Riffmonster Karma to Burn vlamt in de Effenaar

Het legendarische riffwonder Karma to Burn kwam naar de Effenaar. De band werd in de kleine zaal van de Effenaar bijgestaan door maar liefst 2 bands. De Zwitserse rockers van Sons of Morpheus en de Eindhoven Rockcity veteranen van Candybar Planet.

Sons of Morpheus

De 3 heren van Sons of Morpheus timmerden sinds de oprichting behoorlijk aan de weg en lijken inmiddels de Zwitserse rockscene ontgroeid. Sons of Morpheus put uit de bekende rockbronnen uit het verleden. Black Sabbath, Jimi Hendrix en Led Zeppelin gelden als referentiepunten voor de band. Niet alleen in muzikaal opzicht maar vooral ook in de vrijheid die deze legendarische bands namen om het op hun eigen manier te doen. Sons of Morpheus maakt muziek vanuit het hart. Vooral live wordt er lustig geïmproviseerd.

Toen de pauzemuziek in de Effenaar rond 8 uur zweeg klonk de duistere zang van een mannenkoor waarna de heren van Sons of Morpheus het podium betraden. Zanger Manuel Bissig kondigde aan zich ziek en koortsig te voelen, “But music is healthy” en bassist Lukas Kurmann vulde aan “Fever is good for the head”.  In de show was verder weinig van Manuel’s ziekte te merken of het moest zijn dat hij zijn biertje onaangeroerd liet.

Sons of Morpheus speelde een puike rockset. De stevige groove werd neergezet door de donderende drums van drummer Rudi Kink en de afwisselend grommende en brommende bas van Lukas. Manuel ontlokte afwisselend fuzzy riffs en psychedelische solo’s uit zijn gitaar. De rauwe, emotionele zang van Manuel maakte het plaatje af.

Ironisch genoeg waren de twee instrumentale nummers van de set, het epische ‘Tsunami’ en de hypnotiserende afsluiter ‘Psylocibin’ de hoogtepunten van een heerlijke rockshow.

Candybar Planet

Candybar Planet behoeft in Eindhoven nauwelijks introductie. De band was haar eerste leven tot 2002 een van de voortrekkers van Eindhoven Rockcity en een grote naam in de Europese stoner scene. Na een lange pauze pikte Candybar Planet in 2012 de draad weer op. Dit werd in 2013 bekrachtigd met een nieuw album ‘Timelapse’. In 2015 werd de Candybar Planet EP opnieuw uitgebracht, Rockmuzine schreef over deze uitgave: “de nummers hebben hun zeggingskracht nog zeker niet verloren. Met name ‘Exposed’ en ‘On and On’ blijven in je kop hangen”

De mannen van Candybar Planet omschrijven hun muziek als: “heavy rock, rooted in the nineties with sounds branching well into this century; girls will love to dance to the beat, boys will love the powerriffs and spacey sounds”. Mooier kan ik het niet uitdrukken.

Candybar Planet was krachtig, zelfverzekerd en hard maar altijd zonder lomp te worden. Met zijn groovende baslijnen en sensuele stem straalde zanger Richard ‘Luke’ Plukker seks uit. Drummer Koen Rijnbeek droeg zorg voor het massieve fundament. Gitarist Murphy Murphy van Oijen verzorgde met zijn gitaar en samples voor de broodnodige heavy riffs en psychedelische solo’s.

‘Red River’ waarin slepende, dreigende soundscapes afgewisseld werden met snoeiharde gruizige riffs was het eerste hoogtepunt van de show. De nietsontziende groove van afsluiter ‘Dirt Track’ het volgende. Het refrein “Down at the dirt track” werd massaal gescandeerd met de vuisten in de lucht.

Candybar Planet stond zoals altijd garant voor stonerrock van de hoogste kwaliteit.

Karma to Burn

Karma to Burn werd in 1997 in Morgantown, West Virginia opgericht en in 2002 weer opgeheven. In 2009 kroop het bloed waar het niet gaan kon en kreeg Karma to Burn een herstart. De band staat bekend om haar oncompromisloze veelal instrumentale Sludge/stoner rock.

Gitarist William Mecum zei in een interview over het spelen van instrumentale nummers: “An instrumental track has to be like a rollercoaster ride that takes its audience up and down the whole time to maintain the suspense and dynamics. It’s got to be able to impress all the way.” Eigenwijs als ze zijn geeft Karma to Burn haar nummers geen namen, maar een nummer. De setlist in de Effenaar leek dan ook meer op een bingoformulier dan een lijst met liedjes met al die cijfers.

Karma to Burn’s muziek wordt vaak geclassificeerd als stoner rock of desert music. De heren moeten daar vaak een beetje om lachen, “We don’t do marihuana and we come from West Viriginia, the mountain state with no desert around, we would like our music to be called mountain rock”.

Karma to Burn betrad het podium van de Effenaar onder de tonen van Peggy Lee’s  ‘Fever’ betraden de mannen van Karma to Burn  het podium. Aangevuurd door de donderende klappen van drummer Evan Devine trakteerde Karma to Burn de Effenaar op een spervuur van grommende bassen en snoeiharde fuzzende gitaren. Meteen aan het begin van de show gingen de bokshandschoenen uit en maakte Karma to Burn duidelijk dat we waren gekomen om keihard te rocken.

Karma to Burn kreeg de Effenaar even doodstil toen zanger William nummer “36” opdroeg aan “one of the greatest bands from Eindhoven Rockcity, Peter Pan Speedrock, they will be dearly missed”. Zanger Peter van Elderen van Peter Pan Speedrock was in de zaal om het oorverdovende gejuich hierover zelf in ontvangst te nemen.

Bij instrumentale nummers als die van Karma to Burn is het vaak lastig een favoriet aan te wijzen maar de nummers van de laatste plaat ‘Mountain Czar’, ‘61’ en ‘62 misstonden zeker niet in het repertoire van Karma to Burn.

Tenslotte

Dat stoner- sludge-rock en psychedelica niet dood zijn bewezen Sons of Morpheus, Candybar Planet en Karma to Burn woensdag in de Effenaar. Zou het toeval zijn dat alle drie de bands uit drie personen bestonden?