Koen Herfst – Back To Balance
Drummer Koen Herfst (1983) is vooral bekend geworden door zijn samenwerking met o.a. DJ Armin van Buuren en metalbands zoals Epica. Koen is sinds zijn 18e professioneel muzikant maar toch komt nu pas zijn eerste solo-album uit. Hij speelt niet alleen drums, maar ook gitaar, bas en hij zingt. Er werkten maar liefst 25 (!) gastmuzikanten mee aan dit album. Allemaal mensen waar hij eerder mee samenwerkte. Ik noem er een paar : Coen Janssen (toetsenist van Epica) , Marcela Bovio (zangeres van o.a. Stream of Passion) en Marcel Singor, één van de beste gitaristen van Nederland.
‘Here I Am’ heeft een uitgebreid instrumentaal intro waarbij de metal en de dance invloeden mooi samen gaan.
De zang van Daniël de Jongh (Textures) klinkt vrij ruw maar is niet goed te verstaan. De ruwe sound van de stem past goed bij de power van de metal. Er zijn diverse wendingen in verwerkt waarbij volume en tempo even naar beneden gaan. Toch is het grootste gedeelte up tempo. Vrij plotseling, maar wel mooi einde.
‘Don’t Need To Tell You’ heeft een aangenaam zware sound met een mooie melodielijn. De hoge noten uit de viool van Judith van der Klip (ex-Blaudzun) vormen mooie combinatie met zware sound van de overige muziek.
De stem van Mats Levén lijkt een beetje op de stem van Phil Naro (Unified Past). Ongeveer dezelfde ruwe klank met hoog bereik en power. Marcela Bovio draagt met haar geweldige stem ook haar steentje bij.
De titel track ‘Back To Balance ‘heeft een up tempo start. Al snel gaan het tempo en volume wat naar beneden en komt het gitaarspel van Marcel Singor mooi uit. Ook het basloopje is goed te horen. Nu heeft de rock de boventoon en is de metal wat verder weg. Koen praat meer dan dat hij zingt, met mooie woorden en een prettige stem.
‘Begone’ is heel anders dan de voorgaande tracks. Langzamer en zachter. De viool is duidelijk te horen samen het geluid van koperblazers. Heel even klinkt er op de achtergrond muziek van een draaiorgel.
Ineens knalt er melo-metal met geweld uit de boxen in combinatie met de powerzang van Valerio Recenti (My Propane). Goed gillend gitaarwerk maakt deze track compleet. Het einde is weggedraaid en er wordt wat ruis toegevoegd. De één zal dit mooi vinden, de ander zal dit bestempelen als afbreuk.
De robotachtige stem in ‘Social Junkie’ klinkt leuk. De zang daarna is alleen weg gelegd voor de liefhebber van een hele rauwe stem. Verbazingwekkend hoog tempo in de muziek. Deze track komt wat rommelig over maar de melodielijn is wel degelijk goed. Dit wordt soms teniet gedaan door het hoge tempo en de manier van mixen.
Een aantal deze veertien tracks zijn op het eind helaas weg gedraaid.
Doordat er verschillende zangers aan mee werken, is er niet echt een eenheid op het album. Het hoge tempo in de muziek gaat soms een beetje ten koste van de melodie. Ondanks het soms zeer hoog tempo blijft Koen wel met dynamiek drummen. Klasse! Er zijn weinig rustmomenten. Hiermee heeft Koen laten horen dat hij heel wat in huis heeft. De combinatie van metal met dance en/of hiphop is verrassend goed. (7,5/10)(Not To Do Records)
