John Coffey luidt 2015 met een knalfeest uit

John Coffey sloot haar clubtour af op 23 december in een uitverkocht Doornroosje. De band hoefde dat niet alleen te doen. Ze kreeg daarbij steun van een van de nieuwe sterren aan het firmament van de harde muziek in Nederland; Death Alley. John Coffey heeft sinds haar inmiddels legendarische Pinkpop show nóg meer de wind in de rug. Doornroosje was, zoals de meeste shows tijdens de afgelopen clubtour, al wekenlang stijf uitverkocht.

Death Alley

De band werd in 2013 in Amsterdam opgericht.  De mannen van Death Alley hebben een muzikaal verleden. Ze zaten in bands als Devil’s Blood, Gewapend Beton en Mühr. Rauwe punkbands waar de muziek van Death Alley weinig mee van doen heeft. Wel heeft Death Alley de rauwe onversneden energie meegenomen uit de punkscene. De band omschrijft haar muziek zelf als: “Death Alley deliver heavy punked-out proto-metal in spades.” Op Death Alley’s debuutalbum dat eerder dit jaar uitkwam horen we invloeden van Motörhead, MC5, Blue Öyster Cult en Black Sabbath.  Oftewel ronkende rock ’n roll met een psychedelisch sausje.

Doornroosje was behoorlijk gevuld toen Death Alley het podium betrad.  De band opende furieus met de huidige single ‘Over Under’. Gruizige gitaarriffs, ronkende bas, knallende drums afgetopt met de doordringende stem van zanger Douwe. Op ‘Black Magick Boogieland’, het titelnummer van de band’s debuutalbum ging het gas een tikje terug. Maar de intensiteit bleef, vooral door de psychedelische gitaarriffs van Oeds. Het venijn van Death Alley’s show zat in het staartje, of zeg maar liever de staart. ‘Stalked Eyed’ grossierde in fuzzy stoner riffs. Met de rauwe zang deed het nummer denken aan Monster Magnet. ‘Supernatural Predator’ groeide met zijn gruizige riffs, het bijna hypnotiserende ritme en de lang uitgesponnen jam tussen bas en gitaar uit tot het hoogtepunt van Death Alley’s show.

Death Alley overtuigde met haar gewapend betonnen riffs gedrenkt in de psychedelica en haar tomeloze energie. Het publiek in Doornroosje kon het wel waarderen getuige het enthousiaste applaus, maar hield het kruit droog voor John Coffey.

John Coffey

John Coffey timmerde in 2015 nadrukkelijk aan de weg. Eerder was de band al gekroond tot vaandeldrager van de harde muziek in Nederland. Met het uitkomen van ‘The Great News’ werd deze status alleen maar bevestigd.  In juni van dit jaar kreeg de band wereldfaam door het biertje dat zanger David tijdens John Coffey’s Pinkpop show uit de lucht ving en in één vloeiende beweging leegdronk. Ook tijdens de huidige clubtour wist de band het nieuws te halen met een foto van een crowdsurfende moslima tijdens een show in Leiden. Dit zijn geen toevalstreffers, maar eerder een gevolg van hoe de band met haar publiek omgaat. Het publiek heeft een belangrijke rol bij een John Coffey show. Stagedivers, moshpits, walls of death en crowdsurfen maken integraal onderdeel uit van een John Coffey show.

Zo ook in Doornroosje waar de hiphop van de pauzemuziek amper was weggestorven of het publiek ging los! Deze energie in het publiek bleek aanstekelijk. John Coffey gaf vanaf de eerste schreeuw van ‘Broke Neck’ alles! De aanstekelijke punknummers vormden ware punk anthems voor het publiek. De teksten werden massaal meegebruld met de vuisten in de lucht. Tussendoor werd er keihard gedanst. Links en rechts vlogen stagedivers van het podium die steeds liefdevol opgevangen werden door het massaal dansende publiek. Er werd niet gekniesd over een schoen in het gezicht of een landing van het podium op de grond. Iedereen werd gelijk van de grond geraapt en weer opgenomen in de springende massa. Band en publiek bouwden zo samen een prachtig feestje. Zanger David zong crowdsurfend ‘Bright Companions’ midden tussen het publiek.

Tijdens het slepende intro van ‘Sinking Ship’ maakten we een eerste rustpuntje mee tijdens de show, maar dat was van korte duur. Al snel barsten de riffs weer los.  Gitarist Christoffer en zanger David zorgden even latervoor een wat uitgebreider rustpunt met een bloedmooie uitvoering van ‘Me vs. I’ met alleen een gitaar, en de zang van David en Christoffer. Christoffer’s stem deed hierbij soms denken aan Tom Waits.

Tijdens prijsnummer van de show ‘Heart of a Traitor’ zette John Coffey Doornroosje aan tot het wisselen van t-shirts. De mannen gaven zelf het goede voorbeeld. Zo was David binnen no-time gehuld in een mouwloos Nirvana shirt en perste Christoffer zich in een vrolijk gebloemd damesbloesje dat zeker acht maten te klein was. David nodigde heel Doornroosje uit om samen met de band op het podium uit volle borst “with the heart of a traitor!” mee te brullen. Drummer Carsten hoefde daarna maar twee tikjes van het intro van ‘Romans’ te spelen of het publiek viel massaal in met een minutenlang aanhoudend “Miles till the end of the road we walk!”. Met een furieuze uitvoering van ‘Romans’ werd de reguliere set afgesloten.

Omdat we Alfred bezworen dat we alles hadden gegeven speelde John Coffey een toegift. “Zie dit maar als de kerstbonus die je van je krenterige baas niet gaat krijgen” riep Alfred. Waarna John Coffey samen met Death Alley het podium opkwam om gezamelijk ‘Breed’ van Nirvana te coveren. En nog was de koek niet op: John Coffey nam afscheid van het publiek met een ziedende uitvoering van ‘Eagles Chasing Flies’ waarin Christoffer met gitaar en al het publiek in sprong en Carsten’s drumkit stukje bij beetje werd ontmanteld. Toen de band na een uitvoerig afscheid van het publiek het podium had verlaten schalde Mariah Carey’s ‘All I Want For Christmas Is You’ door Doornroosje, waarop massaal werd doorgedanst door de uitgelaten John Coffey fans.

Een John Coffey show is uniek, je maakt bijna nergens zo’n vrolijke chaos mee met publiek dat over het podium rent en bandleden die het publiek in duiken. Het maakt bijna niet uit welk nummer de band speelt, zolang de band energie uitstraalt is het feest in de zaal.

Fotografie: Ariane van Ginneke voor Rockmuzine.nl