot keurig een prettige avond en fijne toekomst toegewenst voordat het de zaal verliet en heeft gekregen waar het voor was gekomen.

 

© Foto’s Rob Sneltjes Fotografie